Το τελευταίο αντίο για τον πνευματικό Πατέρα του Ρεθύμνου

Το τελευταίο αντίο για τον πνευματικό Πατέρα του Ρεθύμνου

• Οικουμενικό Πατριαρχείο, Κυβέρνηση, Βουλευτές, Νομάρχες, τοπική αυτοδιοίκηση, στρατιωτική ηγεσία και πλήθος κόσμου συνόδεψαν τον Ιεράρχη στην τελευταία του κατοικία.

18/8/10

Τελέσθηκε χθες το πρωί σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, η εξόδιος ακολουθία για τον Μητροπολίτη Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου κ. Άνθιμου. Το σεπτό σκήνωμα του μακαριστού ιεράρχη εκτέθηκε σε προσκύνημα, στον μητροπολιτικό ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου από προχθες το μεσημέρι.
Η τελετή του ενταφιασμού έγινε στην Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνου, ενώ παρέστησαν οι Βουλευτές του Νομού Ρεθύμνου καθώς και βουλευτές των άλλων νομών της Κρήτης.
Ο πνευματικός πατέρας του εκλιπόντα, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ακολούθως συνοδεία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου η πομπή οδηγήθηκε για τον ενταφιασμό στην τελευταία κατοικία του Μητροπολίτη, στο προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Κωνσταντίνου όπου βρίσκεται το Κοιμητήριο Ρεθύμνου.

Σχεδόν σύσσωμη η εκκλησιαστική ιεραρχία αλλά και κοινότητα μαζί με πλήθος κόσμου αποχαιρέτησαν τον Ιεράρχη Ρεθύμνου, ενώ το κλίμα ήταν ιδιαίτερα συγκινησιακό.

Ο κυβερνητικός Βουλευτής κ. Μανώλης Όθωνας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η Εκκλησία της Κρήτης πενθεί έναν άξιο Ιεράρχη, που διακρίθηκε για το
πολυσχιδές έργο του ,κυρίως στην προστασία των μνημείων της Πίστης και
τη διαφύλαξη των πνευματικών παραδόσεων του τόπου.
Το ψυχικό σθένος με το οποίο αντιμετώπισε τις δοκιμασίες της υγείας
του , αποδείκνυε την συνέπειά του στις ρήσεις του Ευαγγελίου και
αποτελούσε λαμπρό παράδειγμα για κάθε δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο.
Τίμησε τις παρακαταθήκες των αοιδίμων προκατόχων του και το κενό τους
απουσίας του δημιουργεί πρόσθετες ευθύνες στον διάδοχό του
Ας  έχει τη θέση που του ανήκει  στους κόλπους των δικαίων και η μνήμη
του να είναι αιωνία».

Ακολούθως ο Δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γιώργης Μαρινάκης δήλωσε τα εξής:

«Σύσσωμος ο Ρεθυμνιώτικος λαός αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ρεθύμνης καταθέτουν τη δύσκολη τούτη ώρα, τη βαθιά τους οδύνη και άφατη θλίψη, για την αδόκητη απώλεια του μακαριστού Ιεράρχη και σεπτού Ποιμενάρχη τους Ανθίμου.
Το Ρέθυμνο πάνδημο αποχαιρετά σήμερα με συγκίνηση τον ακούραστο και αοίδιμο Ποιμενάρχη της Εκκλησίας, τον πνευματικό του Ηγέτη, τον ανεξίκακο Ιερωμένο με το γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα που διατηρούσε πάντα τις πύλες της Μητρόπολης και τα μάτια της ψυχής του ανοιχτά για κάθε αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο, για τον καθένα από μας που χρειάζονταν τη σοφή συμβουλή του, την ευλογία του, την καθαρότητα της σκέψης του, τη διακριτικότητα και την ανόθευτη αγάπη που συνόδευε κάθε του πράξη.
Το έργο του στη σύντομη διαδρομή του στην Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης το καταγράφουν και θα το αποτιμήσουν άλλοι αρμοδιότεροι από μένα.
Όλοι μας όμως γνωρίζουμε την επιμονή του στη στήριξη και ανάδειξη του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας που αποτυπώνονταν  στην οργάνωση συσσιτίου για απόρους σε σταθερή βάση, στη λειτουργία του Φιλόπτωχου Ταμείου και του Τμήματος διακονίας ενώ αξιομνημόνευτη είναι η συνδρομή του στη λειτουργία της Εκκλησιαστική Σχολής Βυζαντινής Μουσικής.
Έκδηλο εξάλλου ήταν και το ενδιαφέρον του για τα Μοναστήρια του Ρεθύμνου τα οποία ήκμασαν επί των ημερών του.
Η άδολη και αυθεντική αγάπη του τόσο για το Ρέθυμνο ως πόλη των Γραμμάτων και των Τεχνών αλλά και το σταθερό ενδιαφέρον του για συνανθρώπους μας με ιδιαίτερες ανάγκες εκδηλώνονταν με τρόπο συγκινητικό.
Ξεχωριστή φροντίδα επιφύλλαττε πάντα στο Σύλλογο «Αγάπη» που στεγάζει τις λειτουργίες του σε χώρο της Ιεράς Μητρόπολης και του οποίου Συλλόγου  διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος μέχρι και την ύστατη ημέρα της ζωής του ενώ για μία 6 ετία διετέλεσε και Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών τους οποίους αγαπούσε και τιμούσε ως Μικρασιάτης και ο ίδιος.
Εκτός από την σύντομη αναφορά μου σ? ένα μικρό μόνο μέρος της δράσης του άξιου Ποιμενάρχη, θα ήθελα να μου επιτρέψετε μια σεμνή αναφορά στον Άνθρωπο παρότι ο ίδιος δεν επεθύμησε ποτέ την προβολή του κι ούτε επεδίωξε τη δημοσιοποίηση του φιλάνθρωπου έργου του.
Τον γνώρισα στο πλαίσιο της αγαστής συνεργασίας μας ως Δημάρχου.
 Άνθρωπος προσηνής, σεμνός, μειλίχιος, πράος κι ευγενικός, ευπρεπής και φωτισμένος, με αδιαμφισβήτητη παιδεία την οποία εξαντλούσε στη ηθική εξύψωση και αναγέννηση του κλήρου και του ποιμνίου του.
Ευρυμαθής, με επιστημονική και συγγραφική δράση για την οποία έλαβε τιμητικές διακρίσεις και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είχε ένα μοναδικό τρόπο να συνδυάζει τη γνώση και τη σοφία με την απλότητα και την αγνότητα που συναντά κανείς σε ανθρώπους φωτισμένους, που νοιάζονται και υπηρετούν με απαράμιλλο  πάθος και θεόπνευστη αγάπη το έργο τους.
Ένα έργο που είχε αποδέκτες όλο ανεξαιρέτως το Ποίμνιό του και ιδιαίτερα τους νέους για τους οποίους πάντα αγωνιούσε και αναζητούσε πεδία επικοινωνίας μαζί τους. Γι? αυτό και δεν δίστασε, διαπνεόμενος από ένα σύγχρονο πνεύμα να διοργανώνει συναντήσεις στους χώρους ψυχαγωγίας και συνάθροισης τους, προσελκύοντας με τρυφερότητα και αρετή κάθε νεανική ψυχή, στους κόλπους της εκκλησίας.  
Υπάρχουν απροσμέτρητες στιγμές και κοινές δράσεις που βιώσαμε μαζί του. Ήδη αναφερθήκαμε σε κάποιες από αυτές τούτη τη  δύσκολη ώρα του ύστατου αποχαιρετισμού .
Όμως, αυτό που πάντα θα θυμόμαστε ήταν η αντοχή και η γενναιότητα που επέδειξε στον άμετρο πόνο που προκάλεσε η στέρηση του πολύτιμου αγαθού της υγείας του. Το ακλόνητο θάρρος του και την ψυχική του δύναμη που έγιναν φλόγα απαντοχής για κάθε άνθρωπο που βιώνει δοκιμασίες και υπόδειγμα θέλησης, αξιοπρέπειας και αγώνα για όλους μας ειδικά σήμερα που οι αντιξοότητες της ζωής κλονίζουν τις αντιστάσεις μας και γονατίζουν το κουράγιο μας.
Δυστυχώς για όλους μας, εκοιμήθηκε πάνω στην ακμή της δημιουργικότητάς του, σε μια περίοδο που είχαμε όλοι ανάγκη την παρουσία και το έργο του, αφήνοντας ορφανή την Εκκλησία μας και
σταλάζοντας πόνο στην καρδιά μας.
Το Ρέθυμνο ευλογήθηκε με διαπρεπείς Ιεράρχες όμως δυστύχησε να τους χάσει σύντομα προτού ολοκληρώσουν το θεάρεστο έργο τους, προτού φέρουν σε πέρας την επίγεια ιερή τους αποστολή.
Ο εκδημήσας τετιμημένος Ιεράρχης μας, ήταν προορισμένος για ακόμη σπουδαιότερο έργο στη ζωή της Ορθοδοξίας.
Ακόμη όμως και στη διάρκεια της σύντομης διακονίας του μας αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη την οποία πάντα θα τιμούμε.
Εύχομαι η Ιερά Σύνοδος της Κρήτης με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος να αναδείξει αντάξιο διάδοχό του.
Πιστεύω, το ταξίδι του από την επίγεια  ζωή στην αιωνιότητα να συντροφεύτηκε από ψαλμούς αγγέλων
και το βασανισμένο του σώμα να αναπαύτηκε στην αιώνια γαλήνη.
Αποτελεί ευλογία εξάλλου, η κοίμισή του την ημέρα εορτασμού της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Αιωνία σου η μνήμη πολυσέβαστε Γέροντα και Δεσπότη, Μακαριστέ Ιεράρχη, αοίδιμε Ποιμενάρχη μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό».

Σε λίγες ημέρες ξεκινούν οι διαδικασίες για την διαδοχή του Ιεράρχη που τόσο νωρίς έφυγε από τη ζωή, με πολλά ονόματα να φιγουράρουν στη λίστα των υποψηφίων. Προς το παρών χρέη τοποτηρητή εκτελεί ο Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίος, μετά από απόφαση της Ιεράς Συνόδου.

Θυμίζουμε ότι την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Άνθιμος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου, σε ηλικία 57 χρονών.
Ο μακαριστός ιεράρχης το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο Πανεπιστημιακό καθώς έπασχε από χρόνιο σακχαρώδη διαβήτη και νεφροπάθεια, καθηλώνοντάς τον για πολλούς μήνες κλινήρη.

Ο Μητροπολίτης Ανθιμος, κατά κόσμο Σωτ. Συριανός, γεννήθηκε την 8-3-1953 στους Αστρακούς Πεδιάδος Ηρακλείου. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην πόλη του Ηρακλείου φοίτησε στη Θεολογική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύθηκε στη Γενεύη και το Παρίσι.
Μοναχός εκάρη την 2-4-1977 στην Ι. Μονή Αγκαράθου Πεδιάδος Ηρακλείου. Διάκονος χειροτονήθηκε την 18-8-1977 από τον Σεβ. Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως (νυν Θεσσαλονίκης) κ.. Άνθιμο καί Πρεσβύτερος την 8-1-1978 από τόν αοίδιμον Αρχιεπισκόπο Κρήτης Ευγένιο. Υπηρέτησε ως Εφημέριος καί Ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης (1977-1983), ως Εφημέριος, Ιεροκήρυκας, Γενικός Επόπτης του πνευματικού έργου και υπεύθυνος των εκδόσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αυλοποτάμου, Ηγούμενος της Ι. Μονής Ατάλης – Μπαλή Μυλοποτάμου (1983-1996) και Γραμματέας της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης (1992 – 2000).
Διετέλεσε Γεν. Γραμματέας του Φοιτητικού Θεολογικού Συνδέσμου Αθηνών (1975-76), Πρόεδρος του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών (1990-96) και Μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Κρητών Θεολόγων (1995-96). Συνέγραψε και δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών. Τιμήθηκε με το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου (1992) και με άλλες διακρίσεις.
Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου εξελέγη την 24-10-1996. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος την 2-11-1996 και ενθρονίστηκε στο Ρέθυμνο την 24-11-1996 οπου και ανέπτυξε σημαντική ποιμαντορική δράση .