μήπως κάποιοι οφείλουν να ντρέπονται;
του Νίκου Νίνου Ζούμε σε μια πόλη την οποία πολλές φορές έχω χαρακτηρίσει σαν τον Παράδεισο, η οποία όμως είναι αφιλόξενη και ταλαιπωρεί όλους τους κατοίκους της!
Έχω πει πολλές φορές, ότι η πόλη μας «δεν δικαιούται να έχει προβλήματα» και όμως «είναι πνιγμένη στα προβλήματα»!
Η αιτία αυτού του καταπληκτικού «επιτεύγματος», έχει και ονοματεπώνυμο έχει και διεύθυνση!
Το ονοματεπώνυμο της είναι «δημοτική αρχή Ρεθύμνου» και η διεύθυνση της είναι στον «πρώτο όροφο του δημαρχιακού Μεγάρου» της πόλης μας.
Κάποιοι, ενοχλούνται, και το δείχνουν, με την «γκρίνια» μας, και με τις «δυνάμεις» που διαθέτουν μπορεί, έτσι εύκολα και άσκεπτα κατά πως συνηθίζεται, να προσπαθούν να μας απονείμουν τον εύκολο χαρακτηρισμό της «γραφικότητας», όμως εμείς θα επιμένουμε να «φωνάζουμε» σαν ένας σύγχρονος «Γαλιλαίος», διότι πιστεύουμε στα όσα λέμε, στα όσα γράφουμε, στα όσα υποστηρίζουμε!
Δεν μπορούμε να συμβιβασθούμε και να ισοπεδωθούμε στην καθεστωποιημένη ανοχή για τα πάντα, στην «νομοθετημένη» απαίτηση της μη όχλησης των κακώς κειμένων!
Πρωινή ώρα γύρω στις 9.00, όταν όλοι, όσοι δεν βρίσκονται στις επάλξεις του μεροκάματου, ξεχύνονται στις παραλίες μας, αναζητώντας την (πιο προσιτή) απόλαυση του καλοκαιριού, δηλαδή την απλή χρήση της αμμουδιάς και την απλή δροσιά του θαλασσινού μπάνιου.
Στην άκρη του παραλιακού δρόμου της πόλης μας σταματά ένα αυτοκίνητο!
Τα σφυρίγματα διαμαρτυρίας των οδηγών που ακολουθούν, σημειώνουν και καταγγέλλουν με ιδιαίτερη ένταση την παρανομία του οδηγού!
Από το αυτοκίνητο βγαίνουν, από την μια πόρτα ένας μεσόκοπος άντρας και από την άλλη πόρτα μια ίδιας ηλικίας γυναίκα, προφανώς η σύζυγος του.
Το «λούσιμο» των βιαστικών οδηγών τους στεναχωρεί πολύ και το δείχνει η πονεμένη έκφραση τους!
Από το πίσω μέρος του αυτοκινήτου τους κατεβάζουν ένα αναπηρικό καροτσάκι, στο οποίο είναι καθισμένη μια μαραμένη ανθρώπινη ψυχή!
Το αφήνουν στο πεζοδρόμιο, κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, και ο σύζυγος ξαναμπαίνει στο αυτοκίνητο, φεύγοντας, προφανώς, προς αναζήτηση θέσης στάθμευσης για το αυτοκίνητο του.
Μετά από λίγα (αρκετά!) λεπτά ο σύζυγος επιστρέφει κρατώντας μια υφασμάτινη τσάντα με «μπανιαρικά» είδη.
Παίρνει η σύζυγος την τσάντα και αναλαμβάνει, (η λέξη «αναλαμβάνει» έχει το νόημα της, αφού πρόκειται για διεξαγωγή αγώνα!), ο σύζυγος το καροτσάκι.
Με ευκολία το καροτσάκι φτάνει μέχρι την παρακείμενη ράμπα και «τρέχει» προς την αμμουδιά!
Προχωρεί πάνω στους ξύλινους διαδρόμους, σε όση διαδρομή υπάρχουν τέτοιοι διάδρομοι, και φτάνει στον «Γολγοθά»!
Που να προχωρήσει το αναπηρικό καροτσάκι πάνω στην άμμο;
Δυστυχώς δεν είναι κατηγορίας «4 χ 4»!
Εν πάσει περιπτώσει, με πολύ προσπάθεια, μόνος του, ο ταλαίπωρος συνοδός του καθηλωμένου ανάπηρου, ιδρώνοντας και αγανακτώντας για την έλλειψη στοιχειωδών διευκολύνσεων για την περίπτωση του, φέρνει το αναπηρικό καροτσάκι στον αφρό της θάλασσας.
Η γυναίκα αφαιρεί τα επί πλέον ρούχα του ανάπηρου, και με περιβολή μπάνιου, οι δυό τους, μόνοι τους, σηκώνουν, από το καροτσάκι, τον ανάπηρο και τον μεταφέρουν στην θάλασσα!
Δεν περιγράφεται η ευχάριστη αντίδραση του ανάπηρου, όταν τον χάιδευαν τα ήρεμα δροσιστικά θαλασσινά κυματάκια!
Όλοι μας, πρωθυπουργοί, υπουργοί, νομάρχες, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, ενεργοί πολίτες, μιλούμε για «ίσα δικαιώματα», μιλούμε για «ίσες ευκαιρίες»!
Και όταν τα λέμε όλα αυτά, αμφιβάλλω αν γνωρίζουμε για ποιο πράγμα μιλούμε!
Η ταλαίπωρη οικογένεια των συμπολιτών, στον καθημερινό «μαραθώνιο» της, στον οποίο μοχθεί, πού βρίσκει την ύπαρξη όλων αυτών που λένε, λένε, και δεν σταματούν να λένε!
Ο μόνος χώρος που τους βρίσκει είναι στα φώτα της δημοσιότητας, εκεί που υπάρχει η προβολή και οι επικοινωνιακές δημόσιες σχέσεις!
Και το κακό είναι, ότι όλοι εμείς που τους ακούμε να λένε τα ίδια και τα ίδια, ποτέ δεν τους προσγειώσαμε στην σκληρή και άγνωστη τους καθημερινότητα!
Αλλά, και άμα τους πεις τίποτα, παίρνουν εκείνο το γνωστό «ξύλινο» ύφος τους, και με περισπούδαστη σοβαρότητα, δικαιολογούνται, ότι «δεν έχουν χρήματα», διότι έκοψαν τα τέλη παρεπιδημούντων και άλλες συναφείς δακτυλολογίες!
Από πρόπερσυ έχω καταθέσει γραπτή πρόταση για κάλυψη αυτής της αυτονόητης υποχρέωσης του δήμου, προς τους αναπήρους, δημότες και επισκέπτες της πόλης μας.
Κάπου κάπου μπαίνουν στον προϋπολογισμό κάποια ψευτοκονδύλια, για να μπορούν να λένε, ότι «βάλαμε λεφτά και θα? », και τα οποία πάντα πάνε αλλού!
Δεν κατέβηκα να μετρήσω πόσα μέτρα ξύλινου διαδρόμου λείπουν, μέχρι το κύμα!
Δεν θα ναι πάνω από 10 μέτρα!
Τεράστιο κόστος! Που να τα βρει ο δήμος μας;
Δεν περισσεύουν χρήματα από τις παράτες της δημοτικής ελίτ, την οποία η «νέα αντίληψη» υπηρετεί και φροντίζει!
Είναι πιο σικ να γίνεται η γιορτή του κρασιού, που αρέσει σε κάποιους, και διασκεδάζουν κάποιοι, από το να μπορεί ο ταλαίπωρος ανάπηρος να δροσιστεί στη θάλασσα!
Ας πάει ο ανάπηρος στον κήπο για, Αντουανετικό «παντεσπάνι»!
Δεν μπορεί ο δήμος να βάλλει 2 ανθρώπους, νοσοκόμους, να κάνουν αυτό που έκαναν οι συνοδοί του ανάπηρου!
Τεράστιο το κόστος! Γύρω στο 1/8 του πανηγυριού του δήμου!
Τα πανηγύρια έχουν τηλεόραση, έχουν φωτογραφίες, έχουν δημοσιότητα, και περνούν ωραία οι φίλοι της δημοτικής αρχής!
Με τους ανάπηρους θα ενοχλούμαστε και θα χαλούμε την διασκέδαση μας!
Θεωρώ, ότι κάποιοι οφείλουν να ντρέπονται αλλά, όπως δείχνει η πράξη, δεν «καταλαβαίνουν τίποτα»!
Περί άλλα, πιο σοβαρά κατά την εκτίμηση τους, ασχολούνται.
Όμως υπάρχουμε και μείς οι υπόλοιποι πολίτες.
Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι;
Ας κάνουμε κάτι, για να μην ντρεπόμαστε και εμείς!
1ον ας πάρει μια πρωτοβουλία κάποιος, (πχ το σωματείο των ΑΜΕΑ), να δούμε συνολικά το θέμα και να το αντιμετωπίσουμε! Αφού ο δήμος είναι φτωχός, θα βρεθούν άλλοι (και εγώ), να βοηθήσουν οικονομικά!
Κατά την πρόχειρη εκτίμηση μου, χρειάζεται μια εσοχή στάθμευσης, για την φορτοεκφόρτωση του αναπηρικού καροτσιού, μια προέκταση του ξύλινου διαδρόμου κατά 10 μέτρα (την οποία, είμαι βέβαιος, ότι θα προσφέρει δωρεάν ο συμπολίτης που είναι παρακείμενος εκμεταλλευτής της παραλίας!), και 2 εξειδικευμένοι νοσοκόμοι των οποίων το κόστος (αν ο δήμος δηλώσει, και πάλι, φτωχός!) μπορούμε να αναλάβουμε οι ρεθυμνιώτες!
Αυτά σαν μια πρώτη, άμεση, αντιμετώπιση του προβλήματος. Μπορούν, κάτω από το πεζοδρόμιο, να γίνουν υποδομές υγιεινής κλπ, για εξυπηρέτηση των ΑΜΕΑ.
2ον να σημειώσουμε, ότι η νομοθεσία απαιτεί, υποχρεωτικά, δύο περιοχές στην παραλία της πόλης, για εξυπηρέτηση των ΑΜΕΑ!
Στα χαρτιά (για να μπορέσει να γίνει η δημοπράτηση της παραλίας, για τις ομπρελοξαπλώστρες κλπ) ορίσθηκαν δύο σημεία. Στην πράξη? [Ελλάδα είμαστε, τι γυρεύεις πάρα πέρα!]
