του κ Νίκου Νίνου
δημοτικού συμβούλου
Δήμου Ρεθύμνου

Πολλές φορές  μας δηλώνεται ,ξεκάθαρα, και σε όλους τους «τόννους»,ότι πλέον οι δήμοι πρέπει να απογαλακτισθούν από την μεγάλη «μητέρα», πρέπει να «ξεχάσουν» το μεγάλο «πουγγί» και να ορθοποδήσουν μόνοι τους.

Από την άλλη μεριά, οι δήμαρχοι συνεχώς διαμαρτύρονται και απαιτούν,(και καθένας μας θα έλεγε, ότι καλά κάνουν), χρήματα για να καλύψουν δράσεις τους, για να  κατασκευάσουν υποδομές, για να υλοποιήσουν προγράμματα και οράματα.

Αυτή η «εντατική» πραγματικότητα αποτελούσε ,δεκαετίες τώρα, την αυτοδιοικητική «ατμόσφαιρα» της χώρας μας.

Ελάχιστοι δήμοι, μέσα από τις γκρίνιες και τις διαμαρτυρίες, και πάνω απ αυτές, σκέφθηκαν και δραστηριοποιήθηκαν λύνοντας τα προβλήματα τους και καθιστάμενοι υποδείγματα για αντιγραφή.

Το έχουμε ξαναγράψει ,και θα το ξανατονίσουμε, ότι κάθε τόπος έχει τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές, τις οποίες πρέπει να  αξιοποιήσει ,και να οδηγήσει στην καρποφορία, λύνοντας τα υπαρξιακά του προβλήματα.

Και ο πιο άγονος τόπος ,μπορεί να καρπίσει οικονομικά αποτελέσματα και να επιτύχει ευημερία και οικονομική ανάπτυξη.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων δραστηριοποιήσεων ,που απέφεραν ουσιαστικά και πλούσια αποτελέσματα.

Κάθε επιχείρηση ,(και πλέον οι δήμοι είναι επιχειρήσεις μη κερδοσκοπικές), ξεκινά την οικονομική της ανάπτυξη από την καταγραφή και ανάδειξη της ακίνητης περιουσίας της.

Δυστυχώς στην χώρα μας οι καταπατήσεις δημόσιας και δημοτικής περιουσίας είναι
εξίσου «αναπτυγμένη» όπως και οι καταλήψεις των κοινοχρήστων χώρων στις ελληνικές πόλεις.

Ακόμη, περισσότερο δυστυχώς, η ελληνική Βουλή, κατά καιρούς, νομοθετεί διατάξεις, οι οποίες νομιμοποιούν και «επιβραβεύουν» αυτές τις καταπατήσεις, επιδεικνύοντας μια λειτουργική η οποία «διδάσκει» τις καταπατήσεις.

Από την άλλη πλευρά το πολιτικό κόστος και η ψηφοθηρική λειτουργική πολλών δημοτικών αρχόντων, τους «κρατούν» μακρυά, από αναγκαίες παρεμβάσεις και δικαστικές ενέργειες αποβολών και ανάκτησης της δημοτικής γης.

Πρόσφατα διάβασα την είδηση ότι ο δήμος Αθηναίων διεκδικεί την πλατεία Ομονοίας, την οποία θεωρεί ιδιοκτησία του το υπεχωδε.

Παράλληλα αναζητεί στοιχεία για να διεκδικήσει  7 000 περιουσιακά σημεία  στην πόλη.

Στην «ημερησία» της 19-4-08, αναπτύσσεται το πρόβλημα της ακίνητης περιουσίας των δήμων ,για την οποία αναφέρεται ,ότι «δεν ξέρουν τι έχουν!»

Ευτυχώς, αμφισβητήθηκε  από το ΣτΕ η 15ετία για την χρησικτησία επί καταπατηθείσης δημοτ. ιδιοκτησίας.

Με το παρόν σημείωμα μας, θέλουμε να τονίσουμε την αναγκαιότητα της συγκέντρωσης και αρχειοθέτησης όλης της δημοτικής περιουσίας.

Εχουμε ξεκινήσει ,στον δήμο μας, μια τέτοια διαδικασία ,αλλά υπάρχει πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει, και πολύ βάθος ,που πρέπει να προχωρήσει.

Τώρα με το εθνικό κτηματολόγιο προέκυψε ένας  ακόμη ουσιαστικός λόγος κάλυψης αυτής της, ούτως ή άλλως υπάρχουσας ανάγκης.

Στον δήμο μας υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία πρέπει να γίνουν ,και είναι εκείνα ακριβώς που αποτελούν την απάντηση στο οικονομικό πρόβλημα του δήμου μας.

Σαν παράδειγμα επισημειώνω την είδηση που ήρθε από τον δήμο Ηρακλείου, ότι 1370 κτίρια της πόλης δεν πλήρωναν, χρόνια τώρα, δημοτικά τέλη [ βλέπε «νέα κρήτη» της 18/11/08]!

Είναι ένα γεγονός που, εύλογα, δημιουργεί απορίες αν και σε ποιο αριθμό συμβαίνει και στο Ρέθυμνο.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αφήνει τον δήμο μας να λέει ότι «δεν έχει λεφτά»!