Η Βουλευτής Ρεθύμνου της Νέας Δημοκρατίας κ. Όλγα Κεφαλογιάννη ήταν ομιλήτρια στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής με θέμα την δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις.
Στην ομιλία της είπε τα εξής :
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
συζητάμε σήμερα 10/3/09 στην ειδική ημερήσια διάταξη της Ολομέλειας τη δωρεά οργάνων σώματος και τις μεταμοσχεύσεις. Δύο εξαιρετικά σημαντικές κατακτήσεις του ανθρώπου στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής ευθύνης του ατόμου για τους συνανθρώπους του από τη μία, και της ιατρικής επιστήμης από την άλλη.
Δύο εγχειρήματα, που αν και υποστηρίζονται από απλές διαδικασίες, συχνά παρεμποδίζονται από την παραπληροφόρηση, τη γραφειοκρατία και τη δυσκολία πρόσβασης των ατόμων σε υπηρεσίες υγείας.
Καταρχήν όσο αφορά γενικά τη δωρεά οργάνων, πρόκειται για μια εθελοντική πράξη, που μπορεί να δώσει ελπίδα ζωής σε χιλιάδες ασθενείς, χρήζοντες μεταμόσχευσης.
Μια πράξη, που παρόλη την αδιαμφισβήτητη αξία της, παραμένει ταμπού για πολλούς Έλληνες και Ευρωπαίους, όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα του ειδικού Ευρωβαρομέτρου του 2007, για τη δωρεά οργάνων.
Σύμφωνα με αυτά,
- Το 41% των Ευρωπαίων πολιτών της ΕΕ των 25 κρατών-μελών έχει συζητήσει μέσα στην οικογένεια το ζήτημα της δωρεάς οργάνων.
- Για τους Έλληνες, το ποσοστό αυτό βρίσκεται στο 36%, δηλαδή κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
- Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πιο αισιόδοξη καταγράφεται η προθυμία των πολιτών να δωρίσουν όργανά τους μετά θάνατον: το 56% των πολιτών στην Ευρώπη των 25, βλέπουν θετικά αυτό το ενδεχόμενο.
- Πιο αισιόδοξα είναι και για την Ελλάδα τα πράγματα σε αυτό το επίπεδο:
Το 53% των Ελλήνων ισχυρίζονται πως θα δώριζαν μετά θάνατον τα όργανά τους.
Ωστόσο, η απόκλιση της θεωρίας από την πράξη είναι κάτι παραπάνω από αισθητή?
Παρά την επίκληση της προθυμίας τους μόνο το 3% των Ελλήνων πολιτών είναι δωρητές οργάνων, έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου που είναι επίσης χαμηλός, στο 12%. Και η εικόνα αυτή, δυστυχώς δεν μας είναι άγνωστη. Η Χώρα μας διαχρονικά κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις στη δωρεά οργάνων. Με το ποσοστό θανάτων στην Ελλάδα από τροχαία ατυχήματα, να είναι εξαιρετικά υψηλό, το ποσοστό δωρητών οργάνων παρατηρείται διαχρονικά δυσανάλογα χαμηλό.
Από τους ελάχιστους πάλι δότες που πέφτουν θύματα τροχαίων, αξιοποιείται σχετικά μικρό ποσοστό οργάνων, κύρια λόγω άρνησης των συγγενών τους.
Για την αντιμετώπιση αυτής της απογοητευτικής πραγματικότητας χρειάζεται να αναληφθούν δράσεις.
Χρειάζεται να καταρριφθούν τα κοινωνικά ταμπού και να αυξάνονται διαρκώς οι δωρητές.
Κάποια θλιβερά, τρανταχτά γεγονότα της επικαιρότητας, όπως η τραγική δολοφονία του Ντουζόν Ζάμιτ, από την Αυστραλία, και η απόφαση δωρεάς των οργάνων του από την οικογένειά του, ή ο θάνατος του 11χρονου, ο οποίος το 2005 έχασε τη ζωή του περιμένοντας μόσχευμα καρδιάς, ναι μεν ευαισθητοποιούν ακαριαία την κοινωνία, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν.
Χρειάζονται συντονισμένες δράσεις για:
- την τόνωση του κινήματος εθελοντικής προσφοράς,
- την επικοινωνία της διαδικασίας της δωρεάς οργάνων και την ωφελιμότητά της για το κοινωνικό σύνολο
- την εφαρμογή σχετικών ενημερωτικών προγραμμάτων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες
- την ενίσχυση της ασφάλειας με την οποία διεξάγεται η διαδικασία της δωρεάς οργάνων, αλλά και της αμεροληψίας για την δίκαιη κατανομή οργάνων.
- και τέλος, για την ευρεία ενημέρωση των Ελλήνων γύρω από τους νόμους και τους κανονισμούς της ελληνικής νομοθεσίας για τη δωρεά οργάνων.
Αξίζει στο σημείο αυτό να επισημανθεί, ότι σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, η πορεία των μεταμοσχεύσεων για το 2008 αντιβαίνει στα προηγούμενα έτη και καταγράφεται ικανοποιητική.
Από τις αρχές του 2008, 97 εκλιπόντες δότες χάρισαν ζωή σε 264 ασθενείς. Και μπορεί σε σύγκριση με την Ευρώπη να βρισκόμαστε πολύ πίσω, ωστόσο, εσωτερικά για τη χώρα μας από το 2001, παρατηρείται αύξηση των μεταμοσχεύσεων από εκλιπόντες δότες της τάξεως του 172 %. Και αυτή την αύξηση είναι σημαντική.
Πρέπει να αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες που γίνονται. Να αναγνωρίσουμε, ότι αυξάνονται και δυναμώνουν οι φωνές εκείνων που διακηρύσσουν τη δωρεά οργάνων ως την απόλυτη έκφραση της εθελοντικής προσφοράς στον συνάνθρωπο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σταθώ σε δύο παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την πορεία του ζητήματος.
Πρώτον, ειδικά για τη δωρεά οργάνων:
Είναι σε μεγάλο βαθμό ευθύνη της ίδιας της οικογένειας, ως πρώτου κυττάρου της ελληνικής κοινωνίας, να καλλιεργήσει στα μέλη της την ανάγκη της ανιδιοτελούς προσφοράς στο συνάνθρωπο. Η ενημέρωση και η ενθάρρυνση για τη δωρεά οργάνων πρέπει να ξεκινά από εκεί.
Καμία δράση από την πλευρά των ΜΜΕ, των Γιατρών και των κρατικών φορέων για την υγεία δεν μπορεί να αποδώσει τα προσδοκώμενα εάν το άτομο δεν έχει λάβει τα πρώτα και καθοριστικά για τη διαμόρφωση της γνώμης του ερεθίσματα από το οικογενειακό του περιβάλλον.
Δεύτερον, γενικά για την εθελοντική προσφορά:
Η Κοινωνία των Πολιτών, έχει τεράστιο πεδίο δράσης στο ζήτημα της δωρεάς οργάνων. Έχει τα μέσα, τα δίκτυα, το υπερ-κομματικό στίγμα και το απαραίτητο κύρος να ενθαρρύνει ακόμα πιο ενεργά τον εθελοντισμό.
Μέσα από αυτή την ενθάρρυνση μπορεί να τονωθεί σημαντικά και η δωρεά οργάνων, ως σημαντική έκφραση αλτρουισμού και ανθρωπισμού.
Πεποίθηση της παράταξής μου, και δική μου προσωπική προσδοκία είναι να αξιοποιηθούν αυτοί οι παράγοντες και σε συνδυασμό με την περαιτέρω κινητοποίηση της Πολιτείας, να αυξηθούν οι δωρητές οργάνων.
Να τονωθεί το εθελοντικό κίνημα, και να γεννηθούν περισσότερες ελπίδες ζωής για τους συνανθρώπους μας με σοβαρά προβλήματα υγείας.»
