Μας χαλάει την αισθητική!
Ενετικό λιμάνι ή λιμάνι Καρνάβαλος?
Τα εστιατόρια και οι καφετέριες στο Ενετικό, γραφικό λιμάνι, της Παλιάς Πόλης άνοιξαν.
Έβγαλαν τα τραπεζάκια τους έξω και περιμένουν τους τουρίστες αλλά και τους ντόπιους να καθίσουν δίπλα στη θάλασσα και να απολαύσουν την περιποίηση που τους προσφέρουν αλλά και την όμορφη ατμόσφαιρα που προκαλεί τον καθένα να γυρίσει πίσω το χρόνο και να φανταστεί άλλες εποχές.
Το παλιό λιμάνι αποτελεί ένα ακόμη σπουδαίο τουριστικό αλλά και μη, σημείο αναφοράς για το Ρέθυμνο. Αυτό το οφείλει, κατά κύριο λόγο, στο αναλλοίωτο χρώμα μιας άλλης εποχής, που έχει διατηρηθεί στα υψηλής αρχιτεκτονικής αισθητικής παλιά κτίσματά του και που δίνουν στο λιμανάκι ένα μοναδικό χρώμα.
Όπως λέει όμως και ο λαός «τίποτα δεν είναι τέλειο». Αυτό ε
ίναι βέβαια μια διαπίστωση που είναι και σχεδόν η πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως είναι και ένας τρόπος για να αφεθούμε σε αυτή την κακιά μοίρα της ανυπαρξίας του τέλειου και να μην κάνουμε τίποτα για να το αγγίξουμε αφού είναι άπιαστο.
Αυτός ο εφησυχασμός και ο ωχαδερφισμός θα μας φάει στο τέλος, για πράγματα που είναι τόσο απλά να τα κάνουμε αλλά που υπάρχει σημαντικό κόστος όταν δεν γίνονται.
Ο “ωχαδερφισμός” όλων όσων δουλεύουν στο κτήριο του Λιμενικού που «δεσπόζει» στην άκρη του λιμανιού αλλά που 
είναι ορατό από όλα τα σημεία του και όλων των Ρεθυμνιωτών που κατεβαίνουν εκεί να κάνουν τη βόλτα τους, βλέπουν το κακοδιατηρημένο κτήριο του Τελωνείου με τους ξεφλουδισμένους τοίχους και δεν παροτρύνουν κάποιον αρμόδιο να καλυτερέψει την αισθητική του εικόνα, είναι η αιτία που καταστρέφεται σε μεγάλο βαθμό η ομορφιά του τοπίου.
Μα πόσο δύσκολο είναι να “βάλουν ένα μεροκάματο” να το βάψουν σε μια μόνο μέρα?
Τι πρέπει να γίνει και πόσο πρέπει να φωνάξουμε για κάτι που βγάζει μάτι.
Και το κακό είναι ότι το μάτι που βγαίνει είναι και πάλι Ρεθυμνιώτικο!
Το Λιμενικό είναι πραγματικά τυχερό που βρίσκεται σε αυτό το σημείο της πόλης, το λιμανάκι όμως (προς το παρών ελπίζω) δεν αισθάνεται και πολύ τυχερό που το φιλοξενεί.
Αν δεν φροντίσει ο ίδιος ο σπιτονοικοκύρης να διατηρεί ό
μορφο το σπίτι του και την αυλή του, δεν θα έρθει κανείς από άλλη γειτονιά να το κάνει.
Γιατί ούτε την “αυλή” τους προσέχουν οι σπιτονοικοκύρηδες στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Δεν πιστεύω ότι είναι και πολύ δύσκολο και χρονοβόρο, κάποιος να βγαίνει το πολύ δύο φορές τη μέρα και να μαζεύει με μια απόχη όλο αυτό το σκουπιδαριό που επιπλέει με χάρη στα ήσυχα νερά του γραφικού παλιού λιμανιού.
Το μόνο κόστος είναι δέκα λεπτά του εικοσιτετράωρου και τα χρήματα μιας απλής απόχης και μιας …. “νταβανόβουρτσας!!!
Ευθύνες αναλογούν πάραυτα στο Λιμενικό Ταμείο που οφείλει εκτός της σοβαρής ενασχόλησης που έχει να σκέφτεται διαρκώς πως να γεμίζει το “πουγκί” του, να ασχολείται … που και που και με τα έργα που έχει αναλάβει.
Της Ελπίδας Δημακοπούλου
