δεν έχουμε!
του Νίκου
ΝίνουΕίναι γνωστό και χιλιοειπωμένο, ότι αυτή η πόλη ( και πλέον όταν λέμε πόλη, εννοούμε ολόκληρη την καποδιστριακή διοικητική περιφέρεια του δήμου μας!), έχει πολλά και ποικίλα προβλήματα.
Εξίσου γνωστή και καθημερινά βιούμενη από όλους μας, είναι η πραγματικότητα, ότι αυτά τα προβλήματα συνεχώς, αυξάνονται και πληθύνονται, ( μόνον!), αφού η πόλη μεγαλώνει και εξελίσσεται, και κανείς δεν κάνει τίποτα για αντιμετώπιση τους.
Οι δικαιολογίες, πίσω από τις οποίες προσπαθούν να κρύβονται οι αρμόδιοι δημοτικοί άρχοντες είναι πολυχρησιμοποιημένες και καθεστωποιημένες.
Ότι και αν τους πεις, έχουν έτοιμη την απάντηση-δικαιολογία:
Δεν έχουμε!
Αυτές τις δύο μόνιμες ρηματικές λεξούλες τις συνοδεύουν με διάφορα υποκείμενα.
Ας αναφερθούμε σε δυο, τα πιο συχνοχρησιμοποιούμενα.
Δεν έχουμε χρήματα! Μια πολυφορεμένη δικαιολογία, πειστική και ασπιδική.
Αφού δεν έχουν λεφτά οι άνθρωποι, πως θα κάνουν αυτά που (ξέρουν!) πως πρέπει να κάνουν;
Δεν έχουμε προσωπικό! Μια ωσαύτως πολυφορεμένη δικαιολογία.
Αφού δεν έχουν προσωπικό, οι άνθρωποι, πώς να κάνουν εκείνα που ( ξέρουν, ότι!) πρέπει να κάνουν;
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι, απλά, όπως με περίσσεια ανακούφιση τους, μας τα επικαλούνται!
Μας λένε:
Δεν έχουμε χρήματα, βρήκαμε μαύρες, άσπρες και λοιπές «τρύπες», «φορτωθήκαμε» εκατομμύρια δανεικά, βρήκαμε εκατομμύρια χρέη.
Σε κάποιο ποσοστό των επικαλούμενων δικαιολογιών, λένε κάποιες αλήθειες.
Βεβαίως, (οφείλουμε να το επισημάνουμε), όλα αυτά, απλώς τα λένε, έτσι απλά και περιγραφικά, λες και αφορούν άλλους δήμους, λες και είναι, απλές αναφορές και ιστορίες του παρελθόντος!
Είναι απλές αναφορές, λες και προέρχονται από το πουθενά, λες και όλα αυτά αποτέλεσαν ένα τυχαίο γεγονός, λες και ήταν μοιραία και φυσιολογικά αποτελέσματα, λες και έτσι απλά έγιναν, όπως έτσι, απλά, πάντα και «παντού γίνεται»!
Εξ ίσου απλά, «εξυγιαίνονται», αυτές οι αρνητικές οικονομικές καταστάσεις, με την απλή, και θεωρούμενη ως φυσιολογική, ανάληψη τους από το δημοτικό ταμείο, αυτό που ο λαός μας ανέκαθεν ονόμαζε «μεγάλη μέση»!
Όμως ούτε αυτή η ποσότητα αλήθειας αποτελεί δικαιολογία της απραξίας και αναποτελεσματικότητας.
Πέραν της αποστειρωμένης, και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις ικανοτήτων, ανάληψης δανείου, ισόποσου προς τις υποχρεώσεις αυτές, τι άλλο έχουν κάνει;
Απλά πληρώνουν τις τοκοχρεωλυτικές δόσεις, και κάπου κάπου επαίρονται, πως κέρδισαν τόκους ( που δεν πλήρωσαν) από την καθυστέρηση εκταμίευσης του δανείου ( και αντίστοιχης καθυστέρησης πληρωμής των υποχρεώσεων, για τις οποίες συνάφθηκε το δάνειο), χωρίς να αξιολογούν, ότι έτσι, απλά συνεχίζουν να συντηρούν την οικονομική απαξίωση του δήμου απέναντι στους πιστωτές του!
Για να βρει ένας δήμαρχος και ένας δήμος χρήματα και γενικότερα πόρους για να υλοποιήσει τις απαραίτητες δράσεις, που χρειάζεται μια πόλη, υπάρχουν πολλοί τρόποι και πολλές δυνατότητες!
Έχω δημοσιεύσει, κατά καιρούς, διάφορα κείμενα μου, που εμπεριέχουν τέτοιες δυνατότητες, με ιδέες και ιδεογνωσίες που «ανακαλύπτει» κανείς διαβάζοντας, ρωτώντας και ενημερωνόμενος από οποιαδήποτε δυνατή πηγή.
Να θυμήσουμε την πρόσφατη άρνηση μας στην αύξηση των δημοτικών τελών, με την υπόδειξη μας να εισπράξει ο δήμος όλα εκείνα τα νόμιμα έσοδα του που διαφεύγουν.
Τότε αντιμετωπιστήκαμε, με την συνηθισμένη αντίδραση της δημοτικής αρχής, όμως σήμερα, οι ίδιοι παραδέχονται δημοσίως «ότι υπάρχει ψωμί» και ότι, τότε, μιλούσαμε σωστά!
Ενδεικτικά θα αναφερθώ στην πρόχειρη, «της στιγμής» που λέμε, υπόδειξη μου, στο δημοτικό συμβούλιο της 18 Μάρτη όταν συζητούσαμε το θέμα του γκαράζ των Τεσσάρων Μαρτύρων, όπου ο κ δήμαρχος ήταν απόλυτος και αδιαπραγμάτευτος υπέρ της «μοναδικής λύσης» του ιδιώτη επενδυτή μέσα από σύμβαση παραχώρησης.
Είχα πει για δύο δυνατότητες, από τις διάφορες που μια συζήτηση και ένας διάλογος μπορεί να αποφέρει, δηλ την περίπτωση ανταποδοτικού τέλους, και την περίπτωση μικτής εταιρείας με μετόχους τον δήμο και συμπολίτες επενδυτές!
Έναντι αυτού του πλουραλισμού δυνατοτήτων, μέσα από ειλικρινή και ουσιαστικό δημόσιο διάλογο, ο δήμος μας επιδεικνύει αλαζονικά τα περιοριστικά «πολύχρωμα φτερά» του ιδιώτη κεφαλαιούχου με την σύμβαση παραχώρησης, και μάλιστα «αδιαπραγμάτευτα»!
Δεν κάθονται να λογαριάσουν, δεν κάθονται να μελετήσουν, δεν κάθονται να συγκρίνουν, δεν κάθονται να λειτουργήσουν στην λογική των άλλων δυνατοτήτων, των άλλων υπαρχόντων δρόμων επίλυσης των προβλημάτων.
Επι παραδείγματι, να αναφερθούμε στην πλατεία της λαϊκής αγοράς της Δευτέρας.
Επί χρόνια τώρα, ο δήμος πληρώνει μηνιαίως γύρω στα 5800,00 ευρώ για ενοίκιο του εκεί ανοικτού χώρου επιφάνειας γύρω στα 4,5 στρέμματα.
Ποτέ, κανείς δεν σκέφθηκε, ότι με αυτόν τον τρόπο, ο δήμος απλώς πληρώνει ενοίκιο και δεν αποκτά τίποτα!
Τόσα χρόνια, θα μπορούσε να είχε αποπληρωθεί ένα μεγάλο μέρος, αν όχι ολόκληρη η πλατεία!
Αν πούμε στον δήμο να ακολουθήσει άλλη οδό λειτουργίας του, θα μας αντιμετωπίσουν, όπως το συνηθίζουν, με μπόλικη ειρωνεία, διότι έτσι έχουν συνηθίζει να λειτουργούν, δηλαδή διαχειριστικά!
Όμως, αν μελετήσει κανείς το πρόβλημα θα καταλήξει, σίγουρα, σε άλλη λειτουργική, την μόνη επωφελή για τον δήμο!
Δηλαδή, με τόσα διατιθέμενα χρήματα από το δημοτικό ταμείο [σήμερα ορίζονται ενοίκια συνολικού ποσού 5890 περίπου, μηνιαίως, ευρώ!],θα μπορούσε να ικανοποιείται ένας δανεισμός ύψους περίπου 1,65 εκατομμύρια ευρώ!
Αν λοιπόν ο δήμος στρεφόταν στην δανειοδότηση για αποζημίωση της πλατείας αυτής, τότε σε κάποια χρόνια [στα οποία ούτως ή άλλως πληρώνει τα ενοίκια!], θα είχε εξοφλήσει το δάνειο πληρωμής της αποζημίωσης [που τον αφορά], και θα είχε αποκτήσει την πλατεία.
Να προσθέσουμε ακόμη, ότι έτσι που καθυστερεί ο δήμος και αποοικοδομείται η περιοχή, όλα εκείνα τα χρήματα που επιβαρύνουν τους παραπλάτειους ιδιοκτήτες, θα αργήσει να τα εισπράξει, ενώ αν είχε προηγηθεί, αυτή η κίνηση του εκείνης της οικοδόμησης, θα τα εισέπραττε προκαταβολικά, αφού αυτή η καταβολή αποτελεί προϋπόθεση χορήγησης οικοδομικής άδειας!
Εν κατακλείδι, θέλουμε να πούμε, ότι η απάντηση στην «πεπατημένη» και επί χρόνια καθεστωποιημένη δικαιολογία του «δεν έχουμε λεφτά», αναφέρεται τόσο σε δυνατότητες εισόδου χρημάτων στο δημοτικό ταμείο, όσο και σε δυνατότητες αποδοτικών, και όχι στείρων, πληρωμών του δημοτικού ταμείου!
Μας λένε.
Δεν έχουμε προσωπικό, και επικαλούνται τον αριθμητικό συσχετισμό της υπάρχουσας δύναμης έναντι του προβλεπόμενου αριθμού από τον οργανισμό!
Ούτε εδώ έχουν δίκιο γιατί υπάρχει επαρκές και ικανό προσωπικό, το οποίο απλά χρειάζεται, διότι μάλλον αυτό λείπει, σωστή πολιτική καθοδήγηση και εσωτερική λειτουργική οργάνωση.
Αλλά, εν πάσει περιπτώσει, αν, και όπου, κριθεί, ότι χρειάζεται προσωπικό, οφείλουν να το συμπληρώσουν με οποιαδήποτε, νόμιμη, δυνατότητα.
Το προσωπικό, που πραγματικά χρειάζεται, [και αυτό θα το εξαγάγει μια σοβαρή και ολόπλευρη μελέτη και ένας ειλικρινής διάλογος, μέσα από χωρίς προαπαιτούμενα συνεργασίες], δεν θα είναι «βάρος» του δημοτικού ταμείου, αλλά μοχλός ανακούφισης του, αφού θα φέρει πληρέστερη εξυπηρέτηση στον πολίτη [την οποία οφείλουμε στον δημότη!], θα διασφαλίσει τα νόμιμα έσοδα και την περιουσία του δήμου, θα μειώσει διαφυγές εσόδων, θα αξιοποιήσει τις δαπάνες του δήμου, κλπ
Όμως πριν πουν οτιδήποτε, οφείλουν να μελετήσουν, να συνεργασθούν με τις διευθύντριες, και να καταλήξουν στις αναγκαίες δράσεις, και όχι να λειτουργήσουν, όπως μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν τα θέματα, δηλαδή επιδερμικά, μονοδρομικά και αδιαπραγμάτευτα!
Δεν θέλω, και δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο, διότι πιστεύω, ότι, από τα προηγούμενα, έγινε ξεκάθαρη η άποψη μας, ότι τον «δεν έχουμε» είναι μια αδικαιολόγητη δικαιολογία!
Πολύ φοβούμαι, και θα τολμήσω να το πώς, ότι το «δεν έχουμε», που επικαλούνται, δεν έχει καμιά σχέση με τα χρήματα και το προσωπικό, όμως έχει «κολλητή» σχέση με το, δεν έχουν πρόγραμμα, οράματα, εμπειρίες, γνώσεις και δημοτική επάρκεια!
Ας βγουν έξω από το δημαρχείο, ας ψάξουν, ας ρωτήσουν, ας συνδιαλαγούν, ας ενημερωθούν, για να αντιληφθούν, ότι πέραν της απλής διαχείρισης, την οποία συνεχίζουν, υπάρχουν και άλλα δεδομένα, τα οποία οφείλουν να ακολουθήσουν!
Ας αφήσουν το «δεν έχουμε», και ας συμμορφωθούν στο ευαγγελικό «ο ζητών ευρήσει»!
ο κ.Νίκος Νίνος
είναι δημοτικός σύμβουλος
&επικεφαλής της μειοψηφίας
στον δήμο Ρεθύμνου
7-4-09
