Απ.Πετράκης: “ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ”
- «Αυτή η απαγωγή του Παναγόπουλου, κ. Πρόεδρε, δεν θα ΄χε γίνει ποτέ αν η δικαιοσύνη δεν μου είχε νωρίτερα φερθεί με τον χειρότερο τρόπο»
- «Μια ζωή που ήμουν νόμιμος τι κατάφερα; Οι Μαντέληδες και οι Τσουκάτοι «έξω» και εγώ “μέσα” το 2008, δίχως αδίκημα.»
3/10/11
του Βασίλη Κασιμάτη
Σε λίγους μήνες ολοκληρώνεται και η πολύκροτη δικαστική υπόθεση που αφορά την απαγωγή του Περική Παναγόπουλου. Μιας απαγωγής που θεωρείται ως η μεγαλύτερη όλων των εποχών, στην χώρα.
Ο άνθρωπος που σχεδίασε την απαγωγή και κατά ομολογία του είναι τόσο ο ιθύνων νους όσο και ο διαχειριστής της απαγωγής αποκαλύπτει πολλές πτυχές της υπόθεσης μέσω της κεντρικής απολογίας του.
Στα χρόνια που ασχολούμαστε με το πολιτικό και αστυνομικό ρεπορτάζ έχουμε δει και ακούσει πολλά.
Πριν από μερικές εβδομάδες συναντήσαμε τον Απόστολο Πετράκη για τις ανάγκες της δημοσιογραφικής μας ενημέρωσης. Όμως η απολογία του Απόστολου Πετράκη (αλλά και η γνωριμία μας μαζί του) μας επιβεβαίωσε ότι όντως υπάρχουν άνθρωποι και … άνθρωποι. Μείναμε έκπληκτοι όταν στο πρόσωπο του απαγωγέα του Π.Παναγόπουλου διακρίναμε έναν άνθρωπο με πραγματικές ευαισθησίες και που δεν ταυτίζεται με το προφίλ του «κοινού εγκληματία».
Έτσι για μια ακόμα φορά βγαίνει και το συμπέρασμα, ότι στην ζωή δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο αλλά πολλά ακόμα … χρώματα!
Επειδή το «κακούργημα» αποτελεί μέρος της καθημερινότητας χιλιάδες χρόνια, ευχόμαστε το σύνολο των ανθρώπων που σχετίζονται με την ποινική παραβατικότητα να διδαχθεί από τον κ. Πετράκη, ο οποίος αν μη τι άλλο, μέσα από το κακούργημα που διέπραξε, προσπάθησε να διασφαλίσει την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια στα μέτρα του δυνατού.
___________________________________________________
Ακολούθως η απολογία Πετράκη.
Μια απολογία με πολλαπλά μηνύματα.
«Κ. Πρόεδρε θα ήθελα κατ αρχήν να μην με διακόψετε όση ώρα έχω να σας πω κάποια πράγματα. Πιστεύω ότι θέλετε και εσείς να ακούσει το Δικαστήριό σας. Κ. Πρόεδρε θα σας πω μόνο αλήθειες σήμερα. Δεν θα σας πω ψέματα, σε κάποια σημεία θα αποκρύψω την αλήθεια αλλά δε θα τη διαστρεβλώσω σε κανένα σημείο. Κ. Πρόεδρε πιστεύω ότι πρέπει να δώσετε μεγάλη βάση σε αυτά που θα σας πω εδώ πέρα σήμερα γιατί εγώ δεν είμαι μπροστά σας να σας πω είμαι αθώος δεν έχω κάνει τίποτα, έχω παραδεχτεί την ενοχή μου σε ορισμένα πράγματα, είναι δίκαιο να τιμωρηθώ γιατί έχω κάνει κάποιες άδικες πράξεις, αλλά να τιμωρηθώ για τις πράξεις που έκανα, όπως τις έκανα και όχι επειδή το θέλουν κάποιοι για να παραδειγματιστώ εγώ επειδή υπήρχε μεγάλος όγκων χρημάτων.
Κ. Πρόεδρε από την πρώτη στιγμή το Δικαστήριο σας έχουν περάσει μέχρι σήμερα 11μιση μήνες αν δεν κάνω λάθος που είμαστε εδώ πέρα στην αίθουσα ,σας έδειξα ότι είμαι ειλικρινής απέναντι σας, όπου θεώρησα ότι αδικήθηκα ή από σας ή από το Δικαστήριό σας αντέδρασα. Έφτασα στο σημείο να σας κάνω και μία αίτηση εξαίρεσης, που τότε με συμβουλεύανε να μην σας κάνω αίτηση εξαίρεσης γιατί θα στεναχωρήσω την Πρόεδρο του Δικαστηρίου με αποτέλεσμα ίσως να μου κρατήσει κακία. Εγώ θεωρώ ότι μία Πρόεδρος του Δικαστηρίου και ειδικά μία Εφέτης Πρόεδρος ούτε στενοχωριέται ούτε κρατάει κακία.
Γι? αυτό το λόγο επέλεξα και έκανα την αίτηση εξαίρεσης. Θεώρησα ότι αδικήθηκα εκείνη τη στιγμή και την έκανα. Θα ξεκινήσω λέγοντάς σας τι ήταν αυτό που με έκανε να προχωρήσω στην απαγωγή του Παναγόπουλου, να αφήσω τη νόμιμη ζωή πίσω μου, είχα μια ζωή πίσω μου. Κάποιες φορές κ. Πρόεδρε η μοίρα παίζει παράξενα παιχνίδια στη ζωή κάποιων ανθρώπων. Ένα τέτοιο παράξενο παιχνίδι στη δικιά μου μοίρα ήταν στις 15 Απριλίου 2008, γύρω στις 9 το βράδυ. Καθώς έφευγα από μία καφετέρια που σύχναζα στη Γλυφάδα έξι εφτά αστυνομικοί πέσανε πάνω μου και μου φωνάζανε Αστυνομία συλλαμβάνεσαι.
Με οδήγησαν στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση της Αττικής που εκεί μου ανακοινώθηκε ότι πάνω από ένα χρόνο περίπου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης εις βάρος μου για απόπειρα εκβίασης. Εγώ για αυτό το αδίκημα δεν έχω ενημερωθεί ποτέ, καθώς δεν είχα λάβει ποτέ κλήση να πάω να απολογηθώ στην αρμόδια Ανακρίτρια. Με ενημέρωσαν τότε στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής ότι κατηγορούμαι από έναν άνθρωπο Κυπριακής καταγωγής για απόπειρα εκβίασης. Θα σας πω και τη συνέχεια κ. Πρόεδρε γιατί είναι σημαντικό για την μετέπειτα πορεία των πραγμάτων πώς εξελίχθηκαν.
Εγώ αυτόν τον άνθρωπο κ. Πρόεδρε τον γνώριζα. Είχαμε συνεργαστεί μαζί σε κάποιες αγορές αυτοκινήτων από την Γερμανία, καθώς εγώ εκείνη την εποχή είχα μία εταιρία εισαγωγής αυτοκινήτων από τη Γερμανία και δραστηροποιούμουνα με αυτό το κομμάτι. Μ?αυτό το κομμάτι μαζί με ακίνητα δραστηριοποιοτανε o ίδιος άνθρωπος εκεί και όπως καταλαβαίνεται συνεργαζόμουνα με διάφορους γιατί αλλιώς είναι να πας τώρα να αγοράσεις δύο αυτοκίνητα και αλλιώς είναι να πας να αγοράσεις τέσσερα μαζί αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Εγώ έτσι πιστεύω.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας απατεώνας κ. Πρόεδρε ο οποίος είχε φάει πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ από διάφορο κόσμο εδώ στην Αττική και εκκρεμούσαν και τότε διάφορα εντάλματα σύλληψης εις βάρος του για απάτες. Ο άνθρωπος αυτός διέδιδε ότι εμείς είμαστε συνέταιροι πράγμα που δεν ισχούσε. Συνεργαζόμασταν σε κάποιες αγορές αυτοκινήτων στη Γερμανία. Έτσι λοιπόν με αυτό τον τρόπο κατάφερε και απέσπασε διάφορα χρηματικά ποσά από ανθρώπους που με γνωρίζανε εμένα προσωπικά για προκαταβολές αυτοκινήτων τα οποία δεν τα έδωσε ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι κάποια στιγμή ήρθαν και με βρήκανε. Κ. Πρόεδρε, λέω, τι γίνεται εδώ πέρα πού είναι τα αυτοκίνητα τι συνέβη; Εγώ δεν ήξερα τίποτα, έχασα, τρελάθηκα κ. Πρόεδρε.
Πήγα και τον βρήκα. Σε παρακαλώ Γιώργο δώσε τα λεφτά στους ανθρώπους τι είναι αυτά που έχεις κάνει; Νευρίασα χτύπησα το χέρι στο τραπέζι του είπα «Δώσε τα λεφτά στους ανθρώπους έχεις χρησιμοποιήσει το όνομά μου, τι έχεις κάνει με τους άλλους δεν με ενδιαφέρει αλλά το όνομά μου εσύ δεν θέλω να το λερώσεις». Αυτός λοιπόν μου είπε δεν έχω λεφτά δεν έχω και αυτά, του λέω δεν με ενδιαφέρει, έχεις δύο αυτοκίνητα Porshe θα πωληθούν τα αυτοκίνητά σου, θα δοθούν τα λεφτά στους ανθρώπους και από εκεί και πέρα δεν με νοιάζει και πράγματι έτσι έγινε. Τα πήρα τα αυτοκίνητα τα πούλησα και έδωσα τα λεφτά στους ανθρώπους που είχε χρησιμοποιήσει το όνομά μου. Και βγήκαν και από την τσέπη μου λεφτά. Δεν εκβιάστηκε κ. Πρόεδρε, έτσι;
Λοιπόν τα είπα αυτά εκείνο το βράδυ στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής. Οι άνθρωποι είναι Αστυνομικοί από το Τμήμα Αναζητήσεων που με είχαν συλλάβει τότε αλλά εκείνο το βράδυ ίσχυε το ένταλμα. Μου φέρθηκαν πολύ ανθρώπινα δεν είχα κανένα παράπονο από αυτούς έκανα τη δουλειά τους. Τους είπαν να πιάσουν αυτόν, έπρεπε να τον πιάσουν. Μου λένε οι άνθρωποι «εγώ κάνω απλά τη δουλειά μου». Σεβαστό. Οδηγήθηκα λοιπόν την άλλη μέρα στην Ανακρίτρια να απολογηθώ στη Λουκάρεως. Με το που φτάνουμε εκεί πέρα ήταν ένας αστυνομικός μέσα στο γραφείο της Ανακρίτριας και μου λέει «μισό λεπτό κάθισε λίγο». Βγαίνει έξω και μου λέει «Φεύγουμε για Κορυδαλλό».
Εγώ θεώρησα ότι μου κάνει πλάκα εκείνη τη στιγμή. Γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι η Δικαιοσύνη θα έστελνε έναν άνθρωπο στη φυλακή χωρίς να του δώσει καν το δικαίωμα να πει και αυτός την άποψη του για τα πράγματα πώς έχουν γίνει. Όμως κ. Πρόεδρε ο αστυνομικός δεν έκανε λάθος ο άνθρωπος και εγώ οδηγήθηκα στις φυλακές Κορυδαλλού για πράξη που δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου. 15 Απριλίου, 16 Απριλίου πήγα στην Ανακρίτρια 17 Απριλίου οδηγήθηκα στον Κορυδαλλό. Του 2008. Εγώ κ. Πρόεδρε τότε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν ήμουν παράνομος σε όλη τη ζωή μου, εγώ ζήτηση δικαιοσύνη.
“Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ”
Ήμουνα σ? όλη τη ζωή μου νομοταγής άνθρωπος, ήμουνα, είχα χιλιάδες ένσημα στην κατοχή μου, είχα πάρα πολλά χρόνια άδεια οπλοφορίας και όλη γνωρίζουν ότι ήμουν το δεξί χέρι ενός επιφανούς γιού εφοπλιστή της Ελλάδος για πάρα πολλά χρόνια. Λοιπόν, στη φυλακή την άλλη μέρα ήρθαν οι δικηγόροι μου, μου λένε «Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι γιατί υπήρχε ένταλμα σύλληψης εις βάρος σου και ο ρόλος της Δικαιοσύνης ήταν απλά διεκπεραιωτικός». Και αναρωτιέμαι κ. Πρόεδρε, είναι δικαιοσύνη αυτό; Να στέλνει έναν άνθρωπο στη φυλακή ενώ δεν είχα κάνει τίποτα; Επειδή είναι διεκπεραιωτικός ο ρόλος;
Αυτή είναι Δικαιοσύνη; Μου λένε οι δικηγόροι μου τότε μην ανησυχείς, κάνε υπομονή, είκοσι μέρες είναι θα καταθέσουμε μία αίτηση αποφυλάκισης και σε είκοσι μέρες το πολύ θα έχει εξετασθεί, τα στοιχεία όλα είναι υπέρ σου, δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει, καθότι το σπίτι αυτού που με είχε καταγγείλει ότι πήγα τον πυροβόλησα και τον εκβίασα δεν βρέθηκε ποτέ ούτε αποτύπωμά μου, ούτε τίποτα που πήγανε τα αρμόδια εργαστήρια της Αστυνομίας, μία από τους μάρτυρες, η αρραβωνιαστικιά του που με γνώριζε, καθώς είχαμε σχέσεις φιλικές και είπε δεν είμαι εγώ, είναι άγνωστα άτομα αυτά που εκβίαζαν.
Δυστυχώς όμως κ. Πρόεδρε, η αίτηση αποφυλάκισης συζητήθηκε μαζί με το εξάμηνο συμβούλιο, έμεινα έξι μήνες άδικα στη φυλακή, αυτοί οι έξι μήνες κ. Πρόεδρε εμένα με καταστρέψανε και ψυχολογικά και οικονομικά. Ένας λόγος που χώρισα, κ. Πρόεδρε. Είχα φύγει απ τη δουλειά που δούλευα πάρα πολλά χρόνια, είχα χρεωθεί, είχα κάνει άνοιγμα στην αγορά, δάνεια, επιταγές τέτοια και έξι μήνες, κ. Πρόεδρε, δεν μπόρεσα να ανταπεξέλθω γιατί σταμάτησα, ό,τι δούλευα μια ζωή για να αποκτήσω, τα έχασα όλα και έφτασα εδώ που έφτασα. Πολλά σκαλοπάτια κάτω και από το μηδέν.
Εγώ εξοργίστηκα, κ. Πρόεδρε, μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που μου κανε μάλλον αυτό, η άσχημη πλευρά της δικαιοσύνης είναι η ψυχολογική καταστροφή, όπως θεωρώ κάθε άνθρωπος στη ζωή του καταλαβαίνει ότι ένας άνθρωπος χωρίς να διαπράξει τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται, χωρίς να του δοθεί το δικαίωμα να απολογηθεί για αυτές τις πράξεις βρίσκεται στη φυλακή, μέσα του γεμίζει οργή, αγανάκτηση, θυμό, μίσος για διάφορα πράγματα.
Όταν ήμουνα στη φυλακή, κ. Πρόεδρε, έγινε τότε η απαγωγή του Μυλωνά από τον Παλαιοκώστα, εκεί ήταν που μου μπήκε η ιδέα αυτή, καθώς ήμουν στην κατάσταση αυτή την ψυχολογική.
Αυτή η απαγωγή του Παναγόπουλου, κ. Πρόεδρε, δεν θα χε γίνει ποτέ αν τότε στο εξάμηνο συμβούλιο που πήγα και συζητήθηκε και η αίτηση αποφυλάκισης, ζήτησα παρακαλώντας τους δικαστές, εκεί πέρα, να μην μου βάλουν απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, καθώς εγώ δραστηριοποιόμουνα επαγγελματικά με εισαγωγές αυτοκινήτων και αν μου βάζανε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, θα ήταν σαν να μου κόβανε και την τελευταία μου ελπίδα να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου.
Δυστυχώς όμως κ. Πρόεδρε, η Δικαιοσύνη έδειξε το σκληρό πρόσωπό της ως προς εμένα, άλλη μια φορά. Αν ήμουν ο Μαντέλης με 400.000 ευρώ ή ο Τσουκάτος ή διάφοροι άλλοι ή τα παιδιά τους δεν θα προφυλακιζόμουν και δεν θα μου έβαζαν απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και απορώ πως γίνεται ενώ το Σύνταγμα λέει ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, να υπάρχει το άρθ. 87 περί ευθύνης υπουργών και τέτοιο αυτό να παραγράφονται τα αδικήματα στα πέντε έξι χρόνια και να μην μπαίνει κανείς στη φυλακή. Και φτάνω στο σημείο που θα αναφερθώ σε άλλο σημείο της απολογίας μου εκεί που θα μιλήσω για την υπόθεση της εθνικής ασφαλείας. Να μου βάζουνε εμένα απαγόρευση εξόδου από τη χώρα ήταν ταφόπλακα για μένα.
Την άλλη μέρα λοιπόν μου ανακοινώθηκε ότι αποφυλακίζομαι να βγω με εγγύηση, να βγω με παρόν κάθε πρώτη και δεκαέξι και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Εγώ τότε, κ. Πρόεδρε, είπα θα κάνω αυτό που είχα σκεφτεί στη φυλακή μέσα. Τόσο καιρό που ήμουν νόμιμος μια ζωή τι κατάφερα; Η Δικαιοσύνη τι έκανε σε μένα; Το μόνο που έκανε ήταν, ότι με κατάστρεψε. Δεν μου έδωσε καν την τελευταία ευκαιρία να σταθώ στα πόδια μου.
“ΠΩΣ ΣΧΕΔΙΑΣΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ”
Άρχισα, λοιπόν, κ. Πρόεδρε, τότε να σχεδιάζω την απαγωγή. Επέλεξα τον κ. Παναγόπουλο για δύο λόγους. Γνώριζα πράγματα, πάντα ενημερωνόμουν για τα πάντα στη ζωή γύρω μου στη χώρα μας και γενικότερα, μ? άρεσε να ενημερώνομαι, να είμαι ενημερωμένος άνθρωπος, γνώριζα κινήσεις στο χώρο τον επιχειρηματικό, καθώς δραστηριοποιούμουν και εγώ εκεί πέρα πάρα πολλά χρόνια, έτσι; Γνώριζα ότι ο κ. Παναγόπουλος είχε πουλήσει, είχε πωλήσεις εταιριών και είχε συσσωρεύσει τεράστιο όγκο μετρητών. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος που επέλεξα τον κ. Παναγόπουλο ήταν ότι ο κ. Παναγόπουλος δεν διέθετε προσωπική ασφάλεια, παρά μόνο οδηγό. Γιατί όσο και αν σας φανεί παράξενο, όλη την επιχείρηση την απαγωγής την οργάνωσα έτσι ώστε να μην υπάρξουν συμπλοκές, θύματα τραυματισμός και πόσο μάλλον κάποιος άλλος. Βέβαια όταν κάνεις μια εγκληματική ενέργεια υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες και δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα, αλλά, δόξα το Θεό, πήγαν όλα καλά και δεν έγινε άσχημο περιστατικό. Άρχισα λοιπόν τότε, κ. Πρόεδρε, πρωινές ώρες, γνώριζα ότι ο κ. Παναγόπουλος μένει στο Καβούρι, γνώριζα ότι τα γραφεία του είναι στη Βουλιαγμένη σύνορα παραλιακής με εκεί πάνω και ότι πήγαινε τα πρωινά στο γραφείο του.
Άρχισα, λοιπόν, και πήγαινα για τζόκινγκ στο Καβούρι εκεί πέρα ώστε να εντοπίσω τι ώρα φεύγει ο κ. Παναγόπουλος από την οικία του. Πήγα αρκετές φορές και πραγματικά ο κ. Παναγόπουλος έφευγε σε διάστημα 10-15 λεπτών από την οικία του γύρω στις 8 και 25 μέχρι τις 8 και 35, 40 κάπου εκεί πάντα. Στο σημείο αυτό επέλεξα και το σημείο αυτό, ο δρόμος με τα δύο αυτοκίνητα και ο κ. Παναγόπουλος, όπως έγινε και το πρωινό της 12ης Ιανουαρίου. Το δεύτερο πράγμα που επέλεξα μόλις είδα και την ώρα που έφευγε ο κ. Παναγόπουλος, το σημείο που θα γίνει, το μπλοκάρισμα αυτοκινήτου ώστε να παρθεί όμηρος ο Παναγόπουλος είναι το κρησφύγετο. Επέλεξα πολύ καλό σημείο, από τη στιγμή που δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα το κρησφύγετο. Δεν θα πω κάποια πράγματα, θα τα πω στη συνέχεια της απολογίας μου. Μετά άρχισα να σχεδιάζω τις διαδρομές, όταν ανευρέθη το κρησφύγετο άρχισα να σχεδιάζω τις διαδρομές που θα ακολουθήσω από το Καβούρι στο Κορωπί, στο σημείο όπου είχα επιλέξει να θάψω το αυτοκίνητο για ευνόητους λόγους, διότι ήμουν σίγουρος ότι κάποιος θα έχει δει κάτι, θα το έχει πει και θα έπρεπε να αλλάξω το αυτοκίνητο άμεσα και σύντομα άρχισα να μελετάω τις διαδρομές. Είχα μελετήσει όλους τους δρόμους που θα περνούσα, τα πάντα και άλλα στενά διαφυγής, έφτασα στο σημείο μετά τότε να επιλέξω το σημείο παράδοσης των λύτρων.
Αυτό το σημείο το θεώρησα το πιο δύσκολο, το πιο κομβικό σημείο σε όλη την επιχείρηση απαγωγής, διότι θα ήταν η πρώτη φορά που η Αστυνομία έστω και για λίγο θα γνώριζε ένα σημείο που θα βρισκόμουν. Ήταν απόλυτα λογικό θεωρώ αυτό το πράγμα. Επέλεξα, σπατάλησα τον περισσότερο χρόνο σε όλο τον σχεδιασμό της απαγωγής στην ανεύρεση αυτού του σημείου. Γύρισα σχεδόν την μισή Ελλάδα, μπορεί και παραπάνω για αυτό το λόγο. Επέλεξα το σημείο στο Ακραίφνιο, ένα πάρα πολύ καλό σημείο, ένα στρατηγικό σημείο, πρώτον, διότι είχε πολλούς δρόμους διαφυγής, είχε πολλούς δρόμους όπου μπορούσα να ελέγξω ότι η Αστυνομία δεν παρακολουθεί την κ. Παναγοπούλου που δεν ήταν τότε η κ. Παναγοπούλου, αλλά κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, εκ των πραγμάτων λέω την κ. Παναγοπούλου. Λοιπόν το καλό σε αυτό το σημείο είναι ότι η Αστυνομία στην παρακολούθηση που θα έκανε στην κ. Παναγοπούλου που ήμουν σίγουρος ότι θα έκανε δεν θα μπορούσε να στρίψει δεξιά από την εθνική όπως έστριψε το αμάξι για να φέρει τα λύτρα διότι θα εντοπιζόταν αμέσως η Αστυνομία. Έπρεπε να πάει μέχρι την επόμενη έξοδο που είναι η έξοδος προς Κάστρο και να γυρίσουνε πίσω. Αυτός ο χρόνος εμένα μου ήτανε αρκετός, ώστε να εξαφανιστούν όλα μας τα ίχνη από εκεί πέρα και έτσι και έγινε ακριβώς.
Μετά άρχισα να σχεδιάζω τις διαπραγματεύσεις, που θα γίνει, τι θα γίνει, με ποιους τρόπους θα γίνει, αγόρασα πάρα πάρα πολλές τηλεφωνικές συσκευές και νούμερα κινητής τηλεφωνίας, ώστε κάθε νούμερο να είναι μίας χρήσης, έπαιρνα την συσκευή και την πέταγα, όπως θα έκανα το ίδιο και με την κάρτα, εξόπλισα το κρησφύγετο, ηλεκτρικές συσκευές, τηλεοράσεις, κρεβάτια, στο διάστημα όλων αυτών, του σχεδιασμού που σας είπα είχα επιλέξει και τους συνεργούς μου.
“ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ”
Οι συνεργοί μου είχαν ενημερωθεί όλοι, πλην του Χαράλαμπου Μουστάκα, για το Χαράλαμπο Μουστάκα, θα μιλήσω στη συνέχεια της απολογίας μου. Δύο από τους συνεργούς μου ανέλαβαν να κλέψουν τα αυτοκίνητα που χρειαζόντουσαν για να γίνει η απαγωγή του Παναγόπουλου, εγώ δεν γνώριζα να κλέβω αυτοκίνητα. Όταν είχαμε φτάσει και ήταν όλα έτοιμα είχε πάει Δεκέμβρης του 2008 τότε. Αποφάσισα να δώσω αναβολή στην επιχείρηση, δεν ήθελα να πιάσουν τα Χριστούγεννα και να έχω τον άνθρωπο μέσα στα χέρια μου. Είναι αλήθεια αυτό που σας λέω. Μπορείτε να ρωτήσετε για αυτό. Επιλέγη, λοιπόν, το πρωί της 12ης Ιανουαρίου σαν την ημέρα απαγωγής του Παναγόπουλου, όπως και έγινε. Το πρωί λοιπόν της 12ης Ιανουαρίου μεταβήκαμε εκεί πέρα στο σημείο με τα δύο αυτοκίνητα εγώ και οι συνεργοί μου ήταν 9 και 35 αν δεν με απατάει η μνήμη μου, νομίζω, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, που βγήκε ο Παναγόπουλος από την οικία του. Αμέσως μόλις έφτασε στο προκαθορισμένο σημείο βάλαμε το ένα το βαν στη μέση, έκλεισε κάθετα το δρόμο, από πίσω εγκλωβίστηκε με το τζίπ κατεβήκαμε τρία άτομα κάτω, φορούσαμε μαύρα στρατιωτικά μπουφάν, μαύρα παντελόνια στρατιωτικά, μαύρες κουκούλες, μαύρες αρβίλες και μαύρα καλάσνικοφ. Ο λόγος που είχα επιλέξει να είμαστε μαυροντυμένοι έχει να κάνει με την ψυχολογία. Ότι ένα στρατιωτικού τύπου ντύσιμο αποτρέπει στον εγκέφαλο του αλλουνού οποιαδήποτε αντίδραση, γιατί τον παραπέμπει σε κάτι οργανωμένο, σε κάτι σοβαρό. Αμέσως φώναξα ακίνητοι, ψηλά τα χέρια και αμέσως ο κ. Παναγόπουλος και ο κ. Σαρδέλης το κάνανε. Σπάσαμε το τζάμι του οδηγού, καθώς ήταν κλειδωμένο το αυτοκίνητο με μία βαριοπούλα. Γιατί γνωρίζω ότι τέτοιου είδους αυτοκίνητα κλειδώνουν αυτόματα μόλις ξεκινάνε. Βγάλαμε αμέσως τον οδηγό του έξω χωρίς να τον χτυπήσουμε ποτέ σε κανένα σημείο, το είπε άλλωστε και ο ίδιος εδώ πέρα, τον ρώτησα αμέσως αν οπλοφορεί, μου είπε ναι του πήρα το όπλο, του πέρασαμε χειροπέδες το ρίξαμε, εγώ πήγα και άνοιξα την πόρτα του κ. Παναγόπουλου από την πόρτα του οδηγού, βγάλαμε με πολύ προσεκτικές κινήσεις έξω τον κ. Παναγόπουλο ήταν ηλικιωμένος
(Πρόεδρος: δεν ξέρατε όμως ότι είχε εύθραυστη υγεία) Δεν ήξερα τα τόσο σοβαρά προβλήματα της υγείας του, κ. Πρόεδρε, πίστευα ότι κάθε άνθρωπος της ηλικίας του κ. Παναγόπουλου έχει κάποια προβλήματα υγείας είναι λογικό. Τον μετέφερα με πολύ προσεκτικές κινήσεις στο βαν μέσα, το είπε άλλωστε και ο ίδιος στην κατάθεσή του αυτό, αμέσως το βαν ξεκίνησε, προς το Κορωπί. Το πρώτο πράγμα που έκανα, κ. Πρόεδρε, ήταν να πάρω το ρολόι του κ. Παναγόπουλου και το πέταξα, διότι σκέφτηκα ότι μπορεί να υπάρχει κάποια συσκευή εντοπισμού στο ρολόι, καθώς έχει την μπαταρία και είναι εύκολο να βγει, να μπει κάποια συσκευή ώστε να εντοπίζεται.
“Ο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ”
Ο κ. Παναγόπουλος ήτανε, λογικό ήτανε πολύ τρομοκρατημένος εκείνες τις στιγμές, δεν γνώριζε τι γίνεται, ποιοι είμαστε, γιατί γίνεται, γιατί τον απαγάγαμε, αν είναι απαγωγή, αν θέλουμε να τον σκοτώσουμε. Εγώ είδα την κατάσταση του κ. Παναγόπουλου και αμέσως προσπάθησα να τον ηρεμήσω λέγοντας του και εγώ και οποιοσδήποτε άλλος συμμετείχε στην επιχείρηση του είπα «Κύριε Παναγόπουλε μην ανησυχείτε, δεν έχω σκοπό να πάθετε το παραμικρό, το μόνο που χρειάζεται είναι η οικογένειά σας να καταβάλει κάποια λύτρα και θα φύγετε ελεύθερος, θα γυρίσετε σπίτι σας σώος και αβλαβής». Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ στον οδηγό του στο Γιώργο το Σαρδέλη. Ο άνθρωπος αυτός απέδειξε με τη στάση του σε όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και είμαι υπαίτιος εγώ, ότι αγαπάει πάρα πολύ τον κ. Παναγόπουλο και καθώς δεν ενδιαφερόταν για τη ζωή του σε όλες εκείνες τις δύσκολες στιγμές, αλλά πιο πολύ για τη ζωή του κ. Παναγόπουλου και αυτός είναι ο λόγος που δεν πέταξα το όπλο του, το έδωσα στον κ. Παναγόπουλο να το επιστρέψει. Στην Κρήτη έχουμε κάποιες νοοτροπίες, κ. Πρόεδρε, το όπλο το παίρνουμε μόνο από αυτούς που δεν σεβόμαστε για να τους προσβάλλουμε. Ο κ. Σαρδέλης έδειξε με τη στάση του ότι είναι άντρας και εγώ το σεβάστηκα αυτό και γι? αυτό του επέστρεψα το όπλο. Είναι νοοτροπίες που έχουμε μεγαλώσει. Φτάνοντας στο Κορωπί στο σημείο όπου είχα το αυτοκίνητο, όπως και έγινε και θα χώριζα τους κ. Παναγόπουλο και κ. Σαρδέλη, ο κ. Σαρδέλης εκείνη τη στιγμή παρακαλούσε να τον πάρω μαζί του, να φροντίζει τον κ. Παναγόπουλο, να μείνει μαζί του. Εγώ όμως του είπα «Μην ανησυχείς. Δεν θα πάθει τίποτα ο κ. Παναγόπουλος». Εγώ πήρα τον κ. Παναγόπουλο με άλλον έναν μαζί, τον μεταφέραμε σε ένα άλλο αυτοκίνητο επιβατικό μικρό, γνωρίζω ότι το πορτ- παγκάζ είναι κάτι που τον πείραξε. Ναι τον πείραξε και είναι λογικό, είναι ένας άνθρωπος τέτοιου κύρους, τέτοια προσωπικότητα, είχε θιχτεί με τέτοια κίνηση δεν το κάναμε για κανένα άλλο λόγο, ούτε για να τον προσβάλλουμε σαν άνθρωπο, σαν προσωπικότητα, ούτε για κανέναν άλλο λόγο, εκτός ότι θεώρησα ότι ένα μικρό αυτοκίνητο δεν θα δώσει στόχο. Προσπάθησα να βρω ένα αυτοκίνητο με όσο το μεγαλύτερο πορτ- παγκάζ γίνεται, δεν λέω πως είναι προς τιμήν μου αυτό που έκανα, είχα ρίξει το κάθισμα ώστε να παίρνει αέρα και να μεγαλώσει ο χώρος, ο δεύτερος συνεργός έκατσε πίσω στο κάθισμα ώστε να μιλάει στον κ. Παναγόπουλο, να τον ηρεμεί και ξεκινήσαμε προς το κρησφύγετο.
“ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ”
Οι υπόλοιποι συνεργοί κάτσανε εκεί πέρα κάλυψαν τα αυτοκίνητα, δέσανε το Σαρδέλη, χωρίς πάλι να τον κακομεταχειριστεί κανείς, το είπε και ο ίδιος μάλιστα εδώ πέρα. Εγώ έφτασα, λοιπόν, με τον κ. Παναγόπουλο στο κρησφύγετο. Στο κρησφύγετο υπήρχε ο Χαράλαμπος Μουστάκας και εδώ θα αναφερθώ για το ρόλο του Χαράλαμπου Μουστάκα σε όλη την υπόθεση. Τον Χαράλαμπο Μουστάκα τον γνωρίζω κοντά 5-6 χρόνια κάπου εκεί, η κοινή κρητική καταγωγή μας μάς είχε φέρει πιο κοντά από τότε που τον γνώρισα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παιδί, ήταν αθλητής στην εθνική ομάδα πυγμαχίας, εξαιρετικός αθλητής. Εγώ εκτός από την επιχείρηση που είχα, πριν αρχίσω και την κάνω πιο μεγάλη και επεκταθώ, πολλές φορές χρησιμοποιούσα διάφορα παιδιά, με την καλή λέξη χρησιμοποιούσα σε συνοδείες παιδιών διάφορων επιχειρηματιών. Όχι μπραβιλίκια και τέτοια, απλά επειδή οι άνθρωποι με ήξεραν και με εμπιστευόντουσαν, τα παιδιά ήθελαν να βγουν το βράδυ και φοβόντουσαν για διάφορους λόγους και κάποια παιδιά πήγαιναν μαζί τους συνοδεία. Πολλές φορές έστελνα τον Χαράλαμπο τον Μουστάκα σε κάτι τέτοια. Ο Χαράλαμπος Μουστάκας είναι από μια οικογένεια που αντιμετώπιζαν πάντοτε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, γονείς χωρισμένοι, διάφορες φορές ήθελε να βοηθήσει. Και μάλιστα κάποια στιγμή πριν από την απαγωγή, ήταν κάποιο διάστημα αν θυμάμαι καλά πριν την απαγωγή ο πατέρας του με την εφορία, αν θυμάμαι καλά μπορεί να κάνω λάθος δεν θυμάμαι ακριβώς, οφειλόταν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και εγώ του το έδωσα. Ο Μουστάκας τότε μου είχε πει «Πώς θα στα δώσουμε αυτά τα λεφτά πίσω;» Εγώ τότε σχεδίαζα στο μυαλό μου όλη την επιχείρηση του είπα θα μου ξεπληρώσεις αυτά που έχεις πάρει. Τώρα δεν νιώθω ωραία που οδήγησα ένα νέο παιδί, χωρίς προηγούμενη εγκληματική δραστηριότητα στη φυλακή, αλλά δεν είχα κακή πρόθεση, έκανα ένα κακό για να κερδίσω ένα καλό, θα σας έλεγα. Θα σας πω τι εννοώ. Ότι ήθελα να είμαι σίγουρος, ότι κατά την απουσία μου από το κρησφύγετο ο άνθρωπος που θα μείνει πίσω δεν θα κακομεταχειριστεί τον κ. Παναγόπουλο, θα κάνει τα πάντα, ό, τι χρειαστεί για αυτόν, όπως και τα έκανε ο Χαράλαμπος Μουστάκας, το αναγνώρισε ο κ. Παναγόπουλος ο ίδιος. Γι? αυτό το λόγο, επέλεξα τον Χαράλαμπο Μουστάκα. Τώρα ο άνθρωπος πήγε φυλακή και δεν είμαι περήφανος για αυτό. Έτσι; Ο Χαράλαμπος Μουστάκας του είχα πει όταν επέλεξα την 10η Ιανουαρίου για την απαγωγή του Παναγόπουλου, ότι θα φύγει Θεσσαλονίκη με συνοδεία ενός παιδιού επιχειρηματία. Και θα συναντηθώ μαζί του την 11η Ιανουαρίου στο σπίτι μου, πόσο θα κάτσει 10 μέρες 15 δεν ξέρω. Θα πάει για δουλειές, για διασκέδαση, για για?. δεν ξέρω και θα πληρωθεί καλά λεφτά για αυτή τη δουλειά. Ήρθε πράγματι ο Χαράλαμπος Μουστάκας σπίτι μου το απόγευμα της 11ης Ιανουαρίου, εκεί του ανακοίνωσα ότι δεν θα πας Θεσσαλονίκη, θέλω να σας πω ότι ο Μπάμπης πολλές φορές με είχε ρωτήσει ποια είναι αυτή η δουλειά και του είχα πει θα του πω όταν έρθει η ώρα. Με εμπιστευότανε, δεν είχε λόγο να μην με εμπιστεύεται, πάντα ήμουνα δίπλα του, γενικά πάντα είμαι δίπλα στους ανθρώπους που τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους. Ο Μπάμπης τότε του είπα «Θα σε πάω κάπου, όπου θα σου ανακοινώσω τι είναι αυτό που θα κάνεις». Ο Μπάμπης είχε φοβηθεί λίγο, είχε σαστίσει, δεν ήξερε, του είπα θα σε οδηγήσω χωρίς να δεις που είναι αυτό το μέρος γιατί δεν θέλω να μάθεις πού είναι αυτό το μέρος, γιατί αν αρνηθείς δεν θέλω να ξέρεις πολλά πράγματα. Και σε όλη την επιχείρηση φρόντισα να κρατάω στεγανά, ο καθένας ήξερε μόνο αυτά που έπρεπε να ξέρει για τον καθένα άλλον ή για το οποιοδήποτε κομμάτι της επιχείρησης. Τον πήγα λοιπόν στο κρησφύγετο, του ανακοίνωσα τι θα κάναμε, ο Μπάμπης τρομοκρατήθηκε πραγματικά, το παιδί άσπρισε ολόκληρο, εγώ τότε του μίλησα, του είπα ότι κάποιες φορές στη ζωή παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις, ότι κάνουμε πράγματα που ούτε εμάς μας αρέσει που τα κάνουμε, αλλά το κάνουμε για να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στον εαυτό μας, και στην οικογένειά μας, να βοηθήσεις τα αδέρφια σου, και όλα αυτά του εξήγησα, του έδωσα το λόγο μου, ότι δεν πρόκειται να πειράξω ούτε τρίχα αυτού του ανθρώπου, δεν θα πάθει τίποτα ο κ. Παναγόπουλος και έτσι τον έπεισα με βαριά καρδιά, οφείλω να ομολογήσω στον Μπάμπη, να δεχτεί να συμμετάσχει σε όλο αυτό. Του εξήγησα ότι τον θέλω για αυτό το λόγο, δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν άλλονε να κάνει αυτό το πράγμα, μόνο σε αυτόν και έτσι έγινε.
“Ο ΝΤΕΚΑΦΕΙΝΕ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ”
Μόλις φτάσαμε στο κρησφύγετο, λοιπόν, οδήγησα, έβγαλα τον κ. Παναγόπουλο από το πορτ- παγκάζ με τον άλλο συνεργό μου, του βάλαμε κουκούλα, ώστε να μην μπορεί να δει την περιοχή του κρησφύγετου και τον ανέβασα στον πάνω όροφο όπου ήταν το δωμάτιο που θα κρατείτο. Εκεί του είχα σε ένα χώρο με πιο άνετα ρούχα για να αλλάξει, άλλαξε, μόλις άλλαξε ο κ. Παναγόπουλος του μίλησα. Του είπα «Κύριε Παναγόπουλε είμαι ο αρχηγός της απαγωγής σου, Ό,τι θες θα μου το ζητήσεις, ό,τι θες θα κάνω τα πάντα να στο δώσω, να στο φέρω», δεδομένες τις συνθήκες που τον κρατούσαμε έτσι; Τον ρώτησα για τα προβλήματα υγείας που είχε, μου είπε για τα σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε, που εγώ πραγματικά δεν γνώριζα εκείνη τη στιγμή, του ζήτησα να μου γράψει τα φάρμακα και μάλιστα του ζήτησα να μου τα γράψει ξεχωριστά σε χαρτιά για να μπορέσω να τα προμηθευτώ, όπως καταλαβαίνετε, από διαφορετικά φαρμακεία, τον ρώτησα τι πίνει, τι τρώει, τι χρειάζεται, τι δεν χρειάζεται, τα πάντα όλα, τι είναι αυτό που θα μπορεί να περνάει πιο δημιουργικά και πιο ευχάριστα την ώρα του, και πάντα μην ξεχνάμε τις συνθήκες έτσι; Δεν τον είχα φιλοξενούμενο σε κανένα τουριστικό θέρετρο. Λοιπόν, ο κ. Παναγόπουλος μου ζήτησε εφημερίδες, ήθελε να ενημερώνεται καθημερινά, είχαμε μια τηλεόραση που έπιανε τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA μόνο, ο λόγος που έπιανε ένα σταθμό μόνο, δεν μπορούσε ο κ. Παναγόπουλος να ψάξει τις συχνότητες να δει ποια κανάλια πιάνουν καλύτερα, ποια δεν πιάνουν καλύτερα, ώστε να μπορέσει, την μέρα της απελευθέρωσής του δίνοντας τα στοιχεία ο κ. Παναγόπουλος να φτάσει σε ένα σημείο να πει πού περίπου ήταν το κρησφύγετο. Με τη διατροφή του μου είπε ότι είχε σοβαρό πρόβλημα με τη διατροφή του, με το στομάχι του καθώς δεν είχε στομάχι σχεδόν καθόλου, λόγω καρκίνου, και ότι τρώει κάποιες σούπες, κάποια στεγνά φαγητά, τον ρώτησα τι καφέ πίνει, μου είπε «Δεν θα χρειαστώ», ήταν πάντα ευγενής ο κ. Παναγόπουλος, ήταν απίστευτο πάντως αυτό, «Δεν θα έχεις τον καφέ που πίνω εγώ». Του λέω «Μην είστε σίγουρος, πείτε μου». Μου λέει πίνω φίλτρου ντεκαφεινέ. Του λέω «Είστε πολύ τυχερός γιατί και εγώ τον ίδιο καφέ πίνω».
Ο κ. Παναγόπουλος ανησυχούσε πάρα πολύ για την γυναίκα του, για τα παιδιά του, για την οικογένειά του. Μου ζήτησε λοιπόν, αα ανησυχούσε και πάρα πάρα πολύ για τον οδηγό του, τι απέγινε ο Γιώργος ο Σαρδέλης. Εγώ τον διαβεβαίωσα ότι ο Γιώργος ο Σαρδέλης είναι πάρα πολύ καλά στην υγεία του και μάλιστα μόλις φάνηκε η απελευθέρωση του οδηγού στην τηλεόραση και κάπως χάρηκε ο κ. Παναγόπουλος. Ανησυχούσε ο κ. Παναγόπουλος για την γυναίκα του και τα παιδιά του, για την οικογένειά του για να επικοινωνήσει μαζί τους του είπα θα επικοινωνήσει το βράδυ, μαζί τους αργά το απόγευμα θα επικοινωνήσω μαζί τους, θα τους διαβεβαιώσω ότι είσαι καλά. Μου ζήτησε να μην είμαι με τη γυναίκα του σκληρός, να μην είμαι, να της φερθώ όσο καλύτερα γίνεται. Του είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ σε μια γυναίκα να την προσβάλλω, να την βρίσω, να την απειλήσω, να κάνω κάτι. Του προσέφερα τον καφέ, μου ζήτησε να φάει παξιμάδι ή ένα φρούτο μόνο έτσι. Εγώ έφυγα με τον άλλο συνεργό τότε από το κρησφύγετο προς ανεύρεση των φαρμάκων που μου ζήτησε ο κ. Παναγόπουλος. Έψαξα πάρα πολύ κ. Πρόεδρε να βρω τα φάρμακα του κ. Παναγόπουλου, δεν ήταν όλα σωστά την πρώτη μέρα . Το βράδυ, αργά το απόγευμα όταν γύρισα στο κρησφύγετο, ανέβηκα πάνω στο δεύτερο όροφο, στον πρώτο όροφο όπου κρατείτο ο κ. Παναγόπουλος του έδωσα τα φάρμακα και τότε μου είπε ότι κάποιες ενέσεις ινσουλίνης που χρειάζεται. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα, είχε θέμα στο δελτίο ειδήσεων του MEGA ότι η αστυνομία στήνει μπλόκα στα φαρμακεία για τη σύλληψη των απαγωγέων του κ. Παναγόπουλου. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα, τραγική ειρωνεία να συνομιλούμε για τα φάρμακα, τις ενέσεις ινσουλίνης, ποιες είναι αυτές που χρειάζεται, μου εξηγούσε καλύτερα ο κ. Παναγόπουλος πως θα τις έβρισκα το πρωί. Τον ρώτησα μάλιστα τρέχει τίποτα, είναι σοβαρό, να το πάρω τώρα, μου είπε όχι μέχρι αύριο το μεσημέρι μπορώ, επειδή έκανα το πρωί πριν φύγω από το σπίτι μου, μέχρι αύριο το μεσημέρι μπορώ.
“ΟΙ ΕΝΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ”
Ο κ. Παναγόπουλος μόλις είδε αυτό στο δελτίο ειδήσεων σάστισε λίγο, γύρισε και μου είπε έτσι ακριβώς, παιδί μου, δεν θα μπορέσεις να μου φέρεις τώρα τις ενέσεις. Εγώ του είχα πει «Κύριε Παναγόπουλε, όταν σου μίλησα σου είπα ότι δεν θα πάθεις τίποτα όσο είσαι στα χέρια μου, σου δίνω το λόγο της τιμής μου, εκτός αν θέλει ο Θεός που μόνο αυτός ξέρει το μέλλον του καθενός τι του ξημερώνει αύριο, θα κάνω τα πάντα να επιστρέψεις σπίτι σου, θα σου προσφέρω τα πάντα ό, τι χρειαστείς. Σου έδωσα το λόγο μου, του είπα και εγώ το λόγο μου τον κρατάω πάντα. Εγώ θα σου φέρω τις ενέσεις, θα σου φέρω τα φάρμακα, αλλά θέλω μία χάρη και από εσάς», του είπα.
Λέω «Αν συλληφθώ εγώ», γιατί ήταν πολύ πιθανό, κ. Πρόεδρε, το σενάριο της σύλληψής μου, πάρα πολύ πιθανό, «θα δώσω εντολή αργά το απόγευμα να σας ελευθερώσουνε, οι άνθρωποι που σας κρατάνε. Δεν θέλω να κυνηγήσεις αυτούς τους ανθρώπους, εμένα να κυνηγήσεις, εγώ είμαι υπαίτιος για την ταλαιπωρία σου, εγώ είμαι ο αρχηγός, εμένα να κυνηγήσεις». Ο κ. Παναγόπουλος μου είπε τότε ότι «ούτε εσένα θα κυνηγήσω». Τότε μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε ο κ. Παναγόπουλος. Του είπα «Πώς δεν θα με κυνηγήσεις, αφού σε έχουμε βάλει σε τέτοια ταλαιπωρία και ψυχολογική και εσένα και την οικογένειά σου, δεν θα με κυνηγήσετε»;
Μου είπε τότε, ότι «Δεν είστε αδίστακτος, κάνεις παράνομα πράγματα, αλλά δεν είστε αδίστακτος και δεν θα σου φερθώ και εγώ αδίστακτα». Και έτσι μίλησα με τον κ. Παναγόπουλο και έφυγα για να πάω να κάνω την επικοινωνία με τη σύζυγό του, την πρώτη. Θέλω να πω σε αυτό το σημείο, ότι σε καμία συνομιλία δεν συνομίλησα εγώ με την κ. Παναγοπούλου και αυτό είναι κάτι που έχει αποδειχτεί και από το εγκληματολογικά εργαστήρια της Αστυνομίας και η ίδια εδώ μέσα σε αυτή την αίθουσα γύρισε και είπε ότι δεν συνομίλησε μαζί μου ούτε με κανέναν άλλο μέσα σε αυτή την αίθουσα. Έτσι ακριβώς το είπε στην κατάθεσή της η κ. Παναγοπούλου εδώ μέσα. Και στην αρχή η Αστυνομία είπε ότι είμαι εγώ ο διαπραγματευτής, αλλά μετά έκαναν την ταυτοποίηση της φωνής και βρήκαν ότι δεν είμαι εγώ διαπραγματευτής και γιατί σας το λέω αυτό, γιατί αυτό αποδεικνύει τους ισχυρισμούς μου περί ασύλληπτων συνεργών. Ο διαπραγματευτής δεν βρίσκεται σε αυτή την αίθουσα, αποδεδειγμένα, όχι εικασίες όχι εγώ τι λέω, αποδεδειγμένα, δεν βρίσκεται σε αυτή την αίθουσα. Δεν υπάρχει κανενός η φωνή, η ίδια η κ. Παναγοπούλου είπε ότι δεν υπάρχει σε αυτή την αίθουσα άρα μιλάμε για ασύλληπτα μέλη, για ασύλληπτους συνεργούς.
Έφυγα λοιπόν, κ. Πρόεδρε, από το κρησφύγετο, αλλά σε όλες τις τηλεφωνικές συνομιλίες ήμουνα δίπλα. Άρα δεν μιλούσα εγώ. Το βασικό ποσό της διαπραγμάτευσης με την κ. Παναγοπούλου ήταν 40.000.000 ευρώ. Γύρισα στο κρησφύγετο, ανέβηκα πάνω συνομίλησα με τον κ. Παναγόπουλο, πάντα το έκανα αυτό, συνομίλησα πάρα πάρα πάρα πάρα πολλές φορές με τον κ. Παναγόπουλο για να τον ενημερώσω γιατί ανησυχούσε πάρα πολύ για την γυναίκα του και τα παιδιά του. Τον ενημέρωσα ότι η γυναίκα του και τα παιδιά του ενημερώθηκαν, είναι καλά στην υγεία τους, «μην ανησυχείς», είχε δει στην πορεία των ειδήσεων, ασχολίοντουσαν οι ειδήσεις μόνο με το θέμα αυτό, συνομιλούσα πάρα πολλές ώρες με τον κ. Παναγόπουλο. Θέλω να τονίσω ότι ο τρόπος που αντιμετώπισε ο κ. Παναγόπουλος από την πρώτη στιγμή μέχρι την τελευταία την περιπέτεια της ομηρίας του είναι μάθημα ζωής για εμένα προσωπικά. Ήταν πάντα ευγενής, ψύχραιμος, ανώτερος άνθρωπος, άρχοντας. Ήταν πάντα, δηλαδή αυτή, ήταν μάθημα ζωής πραγματικά. Και θα θελα να τον ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου και αυτόν και την κ. Παναγοπούλου για τη συμπεριφορά που έδειξαν στο πρόσωπό μου καταθέτοντας σε αυτή την αίθουσα. Πιστεύω, κ. Πρόεδρε, ότι τέτοιες συμπεριφορές σε βοηθάνε να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και όχι εκδικητικές συμπεριφορές, εξοντωτικές τιμωρίες. Συνομίλησα πάρα πολλές φορές με τον κ. Παναγόπουλο, αλλά ήταν πάντοτε αυτός ο καθοδηγητικός συνομιλητής, σε κάθε συνομιλία, και επειδή είχα καταλάβει ότι οι συζητήσεις μας τον ηρεμούσαν.
Εγώ, λοιπόν, κ. Πρόεδρε, έφυγα βράδυ προκειμένου να βρω τις ενέσεις που χρειαζόταν ο κ. Παναγόπουλος. Γύρισα τη μισή Ελλάδα προκειμένου να βρω φαρμακείο που εγώ έκρινα ότι θα ήταν πιο ασφαλές φαρμακείο, ώστε να προμηθευτώ τις ενέσεις και που είχαν και διαφυγές σε περίπτωση που γινόταν κάτι. Πραγματικά στάθηκα τυχερός, δεν συνέβη το παραμικρό, βρήκα τα φάρμακα που χρειαζόταν ο κ. Παναγόπουλος και το μεσημεράκι προς απογευματάκι πήγα στο κρησφύγετο πάλι πίσω και έδωσα στον κ. Παναγόπουλο τις ενέσεις.
Ο κ. Παναγόπουλος με το που είδε τα φάρμακα αυτά άνοιξε το πρόσωπό του. Θεωρώ ότι σε αυτό το σημείο κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να τον πείραζα ποτέ. Και έτσι περίπου κυλούσαν όλες οι μέρες που ο κ. Παναγόπουλος ήταν κρατούμενος. Το πρωί έφευγα, έφερνα ό,τι μου ζητούσε, το μεσημέρι γυρνούσα, φαγητό, ό, τι φαγητό μου ζητούσε ο κ. Παναγόπουλος του είπα οτιδήποτε χρειάζεσαι, οτιδήποτε χρειάζεσαι, θα στο παρέχω. Και έτσι περνούσαν όλες οι μέρες της ομηρίας του. Φτάσαμε τώρα στις τελευταίες μέρες. Όλες τις μέρες γίνονται διαπραγματεύσεις, παράλληλα, με την κ. Παναγοπούλου.
Θέλω να πω και είναι ένα πράγμα που δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου, το έχω μετανιώσει αυτό το πράγμα, είναι ένα. Που πραγματικά δεν θα πρεπε να το κάνω εγώ αυτό το πράγμα, και μιλάω για τη χειροπέδα με την αλυσίδα. Είναι ντροπή που έκανα αυτό το πράγμα και δεν νιώθω καλά που το έκανα. Και αυτό που λέω δεν είναι δικαιολογία, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για αυτό που έκανα, ήταν μια, δεν ξέρω πως το έκανα εγώ αυτό το πράγμα. Παρ΄ όλο που την άλλη μέρα την άφησα, την τρίτη μέρα δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε και ήταν άτιμο που το έκανα και δεν έπρεπε να το κάνω. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να έχουμε φτάσει στο ποσό των 30.000.000 στο ύψος των λύτρων. Εκεί θεώρησα ότι η Αστυνομία συμβούλεψε την κ. Παναγοπούλου να μην δώσει τα λεφτά και να κάνει διάφορα παζάρια και διάλεξα να την αφήσω δύο μέρες χωρίς επικοινωνία, ώστε να δω την αντίδρασή της. Και πράγματι η κ. Παναγοπούλου το βράδυ της δεύτερης ημέρας, αν θυμάμαι καλά, βγήκε αρχικά στο δελτίο της ΝΕΤ, μετά σε όλους τους άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς και έκανε έκκληση προς εμάς, τους απαγωγείς του κ. Παναγόπουλου, ώστε να επικοινωνήσουμε μαζί της ότι έχει βρει τα λεφτά και ότι ήταν έτοιμη. Θέλω να πω ότι ο τρόπος που η κ. Παναγοπούλου χειρίστηκε όλη την διαδικασία της περιπέτειας είναι αξιοθαύμαστος.
Απέδειξε ότι δεν υπολόγιζε τίποτε άλλο, παρά μόνο τη ζωή του άντρα της και δεν την ενδιέφερε τίποτε άλλο και τίποτε άλλο.
Και γι΄ αυτό είχα πει στον κ. Παναγόπουλο, στο τέλος, και όχι επειδή είχε βρει τα λεφτά, για μένα πραγματικά τον αξιοθαύμαστο τρόπο που αντιμετώπισε την όλη περιπέτεια η κ. Παναγοπούλου, ότι είναι παλικάρι και ότι κάνει για δέκα άντρες. Τότε λοιπόν το επόμενο πρωί, επικοινώνησα με την κ. Παναγοπούλου, επικοινώνησε ο συνεργός μου, επικοινώνησε με την κ. Παναγοπούλου και της δώσαμε κάποιες εντολές. Να ξεκινήσει προς Θεσσαλονίκη, να κάνει κάποιες στάσεις, τις στάσεις τις επέδειξα για το λόγο ότι ήθελα να ελέγχω την παρακολούθηση της Αστυνομίας από πίσω. Πραγματικά, η αστυνομία παρακολουθούσε την κ. Παναγοπούλου από πίσω. Εγώ στα μέσα περίπου της διαδρομής, το είχα αντιληφθεί με διάφορους τρόπους, είχαμε επιλέξει πώς θα κάνουμε την παρακολούθηση, πώς θα κάνουμε, πώς πώς πώς, εμείς κάναμε ένα είδος αντιπαρακολούθησης. Γύρισα πίσω, φτιάξαμε τη δεύτερη βιντεοκασέτα, είχαμε φτιάξει άλλη μία βιντεοκασέτα, ξέχασα να σας πω στην αρχή, ότι ο κ. Παναγόπουλος είναι ζωντανός, για να βεβαιωθεί η κ. Παναγοπούλου ότι είναι καλά στην υγεία του.
Φτιάξαμε μια δεύτερη βιντεοκασέτα, όπου ο κ. Παναγόπουλος αυθορμήτως, όχι επειδή του την έφτιαξα, αυθορμήτως μου είπε, θέλω να πω κάποια πράγματα. Πριν τη φτιάξω και αυτά και συμφώνησα μαζί του. Ήταν τότε Υπουργείο Εσωτερικών με υφυπουργείο Δημόσιας Τάξης, ζήτησα τότε από τον Υπουργό τον τότε τον Παυλόπουλο, ο Μαρκογιαννάκης σαν υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, αλλά και από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Τσιατούρα να σταματήσουνε κάθε ενέργεια μέχρι να γυρίσει σπίτι του σώος και αβλαβής, αλλιώς ότι του συμβεί, θα καθιστά αποκλειστικά υπεύθυνους αυτούς. Εδώ τώρα, κ. Πρόεδρε, θέλω να διαμαρτυρηθώ για κάτι. Αυτές οι δύο βιντεοκασέτες, οι ηχογραφημένες συνομιλίες της διαπραγμάτευσης της κ. Παναγοπούλου με εμάς δεν υπάρχουν μέσα στη δικογραφία, θεώρησα ότι θα έπρεπε να υπάρχουν μέσα στη δικογραφία, εγώ το ζήτησα ότι θα έπρεπε να υπάρχουν. Ευτυχώς, η κ. Παναγοπούλου, και προς τιμήν της, από μόνη της είπε ότι εμείς ήμασταν πάντα ευγενείς, ούτε τη βρίσαμε ούτε τίποτα.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι κασέτες αυτές, θα μπορούσε το δικαστήριό σας να θεωρήσει ότι τα πάντα κάναμε. Η κ. Παναγοπούλου από μόνη της το είχε πει και είναι προς τιμήν της και αυτό γιατί δεν υπάρχουν οι συγκεκριμένες συνομιλίες στο Δικαστήριο, είναι μέρος της δικογραφίας. Τέλος πάντων, αυτά καταλαβαίνετε για ποιους λόγους τα λέω. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο όπου ο κ. Παναγόπουλος ζητάει από τη γυναίκα του να φύγει η Αστυνομία από το σπίτι. Αυτό που έχω ξεχάσει να πω, ότι το ίδιο πρωινό, πριν φύγω να πάω, γιατί ο κ. Παναγόπουλος νόμιζε και εγώ το ίδιο νόμιζα ότι θα γίνει εκείνη την ημέρα η παράδοση των λύτρων. Ο κ. Παναγόπουλος ήταν ιδιαίτερα αγχωμένος, πάρα πάρα πολύ αγχωμένος, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή. Ήθελε να είναι και ο Σαρδέλης μαζί με τη γυναίκα του και εγώ το σεβάστηκα και το αποδέχθηκα. Ανησυχούσε πάρα πάρα πολύ για τη γυναίκα του.
“ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ”
Ανησυχούσε πάρα πολύ για τη σύζυγό του. Εγώ, κ. Πρόεδρε, προσπάθησα να τον ηρεμήσω λέγοντάς του ότι «Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να την πειράξει κανείς τη γυναίκα σου». Ο κ. Παναγόπουλος μου μίλησε πάρα πολύ ψυχρά με εντελώς διαφορετικό τρόπο από κάθε άλλη φορά, όχι ότι μίλησε άσχημα απέναντί μου, αλλά ότι μου μίλησε πιο σοβαρά από ποτέ. Μου είπε ότι «Σε ό,τι μου έχεις πει μέχρι σήμερα, τον έχεις κρατήσει το λόγο σου και γυρνάει και μου λέει πολύ σοβαρά, οι άντρες, μου λέει, δεν πειράζουνε γυναίκες». Εγώ δεν του μίλησα πολλά, του απάντησα ξερά «Συμφωνώ». Και εκεί πιστεύω, ο κ. Παναγόπουλος σιγουρεύτηκε ότι δεν πρόκειται να πειραχτεί η σύζυγός του. Βέβαια δεν σταμάτησε να ανησυχεί, ίσως κάποιες αμφιβολίες που είχε στο μυαλό του ίσως να καλύφθηκαν. Γυρίσαμε λοιπόν, πήγα άφησα την κασέτα σε ένα σημείο που είπαμε στην τηλεφωνική μας επικοινωνία στην πλατεία εκεί, στο δρόμο της πλατείας έχει ένα εκκλησάκι μέσα, πήγα άφησα την κασέτα μέσα, επικοινώνησα με την κ. Παναγοπούλου και της είπα να πάει, της επέδειξα το σημείο, πού βρίσκεται η βιντεοκασέτα με τις οδηγίες και με τα πράγματα που της λέει ο σύζυγός της να κάνει. Λοιπόν, κ. Πρόεδρε, πήγε η κ. Παναγοπούλου να πάρει την βιντεοκασέτα και το άλλο πρωί της ζήτησα να πάρει μία ηλεκτρονική συσκευή το είχα ζητήσει και την προηγούμενη μέρα πριν γίνει η παράδοση των λύτρων. Το βράδυ της παραμονής της παράδοσης των λύτρων, συζήτησα πάλι αρκετά με τον κ. Παναγόπουλο για διάφορα θέματα. Οι συζητήσεις που είχα με τον κ. Παναγόπουλο ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, μιλούσαμε για πολλά θέματα που δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψω, που δεν αφορούν κανέναν και άλλωστε ο κ. Παναγόπουλος απεχθάνεται να μιλάνε άλλοι για αυτόν, για πράγματα που ο ίδιος λέει.
“ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ”
Ξεκίνησα, το πρωί σηκώθηκα, και έφτιαξα καφέ για τον κ. Παναγόπουλο και λέω «Άντε κύριε Παναγόπουλε αν πάνε όλα καλά σήμερα το βράδυ θα είσαι σπίτι σου». Φύγαμε, σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής δόθηκαν κάποιες εντολές στην κ. Παναγοπούλου, μιλούσαμε με τον κ. Σαρδέλη ήταν ο οδηγός, ώστε να τον καθοδηγήσουμε πώς θα γίνει και τι και πώς και πού θα πάει. Πράγματι, μόλις φτάσαμε εκεί στο σημείο στο Ακραίφνιο του δώσαμε τις τελικές εντολές, μπήκε και έστριψε εκεί πέρα κατέβασε τους σάκους με τα λεφτά, ξέχασα κάποια στιγμή και ξαναγύρισε, τα άφησε και με κάποιες κινήσεις παρθήκαν τα λύτρα και εξαφανιστήκαμε. Αυτό είχε να κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, μετά πήγαμε, εγώ πήγα σε ένα σημείο, σε ένα άλλο κρησφύγετο, γιατί μετά πρώτο πράγμα ήταν έπρεπε να βγάλω από τους σάκους τα λεφτά που είχανε, τις δεσμίδες, να τα κάψω και χύμα τα λεφτά να ελέγξω αν υπάρχει κάποιος κοριός μέσα και να τα μεταφέρω σε άλλο μέρος. Φοβήθηκα τότε μήπως υπάρχει κάποιος κοριός μέσα, στα λεφτά. Γύρισα μετά προς το απόγευμα, είχα πάει 4.000.000 ευρώ στον Τρομπούκη, εγώ τα πήγα ο ίδιος. Αυτό είναι πραγματικότητα. Αυτό ήτανε το μέρος που είχε αναλάβει ο Παναγιώτης ο Βλαστός, η συμμετοχή του Παναγιώτη του Βλαστού στην υπόθεση αυτή. Θα προσπαθούσε να ξεπλύνει ένα μέρος των λύτρων μέσω Τρομπούκη. Γνώριζα ότι ο Τρομπούκης με τον Βλαστό έχουνε κάνει κάποιες δουλειές. Ο Τρομπούκης, είναι μεγάλες κατασκευαστικές στην κατοχή του, μεγάλα πλαφόν, με έκταση και σε άλλες χώρες εκτός Ελλάδος με διάφορες εταιρίες, μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Ο Βλαστός με τον Τρομπούκη είχαν κάποιες, κάποια πάρε δώσε και είπε ότι θα με βοηθήσει στο ξέπλυμα αυτό. Ο Παναγιώτης τότε μου είπε «Θα πας στον Τρομπούκη»
“Ο ΒΛΑΣΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ”
(Πρόεδρος: πότε γνωρίσατε τον Παναγιώτη το Βλαστό;) Κ. Πρόεδρε τον Παναγιώτη τον Βλαστό τον γνωρίζω μέσα από τη φυλακή. Είναι ένας άνθρωπος όμως που εμένα σε μία δύσκολη στιγμή της ζωής μου, όπως καταλαβαίνετε, ένας νέος άνθρωπος που μπαίνει στη φυλακή χωρίς να έχει απασχολήσει ποτέ και βρίσκεται ένας άνθρωπος ο οποίος τον βοηθάει πραγματικά χωρίς να μου ζητήσει κανένα αντίτιμο ποτέ κάτι να κάνω κάτι άλλο για αυτόν, εκείνη την εποχή, έτσι; Με βοήθησε και με έκανε να αισθανθώ ασφάλεια μέσα στη φυλακή.
Μόνο που έλεγα ότι είμαι φίλος του Παναγιώτη μπορούσαν να μου μιλήσουνε μέσα στη φυλακή και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό πράγμα για τον άνθρωπο που βρίσκεται στη φυλακή μέσα. Ο Παναγιώτης ο Βλαστός έχει ένα από τα καλύτερα ονόματα μέσα στις φυλακές. Ο κόσμος μέσα στις φυλακές είναι λίγο παράξενος κ. Πρόεδρε, το γνωρίζετε και εσείς, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, έχει κάποιους, έχει κάποιες αξίες η φυλακή.
Ο Παναγιώτης ο Βλαστός δεν ήταν ποτέ ρουφιάνος στις φυλακές μέσα. Ποτέ δεν το παιξε ισχυρός εναντίον άλλων κρατουμένων, ίσα ίσα που βοηθούσε τους πιο αδύναμους κρατουμένους και έχει ένα από τα πιο ηχηρά, από τα πιο σεβαστά ονόματα μέσα στη φυλακή. Είναι ένας άνθρωπος που κρατάει το λόγο του και γνώριζα ότι η καλύτερη για μένα, κ. Πρόεδρε, είναι δύσκολο να εμπιστευτείς λεφτά πολλά σε κάποιους ανθρώπους.
“ΑΣΠΡΙΣΕ ΟΤΑΝ ΕΙΔΕ ΤΟΥΣ ΣΑΚΚΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ”
Εγώ δεν ήμουν γνωστός πολύ να με θυμούνται και ήθελα έναν άνθρωπο να έχει ένα όνομα βαρύ και ο Παναγιώτης ο Βλαστός τα έχει όλα αυτά. Είχε βαρύ όνομα, είχε κύρος, είναι ένας άντρας που κρατάει το λόγο του άμα σου πει φύλα κάτι, αυτό θα γίνει, θα σου δώσω λεφτά, δηλαδή αν μου πει θα σου δώσω τόσα θα γίνει, θα μου δώσεις τόσα, είναι έντιμος άντρας σε αυτά τα πράγματα. Λοιπόν, και χρειαζόμουν το όνομά του.
Εμένα ποιος να μου πάρει τα λεφτά, τον Παναγιώτη δεν ήταν δύσκολο να του βρει κανείς λεφτά. Και έτσι ήταν ο Παναγιώτης ο Βλαστός. Και να σας πω και κάτι άλλο, ήθελα να του ξεπληρώσω και την υποχρέωση, του είχα αυτή την υποχρέωση που με βοήθησε, ήθελα να βοηθήσω σε κάτι σημαντικό τη ζωή του από εκεί και πέρα.
Λοιπόν, ο Τρομπούκης, κ. Πρόεδρε, όταν πήγα στην εταιρία του, κάθησα στο γραφείο του. Του λέω έφερα αυτά που μου είπε ο Παναγιώτης. Με οδήγησε μέσα στην εταιρία του σε μία αποθήκη και ήμασταν, στον Ασπρόπυργο μάλιστα. Εγώ είχα ξαναπάει άλλες δύο φορές που μιλούσε ο Παναγιώτης ο Βλαστός, που χρειάστηκα λεφτά.
Με το που είδε ο Τρομπούκης τους σάκους με τα λεφτά, κ. Πρόεδρε, άσπρισε ολόκλρηρος και άρχισε να τρέμει όμως, κρύος ιδρώτας, να τρέμει αυτό είναι πραγματικότητα.
Εγώ με το που τον είδα σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει για αυτή τη δουλειά. Τον είδα, δεν μπορούσε να κάνει αυτός. Δεν μπορούσα όμως να πάρω τα λεφτά, κ. Πρόεδρε, διότι είχα να οργανώσω τις λεπτομέρειες για την απελευθέρωση του κ. Παναγόπουλου. Τον πίεσα, πραγματικά τον πίεσα ,να τα κρατήσει για μία μέρα και θα τα έπαιρνα την επόμενη μέρα.
Τον πίεσα πάρα πολύ, κ. Πρόεδρε, γιατί είχα ένα πράγμα στο μυαλό μου, κ. Πρόεδρε, ο χρόνος ήταν πιεσμένος πολύ. Δεν μπόρεσα να φτάσω στο σημείο να ψάξω πού αλλού μπορώ να αφήσω τα λεφτά εκείνη τη στιγμή. Ήταν πιεσμένος ο χρόνος και ήμουν μέσα στα όρια. Τον κ. Παναγόπουλο δεν μπορούσα να τον κρατήσω παραπάνω, θα μπορούσα να μην το είχα κάνει, να τα είχα πάρει και να τα είχα πάει αλλού και να καθυστερήσω την απελευθέρωση του Παναγόπουλου, αλλά δεν ήθελα να φανώ σε αυτό που είπα λάθος. Ήθελα να γυρίσει σπίτι του ο κ. Παναγόπουλος.
“ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΗ ΜΕ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΡΤ ΜΠΑΓΚΑΖ”
Πράγματι, λοιπόν τον πίεσα τον Τρομπούκη, τα κράτησε ο Τρομπούκης και την άλλη μέρα τα πήρα τα λεφτά. Θα συνεχίσω όμως την άλλη μέρα αργότερα, όταν φτάσω στην άλλη μέρα. Έφυγα, λοιπόν, πήγαμε στο κρησφύγετο, κ. Πρόεδρε, και αμέσως ανακοίνωσα στον κ. Παναγόπουλο ότι «Όλα πήγαν καλά, η γυναίκα σου είναι σπίτι της, όλα πήγαν μια χαρά, το βράδυ θα είσαι σπίτι σου».
Άρχισα αμέσως να μαζεύω τα πράγματα από το κρησφύγετο, να καθαρίσουν όλες οι επιφάνειες με ΑΖΑΧ, ώστε να μην υπάρχουν, όσο το δυνατόν αν είναι δυνατόν, να μην υπάρχουν στοιχεία που θα οδηγήσουν στη σύλληψή μας. Κατά τις 12 το βράδυ, δεν θυμάμαι ακριβώς έχουν περάσει πολλά χρόνια, 3 χρόνια έχουν περάσει κ. Πρόεδρε από εκείνη την ημέρα ήταν όλα έτοιμα να φύγουμε με τον κ. Παναγόπουλο. Μου ζήτησε ο κ. Παναγόπουλος πάλι τότε «Παιδί μου» είχε φτάσει και με αποκαλούσε έτσι, «Μην με βάλεις στο πορτ- παγκάζ».
Είναι ευγενής άνθρωπος σας είπα, του είπα «Κύριε Παναγόπουλε, δεν χαίρομαι που το κάνω, δεν νιώθω καλά που το κάνω, αλλά το κάνω για ένα και μόνο λόγο». Αυτό και αυτό και αυτό που σας είπα και εσάς, τα μέτρα ασφαλείας, ένα μικρό αυτοκίνητο, δεν θα μπλέξω ένα φιμέ τζάμι και ένα φιμέ τζάμι, να τον έχω πίσω και το αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια αμέσως δίνει στόχο. Ένα επιβατικό αυτοκίνητο μικρό, χωρίς φιμέ τζάμια δεν είναι το ίδιο. Ο κ. Παναγόπουλος μπήκε μέσα και ξεκινήσαμε να πάμε.
Θέλω να τονίσω, που ξέχασα να πω, όταν πήγαμε στο κρησφύγετο την πρώτη μέρα ο κ. Παναγόπουλος, τα ρούχα του τα πέταξα του άφησα ένα φυλακτό. Το φυλακτό αυτό, κ. Πρόεδρε, δεν τόλμησα να το πετάξω. Πιστεύω στο Θεό. Το έκρυψα κάπου μακριά από το κρησφύγετο, το άφησα μέσα σε ένα ερημοκλήσι και του το έδωσα μαζί το βράδυ της απελευθέρωσής του μαζί με το όπλο του κ. Σαρδέλη. Φτάσαμε λοιπόν στο Δαφνί, εκεί στο δασάκι εκεί πέρα. Το σημείο που επιλέγη για την απελευθέρωση του κ. Παναγόπουλου ήταν οι ίδιοι λόγοι που επελέγη και το σημείο στο Ακραίφνιο. Πολλοί δρόμοι διαφυγής, πολλοί δρόμοι να πας, ώστε να μην μπορεί η Αστυνομία να προσδιορίσει από ποιο δρόμο πήγες, ώστε να εντοπίσει κάτι για το κρησφύγετο. Και οι διαπραγματεύσεις, το πέτυχα αυτό. Πολλές φορές γίνανε και εκτός λεκανοπεδίου. Προς Πάτρα, προς Θεσσαλονίκη, ώστε να μπερδεύω την Αστυνομία, ήταν το βασικό μου μέλημα αυτό. Φτάσαμε λοιπόν στο δασάκι, αποβιβάσαμε αμέσως τον κ. Παναγόπουλο. Θέλω να πω ότι ο Μουστάκας ήταν ο Μουστάκας στο αυτοκίνητο. Ήμουνα εγώ, ένας συνεργός και ο Χαράλαμπος Μουστάκας. Ο Μουστάκας καθόταν στο πίσω κάθισμα, όπως ήταν ριγμένο το πίσω κάθισμα, ξαπλωμένος για να είναι με τον κ. Παναγόπουλο και να μην βλέπει. Σας είπα ότι διάλεξα πολλά στεγανά να κρατήσω στην επιχείρηση ολόκληρη. Βλέπετε ότι αν δεν υπήρχαν και κάποιοι άλλοι δεν θα μουν εδώ πέρα κατηγορούμενος. Εγώ στις συνομιλίες δεν λέω τίποτα.
Λοιπόν κατέβηκε ο κ. Παναγόπουλος, του έδωσα πρώτα το όπλο και το φυλακτό του, μάλιστα ο κ. Παναγόπουλος αγκάλιασε τον Χαράλαμπο Μουστάκα. Αμέσως του είπα «Θα μετρήσεις», δεν θυμάμαι ακριβώς τι του είπα «μέχρι το εννιά» (Πρόεδρος: για να φύγετε) Ναι παρ? όλο που δεν υπήρχε λόγος. Του είπα ότι υπάρχει μεγάλη κεντρική αρτηρία, του είπα «θα κατέβεις εκεί πέρα», είχε λίγο κρύο, είχε ντυθεί με άλλα ρούχα, με μπουφάν, όσο πιο ζεστά γινότανε, κατέβηκε αμέσως, φύγαμε εμείς, αμέσως σχεδόν ειδοποιήσαμε την κ. Παναγοπούλου ότι «Ο άντρας σου είναι ελεύθερος», είπαμε το σημείο, «Πήγαινε να τον πάρεις και κάνε γρήγορα γιατί κάνει κρύο». Αυτό το σημείο και τελειώνει εκεί η επιχείρηση της απαγωγής.
(Πρόεδρος: θα θέλατε να πείτε κάτι;) Θα το πω στη συνέχεια της απολογίας μου.
“ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ”
Θα ήθελα να σας πω σε αυτό το σημείο και τελειώνοντας την αφήγηση της ιστορίας της απαγωγής όπως πραγματικά έγινε ότι δεν θα το ξανάκανα αυτό το πράγμα πρώτον διότι δεν αντέχει η ψυχή μου να ξαναπάρω αυτό το ρίσκο, ώστε να χαθούν ζωές με κίνδυνο να διακινδυνεύσουν ανθρώποι και δεύτερον διότι θεωρώ ότι το πρώτο έννομο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η ζωή του και το δεύτερο η ελευθερία του. (παύση- διεκόπη για ανακοινώσεις συνηγόρων)
Δεν θα το ξανάκανα λοιπόν κ. Πρόεδρε γιατί δεν αντέχει η ψυχή μου να πάρω όλο το ρίσκο αυτό γνωρίζω ότι έχει συνέπεια να χαθούν κάποιες ζωές και δεύτερον δεν θα το ξανάκανα και είναι το ίδιο σημαντικό με το πρώτο ο δεύτερος λόγος είναι ότι πιστεύω ότι το πρώτο έννομο αγαθό στη ζωή είναι η ζωή ενός ανθρώπου και το δεύτερο η ελευθερία του. Εγώ, κυρία Πρόεδρε, βρίσκομαι εδώ πέρα. Όταν αποφυλακίστηκα, αν γραφεία στοιχημάτων παίζανε αν θα μείνω ή θα φύγω, όλοι θα πόνταραν στο θα φύγω. Εγώ βρίσκομαι εδώ πέρα, θα βρίσκομαι εδώ πέρα όταν θα βγει και η απόφαση, να είστε σίγουρη για αυτό, και είμαι έτοιμος να πληρώσω το τίμημα των πράξεών μου και να μου στερηθεί και μένα η ελευθερία για κάποια χρόνια και σε πολύ χειρότερες συνθήκες απ? ότι στέρησα στον κ. Παναγόπουλο και σε πολύ μεγαλύτερο διάστημα. Όταν αδικείσαι κ. Πρόεδρε αδικείς και εσύ. Η κοινωνία παράγει το έγκλημα, το οποίο εκτελεί ο εγκληματίας και αν θυμηθούμαι τότε που ήταν ένας φιλέλληνας αλλά ήταν ταυτόχρονα και δανειστής του ελληνικού κράτους σαν σύγχρονους φιλέλληνες που υπάρχουνε Στρος Σκάν και Όλι Λέρ και όλοι οι άλλοι και όλοι αυτοί σήμερα. Και ντρέπομαι τώρα, θα γίνω λίγο καυστικός στο θέμα. Θέλω να πω κάποια πράγματα τα οποία δεν είναι ωραία. Δεν αφορά το πρόσωπό σας και το πρόσωπο το κ. Εισαγγελέα. Θα μιλήσω γενικότερα για τη Δικαιοσύνη.
Το Δικαστήριο, σε μία απόφαση που έλαβε εδώ μέσα, την οποία τη θεωρώ λανθασμένη, τη θεωρώ λανθασμένη. Τη θεωρώ λανθασμένη την απόφαση ότι λογίστηκα για λόγους εθνικής ασφαλείας την απόφαση του Παναγόπουλου και θα σας εξηγήσω και τους λόγους για τους οποίους που τη θεωρώ λανθασμένη. Δεν είναι δυνατόν, κ. Πρόεδρε, η Δικαιοσύνη να μην έχει δικάσει σκάνδαλα ετών για λόγους εθνικής ασφαλείας, όπως όλοι γνωρίζουμε Χρηματιστήριο, Siemens, Βατοπέδι, δομημένα ομόλογα, ασφαλιστικά και άλλα τόσα σκάνδαλα που έχουν απασχολήσει και έχουν φέρει το λαό σε αυτό το χάλι, τώρα εδώ πέρα που βρίσκεται σήμερα και μας λέτε ότι η απαγωγή ενός συνταξιούχου εφοπλιστή απέτρεψε ξένους στρατηγικούς επενδυτές να φέρουν τα λεφτά να τα επενδύσουν εδώ πέρα. Κανέναν δεν απέτρεψε. Το μόνο πράγμα που περιμένανε ήταν αυτό που γίνεται σήμερα. Και κάνει μεγάλη επιτυχία η Κυβέρνηση, η σημερινή και η προηγούμενη και οι κάθε κυβερνήσεις που περάσαν από αυτόν τον τόπο. Τι ακριβώς κάνουν;
Να διαλύσουν την οικονομία της χώρας μας, να διαλύσουν τη μεσαία τάξη, ώστε να έρθουν αυτοί οι ξένοι να αγοράσουν όλα τα πάντα, τα φιλέτα τα πάντα τζάμπα σχεδόν, για ένα κομμάτι ψωμί να μείνουν χέρια φτηνά εργατικά και να καταντήσουν τον ελληνικό λαό υποχείριό τους. Αυτό περιμένουν.
Καμιά απαγωγή δεν δικαιολογεί λόγους εθνικής ασφαλείας. Ήταν μια πράξη του κοινού ποινικού κώδικα. Και τι αν πάτε να ρωτήσετε οποιοσδήποτε άνθρωπος στον ΟΑΕΔ, έναν άνεργο και του πει για ποιο λόγο εσύ δεν έχεις δουλειά, θα του πει «Ο Πετράκης, ο Βλαστός, ο Στεφανάκος φταίει»; Ή θα σου πει «Όλοι αυτοί οι Υπουργοί που περάσανε και φέραν τη χώρα σε αυτό το χάλι»; Αν πάει και ρωτήσει κάποιος τους ανθρώπους που στοιβάζονται καθημερινά πλέον, γιατί εγώ ζω μέσα στην κοινωνία και αντιλαμβάνομαι τι γίνεται, αφουγκράζομαι τον παλμό της κοινωνίας ποιος φταίει στους ανθρώπους που πάνε να συσσωρεύονται καθημερινά Έλληνες ακόμα και στην Κρήτη που θεωρείται μια εύπορη περιοχή της Ελλάδος, πάνε στα συσσίτια της Εκκλησίας, στα φιλόπτωχα ταμεία, για είδη πρώτης ανάγκης ακόμη και για φαγητό, ποιος πιστεύετε θα σας πει ότι φταίει που πεινάνε, ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου ή εμείς;
Τι νομίζετε ότι θα απαντήσουνε;
Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, το Δικαστήριο Σας, κ. Πρόεδρε, να δικαιολογεί λόγους εθνικής ασφαλείας. Είναι μία λανθασμένη απόφαση και μία απόφαση που ανοίγει λανθασμένους δρόμους και επικίνδυνες διαδρομές για τη Δημοκρατία. Επιτρέπει στην ΕΥΠ, ασυδοτεί η ΕΥΠ και βλέπετε τι φαινόμενα ασυδοσίας, πράκτορες να εκβιάζουνε, να κάνουν να δείχνουν.
Το Δικαστήριο μας θα πρέπει να το σταματήσει αυτό το πράγμα. Διότι ήταν η πρώτη απόφαση η δική μας. Μπορούσαν να είχαν βρει νόμιμους τρόπους, με βουλεύματα με με με και δεν το διάλεξαν. Διάλεξαν να αυτενεργήσουν. Και είναι πολύ σημαντικό, κ. Πρόεδρε, αυτό γιατί δεν μπορούμε να δικαζόμαστε εμείς σαν προδότες, ότι εμείς καταστρέψαμε την οικονομία και ότι κινδύνευσε το πολίτευμα από εμάς. Εγώ έκανα μία πράξη που αμέσως τη παραδέχτηκα, πράξη του κοινού ποινικού κώδικα και για αυτή πρέπει να δικαστώ, όχι για λόγους εθνικής ασφαλείας, αλίμονο. Εγώ φταίω που έχει φτάσει η χώρα σε αυτό το χάλι; Μήπως οι αγανακτισμένοι δεν φώναζαν «Να καεί, να καεί η Βουλή»; Λέγανε «Να καεί, να καεί του Πετράκη το σπίτι στην Επισκοπή»; Δεν γνωρίζει η κοινωνία τους λόγους εθνικής ασφαλείας, γιατί σας είπα, είμαι στην κοινωνία καθημερινά.
“ΕΙΜΑΙ ΕΝΕΡΓΟΣ & ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ”
Δεν είμαι ανενεργός πολίτης, είμαι ενεργός πολίτης και ακόμα και μέσα στη φυλακή, όταν είμαι, ενημερώνομαι και μαθαίνω τι γίνεται έξω. Τώρα θα φτάσουμε, κ. Πρόεδρε, στο λόγο γιατί δεν ρουφιανεύω. Γιατί δεν πρόκειται να σας πω τίποτα για τα πράγματα τα οποία δεν έχω πει μέχρι στιγμής. Κυρία Πρόεδρε, μεγάλωσα στην Κρήτη, τη δεκαετία του 1980, σε ένα χωριό της Κρήτης, όπως θα γνωρίζετε ότι έχει κάποιες αξίες ιδιαίτερες που τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια της Κρήτης και δεν το λέω ότι εγώ κάνω κάτι καλό που συνεχίστηκε η ιστορία της οικογένειάς μου, αλίμονο έτσι απλά θέλω να καταλάβετε τι θα σας πω στη συνέχεια. Η οικογένειά μου, πάντα, σε όλους τους αγώνες που είχε αυτός ο τόπος, υπήρχαν άντρες που είχαν πρωτοστατήσει. Πολλοί από αυτούς, επειδή δεν έγιναν ρουφιάνοι, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν από ρουφιανιές άλλων.
Στην οικογένειά μου, και στην περιοχή γενικότερα που έχω μεγαλώσει, αυτό ήταν θανάσιμο αδίκημα. Εγώ δηλαδή, αν είχα ρουφιανέψει δεν θα μπορούσα να γυρίσω στο χωριό μου.
“ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ”
Το παιδί μου, θα το δείχνανε στο δρόμο και θα λέγανε το παιδί του ρουφιάνου. (Πρόεδρος: Πόσο χρονών είναι;)
Δεκατεσσάρων χρονών, κ. Πρόεδρε. Καταλάβετε; Και δεν έμαθα να ρουφιανεύω.
Οι άνθρωποι αυτοί εκτελούσαν εντολές δικές μου αποκλειστικά.
Δεν κάναμε, καμία εγκληματική πράξη.
Όμως είναι αρχή και στην Κρήτη και είναι απαράβατο.
Να μην πειράζεις μεγάλους ανθρώπους και να μην τους κακομεταχειρίζεσαι. Και αυτό το τήρησα μέσα στις αρχές μου.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να κακομεταχειριστώ έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, γενικά έναν άνθρωπο που δεν με έχει αδικήσει να τον κακομεταχειριστώ. Και είναι πραγματικά ειλικρινά αυτά που σας λέω σήμερα.
Ο λόγος που δεν μπορώ να ρουφιανέψω είναι αυτός. Και δεν μπορώ να ρουφιανέψω. Και εκπαιδεύομαι σε μία κοινωνία ρουφιάνων. Αυτό είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Υπάρχουν 100 τηλέφωνα και αυτό πάρε αυτό το τηλέφωνο να ρουφιανέψεις για αυτό το θέμα, πάρε το άλλο τηλέφωνο να ρουφιανέψεις για αυτό το θέμα είναι επικίνδυνα πράγματα και εδώ είναι δύσκολοι καιροί. Ο πρώτος λόγος που δεν ρουφιανεύω είναι αυτός. Τώρα θα σας αναφέρω το κομμάτι που με αδικήσατε την προηγούμενη φορά. Που θεώρησα ότι με αδικήσατε, εγώ τουλάχιστον, με τη δικιά μου κρίση, όταν κατέθετε ο κ. Παναγόπουλος και μου λέγατε πολλές φορές ότι αν δεν επιστρέψω τα λύτρα, δεν θα μου δώσετε ελαφρυντικό. Μου το είπατε, κ. Πρόεδρε, 4 φορές μου το είπατε. Γι αυτό το λόγο σας έκανα αίτηση εξαίρεσης, γιατί εγώ τρελάθηκα εκείνη την ημέρα. Λέω δεν μπορεί η Κ. Πρόεδρος να μου το κάνει.
(Πρόεδρος: Απλώς είχα δείξει μια επιμονή) Ναι έντονη. Είπατε ότι η έμπρακτη μετάνοια είναι με τα λύτρα.
(Πρόεδρος: Δεν μπορούσα εγώ να προεξοφλήσω τι θα πει το Δικαστήριο). Μα γι αυτό εγώ έτσι το αντιλήφθηκα και γι αυτό σας έκανα αίτηση εξαίρεσης
(Πρόεδρος: Βιαστήκατε γιατί δεν καταλάβατε σωστά) Μπορεί να φταίω και εγώ γιατί ήμουν φορτισμένος
(Πρόεδρος: Ξεκαθαρισμένο αυτό). Δεν πιστεύω ότι είχατε κάτι προσωπικό μαζί μου άλλωστε. Λοιπόν, ακούστε να δείτε. Τα λύτρα, εγώ έχω στην κατοχή μου το κομμάτι που μου αναλογεί και ξέρω που είναι το κομμάτι του Μουστάκα που δεν το χει πάρει. Αυτές είναι ειλικρινές απαντήσεις σε όλα όσα σας λέω σήμερα. Δεν ήρθα εδώ πέρα ούτε για να σας πω «Δεν ξέρω που είναι», θα μπορούσα να σας πω «Το έχω στείλει και δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, γιατί άμα επικοινωνήσω μαζί τους θα τους πιάσουν».
Εγώ διάλεξα να έρθω στην Αθήνα, να σας κάνω μία κατάθεση ψυχής να είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί σας σε όλα και ελπίζω στο τέλος να κερδηθούν τα πράγματα. Δεν θα τα επιστρέψω, κ. Πρόεδρε, γιατί μπορεί να με περιμένει μία φυλακή, μία πολυετής φυλάκιση. Δεν θεωρώ ότι προκάλεσα ιδιαίτερο κακό στον κ. Παναγόπουλο στο κομμάτι το χρηματικό, πιστεύω το κακό που του έκανα ήταν το ψυχολογικό και σε αυτόν και στην οικογένειά του. Έρχονται δύσκολοι καιροί, κ. Πρόεδρε. Μέσα στη φυλακή, κ. Πρόεδρε, αν δεν έχεις κάποια χρήματα δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις. Η φυλακή θέλει λεφτά. Αυτό είναι η αλήθεια. Αν δεν έχεις λεφτά καταντάς να γίνεσαι ο χαμάλης της φυλακής, καταντάς να γίνεσαι ένα πρεζόνι και εγώ δεν θέλω να γίνω τίποτα από τα δύο και πολύ περισσότερο, δεν θα επιτρέψω στους δύσκολους και άγριους καιρούς που έρχονται ,το παιδί μου και τα μελλοντικά παιδιά μου, αν θέλει ο Θεός να κάνω, να μπουν σε αυτή τη διαδικασία που μπήκα εγώ. Με αυτά θα προσπαθήσω να περάσω τη φυλακή μου και να προσφέρω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδία μου. Και είμαι ξεκάθαρος σε αυτό που σας λέω. Οι άλλοι έχουν πάρει το μέρος που τους αναλογεί, η ασύλληπτη ομάδα, ο Μουστάκας δεν το έχει πάρει, δεν του το είχα δώσει του Μουστάκα γιατί θεώρησα ότι ήταν ένα μικρό παιδί, το οποίο δεν θα ξαναχρειαστεί, δεν είχα σκοπό να κάνει κάτι άλλο, δεν το έχει πάρει ο Μουστάκας. Επειδή είναι ένα μικρό παιδί, δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί και θα κινούσε υποψίες αν άμεσα ξαφνικά ο Μουστάκας εκεί που ήταν από μία φτωχή οικογένεια, ξαφνικά φαινόταν με χρήματα. Είναι πολύ κατανοητός ο λόγος. Και τελειώνω το κομμάτι των λύτρων. Τα παίρνω με ενότητες.
“Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΝΑΣΤΟΥΛΗ”
Θα αναφερθώ τώρα στο κομμάτι που κατηγορούμαι για την υποτιθέμενη δολοφονία του Ναστούλη. Ο Ναστούλης δεν θα μπορούσε για πολλούς λόγους μου να είναι φίλος μου.
Δεν τον εκτιμάω ούτε τον σέβομαι.
Τον έχω συναντήσει τυχαία, μία φορά στη φυλακή και στην εκκλησία συγκεκριμένα το Πάσχα του 2008, τότε ήμασταν σε διαφορετική πτέρυγα. Εγώ ήμουν στην πάνω πτέρυγα, αυτός ήταν στην προστασία αλλά συναντηθήκαμε τυχαία στην φυλακή στον Κορυδαλλό τη Μ. Πέμπτη.
Το Ναστούλη δεν τον σέβομαι για πράγματα που θεωρώ ότι δεν έχει κάνει σωστά στη ζωή του. Δεν σημαίνει ότι κάποιους ανθρώπους θα τους γνωρίσεις, θα τους εκτιμάς και άλλους δεν τους εκτιμάς, αλλά αυτό μόνο και τίποτα άλλο. Εμένα προσωπικά δεν με έχει ενοχλήσει ο Ναστούλης και δεν έχω κάτι εναντίον για αυτόν.
Πράγματι, ο Παναγιώτης ο Βλαστός μου είχε ζητήσει κάποια πράγματα να γίνουν για τον Ναστούλη. Ο Παναγιώτης ο Βλαστός έχει ένα μεγάλο προσωπικό λόγο, πολύ σοβαρό λόγο που εγώ τον αντιλαμβάνομαι και τον κατανοώ και για αυτό το λόγο, πολλές φορές του λέω «Ναι Παναγιώτη ναι θα κάνω αυτό, ναι θα κάνω αυτό, ναι θα κάνω το άλλο».
Σας ζήτησα σε κάποια φάση, κ. Πρόεδρε, στο δικαστήριο εδώ πέρα να ακουστούν οι συνομιλίες, όπως και να διαβαστούν οι συνομιλίες. Πολλοί θεώρησαν ότι το έκανα μόνο για να καθυστερήσω τη δίκη, ώστε να παραταθεί η ελευθερία μου. και αυτός είναι ο σωστός λόγος και είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντι σας και είναι απόλυτα λογικός.
Ποιος δεν θέλει την ελευθερία του; Δεν θα ήταν παράλογο να μην θέλω την ελευθερία μου; Όσο μπορέσω περισσότερο; Όσο τρελός και να είναι το αρνί δεν βιάζεται να πάει στο σφαγείο. Αλλά δεν το έκανα μόνο για αυτό το λόγο. Και όπως θα είδατε τις συνομιλίες δεν έχω συνομιλήσει πολλές φορές και δεν λένε και τίποτα οι συνομιλίες μου. Αν ακουγόταν όμως οι συνομιλίες, κ. Πρόεδρε, μία κατηγορία εμένα που υπάρχει εγώ έχω συνομιλίες με τον Παναγιώτη που του λέω εγώ θα πάω, εγώ βρισκόμουνα στην Κρήτη. Και πώς θα πάω; Την ίδια μέρα θα είμαι στην Κρήτη, είμαι στις 3 η ώρα στην Κρήτη στις 5 θα μαι στο Μαλανδρίνο; Δεν είχα σκοπό. Είχα πάει μια φορά στο Μαλανδρίνο, πέρασα μάλλον όχι πήγα, και πήγα στο Γαλαξίδι και έκανα μπάνιο. Στο Γαλαξίδι 5 λεπτά κάνεις αριστερά. Και ο λόγος που πέρασα ξέρετε ποιος είναι; Για να έχω εικόνα του χώρου όταν με ρωτάει κάτι να ξέρω τι να του πω. Ήξερα ότι ο Παναγιώτης, για μένα είχε κώλυμα, προσωπική μου άποψη. Αλλά εμένα δεν με έχει πειράξει, ώστε να προχωρήσω σε κάτι περισσότερο. Δεν με έχει πειράξει, δεν τον ξέρω, δεν είναι φίλος μου, δεν μπορεί να είναι φίλος μου μέχρι εκεί, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
“Η ΒΟΜΒΑ”
Τώρα θα έρθω στο σημείο της βόμβας που κατηγορούμαι. Δέχομαι ότι είχα στην κατοχή κάποιες φορές μου είχανε φέρει κάποια φιτίλια, κάποιους πυροκροτητές, κάποιος άνθρωπος που δεν θα πω ποιος είναι. Δεν θα ρουφιανέψω ποτέ μου.
Δεν παρασκεύασα καμία βόμβα. Υπάρχει συνομιλία με τον Παναγιώτη το Βλαστό που μου δίνει οδηγίες να παρασκευάσω βόμβα, εγώ του έλεγα «Ναι ναι ξέρω, ναι ναι το έχω κάνει έτσι ναι ναι», ο άνθρωπος που ήρθε και πήρε αυτό δεν ήταν εκρηκτικός μηχανισμός δεν ήτανε tlt, c4 που δεν είχα πάρει και εγώ, ενώ είχα πει στον Παναγιώτη το Βλαστό, άμα δείτε τις συνομιλίες ότι χτυπάω, λέω στον Παναγιώτη «Δεν έχω μάσκα να την πάρω» (Πρόεδρος: tnt είναι δύσκολη βόμβα) Δεν ξέρω άμα είναι δύσκολη ούτε με ενδιαφέρει (Πρόεδρος: εκτός αν έχετε μπει στο διαδίκτυο και βλέπετε πώς γίνεται ο μηχανισμός).
Δεν έχω μπει στο διαδίκτυο, το κομπιούτερ μου το έχει δει η αστυνομία και θα είχε φανεί αν είχα μπει και είχα δει. Εγώ δεν κατασκεύασα. Είχα στην κατοχή μου κάποιες φορές φιτίλια που μου έφερνε άνθρωπος από τον Παναγιώτη το Βλαστό, δεν κατασκεύασα, δεν μπορώ να κατασκευάσω. Του είπα του αλλουνού «Πάρτο, να η φιάλη», αυτός έφερε τη φιάλη, ο άλλος που ήρθε έφερε τη φιάλη, δεν την έφερα εγώ. Του λέω η φιάλη «Πάρε αυτά τα πράγματα», μου είπε «Έτσι και έτσι και έτσι γίνεται κάντο». Δεν θα είχα πρόβλημα να το αρνηθώ έχω παραδεχτεί χειρότερα αδικήματα από αυτό. Αλλά είναι η αλήθεια. Η μόνη αλήθεια.
Τώρα πάμε στην εγκληματική οργάνωση που κατηγορούμαι.
Έχετε διαβάσει τις συνομιλίες. Υπάρχει κάποια συνομιλία να παίρνω λεφτά για κάτι; Σε καμία. Δεν παίρνω ούτε αν ευρώ για τίποτα. Δεν ζητάω για τίποτα. Ούτε από τον Παναγιώτη. Δεν ζητάω λεφτά από κανέναν. Τι εγκληματική οργάνωση; Αν υπήρχε εγκληματική οργάνωση οι συνεργοί μου, εδώ πέρα ο μόνος συνεργός μου αν υπάρχει είναι ο Μουστάκας που εκτελούσε αποκλειστικά εντολές δικές μου. Αν υπάρχουν συνεργοί εδώ πέρα να μου πείτε κ. Πετράκη μ΄ αυτούς έκανες εγκληματική οργάνωση. Θα πήγαινα στον Παναγόπουλο. Εκεί το δέχομαι. Εγώ δεν είμαι μέλος καμίας οργάνωσης. Ο Παναγιώτης είναι ένας ιδιόμορφος χαρακτήρας.
(Πρόεδρος: δεν νομίζω ότι μπορούσες να τον δουλέψετε) όχι πως είναι άνθρωπος χαμηλής ευφυίας, όχι πως είναι άνθρωπος χαμηλής ευφυΐας, μπορείς εύκολα να δουλέψεις έναν άνθρωπο με το πιο υψηλό iq στον κόσμο, είναι φυλακή κ. Πρόεδρε δεν γνωρίζει δεν γνωρίζει. Δεν θα μπορούσε μπορεί να γνωρίζει την αλήθεια. Δεν μπορεί είναι στη φυλακή 16 χρόνια. Ναι αλλά το τονίζετε εγώ δεν τον λέω άνθρωπο χαμηλής ευφυΐας ή βλάκα. Καμία σχέση. Απλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίζει το πιο..αν κάνεις φυλακή τόσα χρόνια; Δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται έξω. Κατ΄ αρχήν δεν θα μπορούσε ποτέ ο Παναγιώτης ο Βλαστός να έχει σχεδιάσει την απαγωγή του Παναγόπουλου.
Για να σχεδιάσεις την απαγωγή κ. Πρόεδρε ξέρετε τι χρειάζεται χίλια πράγματα, σκεφτείτε πριν 16 χρόνια πώς ήταν η Ελλάδα, έχει σχέση με σήμερα; Οι δρόμοι; Τα πράγματα; δεν μπορείς, πρέπει να ξέρεις πολλά πράγματα, πρέπει να είσαι ο ίδιος εκεί να τα επιβλέψεις, να τα ακολουθήσεις. Είναι απόλυτα λογικό αυτό το πράγμα. Δηλαδή, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο η αστυνομία τον εμπλέκει σε αυτό το κομμάτι. Λοιπόν εγώ δεν είμαι μέλος καμίας ή της συγκεκριμένης εγκληματικής οργάνωσης, είχα φιλικές σχέσεις με άλλους συγκατηγορούμενούς μου, αλλά τι εγκληματική οργάνωση και τι εγκληματικές πράξεις κάνω που δεν παίρνω ούτε ένα ευρώ; Δεν παίρνω ευρώ. Δεν υπάρχει. Οι συνομιλίες μας κ. Πρόεδρε, οι συνομιλίες αυτό που είπε και ο Στεφανάκος πριν είχα ζητήσει και εγώ από το δικαστήριό σας δυο φορές και πραγματογνωμοσύνη του σκληρού δίσκου και τεστ φωνής και όλα, οι συνομιλίες, δεν θυμάμαι ακριβώς τι έλεγα όταν συνομιλούσα, και πώς έλεγα, υπάρχουν συνομιλίες πχ
(Πρόεδρος: Τις έχετε διαβάσει) Βεβαίως κ. Πρόεδρε αλίμονο. Μία και δύο φορές μόνο; Ζήτησα κ. Πρόεδρε να τις ακούσω κιόλας τις συνομιλίες και μου το αρνήθηκαν στη φυλακή. Αλλά γνωρίζω ότι λέω πχ για το Ναστούλη μιλάω για άλλα πράγματα λέω πχ συγκεκριμένα με το Γιάννη τον Κατσαγάννη τη μέρα που υποτίθεται πήγαινα να σκοτώσω το Ναστούλη ήμουν στην Κρήτη του λέω είμαι στην Κρήτη, μου λέει γιατί και εμείς αλλού για αλλού είμαστε άστα λέει στον Παναγιώτη
(Πρόεδρος Στη Γλυφάδα πόσο καιρό μείνατε;) Στη Γλυφάδα μένω χρόνια. Έμενα χρόνια στη Γλυφάδα τώρα μένω στο Ρέθυμνο.
(Πρόεδρος: ποιο διάστημα μένατε;) Έμενα χρόνια στη Γλυφάδα, το 2004, 2005 μέχρι τη σύλληψη μου, μέχρι την ημέρα της 4ης της 3ης Ιουλίου το βράδυ που συνελήφθηκα για την απαγωγή του Παναγόπουλου. Αυτές ήταν οι μέρες που ήταν το βιός μου στη Γλυφάδα.
(Πρόεδρος: Ήταν το σπίτι σας κοντά στον _______ εκεί;)
Μάλιστα, επειδή την ερώτηση αυτή υπήρχε ένας σταθμός που προμηθευόμουνα καθημερινά. Είδατε όμως πώς το λένε; Τονίζουνε το σπίτι μου. Εγώ έπαιρνα αριθμούς τηλεφώνου από όλη την Αθήνα. Και δεν διάλεξα (Πρόεδρος: Έπρεπε να σας το ρωτήσουν). Καλά κάνετε και ρωτάτε. Η δουλειά σας είναι αυτή. Εσείς πρέπει να ρωτήσετε. Απλά σας εξηγώ ότι τα υπόλοιπα 99 καταστήματα που ήταν διασκορπισμένα σε όλη την Αθήνα γιατί δεν το είπανε; Και επέλεξα επίτηδες από τη Γλυφάδα να πάρω αριθμό για να μην θεωρήσει η Αστυνομία ότι αποκλείω τη Γλυφάδα άρα κάτι σημαίνει όταν έχεις πάρει από του Παπάγου, από το Χολαργό, απ τη Κηφισιά, από τη Ν. Ιωνία από διάφορες περιοχές της Αθήνας και από το κέντρο αριθμούς και συσκευές και δεν θα πάρεις από τη Γλυφάδα τι σημαίνει; Το νότιο προάστιο; Ότι θες να αποκρύψεις τη Γλυφάδα; Άρα κάτι ύποπτο είναι η Γλυφάδα. Και διάλεξα και από το σπίτι μου κοντά. Άλλωστε την έχω παραδεχτεί την απαγωγή δεν υπάρχει λόγος, έτσι; Οι συνομιλίες, έπρεπε να έχουν γίνει πραγματογνωμοσύνη, τεστ φωνής και να ακουστούν κ. Πρόεδρε. Αν ακουγόταν οι συνομιλίες σε πολλά πράγματα το νόημα θα άλλαζε εντελώς, εντελώς. Εγώ με τον Κατσαγάνη λέμε είμαστε αλλού, ενώ είμαστε αλλού τέτοια. Τέρμα. Φαινόταν καθαρά οι υπόλοιπες συνομιλίες τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε.
(Πρόεδρος: κ. Πετράκη τι άλλο θέλετε να μας πείτε;)
Θέλω να σας πω κι άλλα. Έχω χρόνο δεν έχω; (Πρόεδρος: Βεβαίως). Θέλω να αναφερθώ λίγο στους συγκατηγορούμενούς μου. Τον Παναγιώτη το Βλαστό σας είπα πώς το γνώρισα. Τον Γιάννη το Σκαφτούρο τον είχα συναντήσει μία φορά στη ζωή μου, χωρίς να έχουμε μιλήσει τίποτα του λεγα ο Σκαφτούρος πχ στο διάστημα του 2008 τον είχα δει στην ίδια πτέρυγα που ήμασταν. τέταρτος κατηγορούμενος είναι ο Μανώλης ο Σκαρλάτος. Τον Σκαρλάτο φιλικές σχέσεις δεν είχαμε ποτέ αλλά τον θυμάμαι από το Ρέθυμνο, κ. Πρόεδρε είναι πολύ μικρή κοινωνία άτομα που είναι σε ίδια ηλικία και σχετικά κοντά. Είμαστε κοντά δεν είμαστε Αθήνα- Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο είναι πολύ μικρή πόλη, όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας δηλαδή ξέρω ποιος είναι ο Σκαρλάτος πότε δεν είχαμε φιλικές σχέσεις, δεν κάναμε παρέα. Βρεθήκαμε καμιά φορά, μπορούσαμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι σε κάποια γάμους, βαφτίσια διότι καλούν το μισό Ρέθυμνο, αυτό είναι η σχέση μου με τον καμία άλλη. Ούτε φιλικές, ούτε τηλέφωνα, ούτε πάρε δώσε, ούτε τίποτα. Με όλους συμβαίνει αυτό. Με τον Αριστομένη τον Κλεφτογιάννη. Τον Αριστομένη τον Κλεφτογιάννη και τον Γιάννη Κατσαγάννη τους γνώρισα ταυτόχρονα τον Φεβρουάριο του 2009. Ο Γιάννη ο Κατσαγάννης έμενε στο Πανόραμα της Βούλας, εγώ έμενα στη Γλυφάδα.
Συχνάζαμε στα ίδια μαγαζιά στη Γλυφάδα, είχαμε κοινούς φίλους πολλούς. Και είχαμε κάνει αν θυμάμαι ένα διάστημα φυλακή συζητήσαμε και πώς είναι μέσα οι καταστάσεις και τα έτσι και τα αλλιώς και τον Γιάννη μετά όπως και τον Άρη. Είχαμε κοινούς γνωστούς, κάναμε παρέα βγαίναμε και μάλιστα στις συνομιλίες ο Παναγιώτης μας φώναζε, επειδή κάναμε παρέα εμείς οι τρεις. Εμείς όμως δεν κάναμε κάτι, δεν είχαμε σκοπό να σχεδιάσουμε να κάνουμε κάτι, τέτοια πράγματα, εγώ προσωπικά δεν έκανα κάτι, απ? ότι ξέρω όπως και οι υπόλοιποι δύο, απ? ότι γνωρίζω έτσι. Βγαίναμε για κανένα ποτό το βράδυ, αυτό ήταν όλο. Επόμενος είναι ο κ Θεοδωράκης. Τον κ. Θεοδωράκη τον γνωρίζω από το Ρέθυμνο έχει η οικογένειά του δύο επιχειρήσεις έχουνε έχει ένα συνεργείο φανοποιείο αυτοκινήτων και προς εκμετάλλευση ένα μεγάλο κομμάτι της παραλίας του Ρεθύμνου. Έχουμε συναντηθεί σε κοινές παρέες σε κοινά τέτοια. Είχα μια σχέση απλή όπως έχουν δύο συμπατριώτες. Ο Θεοδωράκης κ. Πρόεδρε είναι ένας πολύ εργατικός άνθρωπος. Εγώ μια ζωή τον θυμάμαι στην παραλία στο Ρέθυμνο μια ζωή, όλο το καλοκαίρι από αρχές Μαΐου που αρχίζει η σεζόν μέχρι τέλη Οκτωβρίου να είναι στην παραλία έξω ή μέσα σε ένα σκάφος που έχουν και κάνουν αλεξίπτωτα για τους τουρίστες, όλη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Για τον κ. Τρομπούκη σας είπα γνωρίζω ότι έκαναν αυτά και αυτά με το Βλαστό είχα πάει δυο τρεις φορές στην εταιρία του που χρειάστηκα λεφτά. Με ενημερώνει για διάφορα πράγματα Ενημερώνει γενικά η Αστυνομία πράγματα για οικονομικά γενικά για όλα σε ενημερώνουν.
Για το Μουστάκα σας είπα. Για τις γυναίκες, καμία από τις γυναίκες δεν γνώριζα τις συγκατηγορούμενές μου.
(Πρόεδρος: Ποιες κυρίες εννοείται;) Αυτές τις κυρίες. Καμία δεν γνώριζα. Όπως δεν γνώριζα τον Καλογερίδη, , όπως δεν γνώριζα το Λασιθιωτάκη και τον έναν και τον άλλον, ούτε το Σοϊλέδη, . Μα δεν με συνδέει και κανένας με αυτούς. Ποτέ. Ούτε και αναφορά. Τους συγκατηγορούμενους μου τους φυλακισμένους τους συνάντησα πρώτη φορά στη ζωή μου όσους μας βάλανε μαζί στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, τότε ξέρω δηλαδή τις κυρίες και τους υπόλοιπους μετά στον Κορυδαλλό, σε συμβούλια και τέτοια εκεί τους συνάντησα. Τον άλλον που έχω γνωρίσει είναι ο Βασίλης ο Στεφανάκος, τον γνώρισα όταν ήμουν φυλακισμένος στη Γ πτέρυγα του Κορυδαλλού το 2008 είχαμε κάτσει πέντε έξι φορές μαζί. Ο Βασίλης ο Στεφανάκος είναι ένας απίστευτος άνθρωπος για εμένα προσωπικά. Ένας άνθρωπος που πραγματικά άμα είσαι στη φυλακή σε βοηθάει να γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος (Πρόεδρος: είναι ακόμα πιο λιγομίλητος και από σας) Ο Βασίλης; Ο Βασίλης είναι ένας υπέροχος άνθρωπος (Πρόεδρος: Πιο λιγομίλητος ακόμα και από σας). Ναι. Ένας άνθρωπος μορφωμένος, ένας άνθρωπος με τρομερό ήθος και ποιότητα ανθρώπου. Άνθρωπος που στη φυλακή μέσα, όλες οι συνομιλίες που έδινε και σε μένα και στους άλλους συγκατηγορούμενους ήταν για το καλό (παρεμβολές προέδρου) (Πρόεδρος: Αρθρογραφεί). Ναι είναι καλός αρθρογράφος. Ήταν για το καλό. Τη ζωή του, την οικογένειά του. Ποτέ δεν άκουσα πέντε έξι φορές που έχω πιει καφέ με το Βασίλη να αναφερθεί σε τίποτα, να πει κάτι σε κάποιον να κάνει κακό. Και πέντε έξι φορές που κάτσαμε μαζί ήταν αυτή η σχέση μας πάντα όταν αποφυλακίστηκα δεν έχω καμία ποτέ επικοινωνία ούτε αναφορά εγώ στο Στεφανάκο. Ποτέ. Καμία συνομιλία. Και πώς υπάρχει κατηγορία ότι μου έδωσε εμένα εντολή ο Στεφανάκος να κατασκευάσω το μηχανισμό απορώ. Ούτε προσωπικά λέω κάτι με άλλους ούτε μου λέει άλλος για τον Στεφανάκο. Ποτέ.
Δεν υπάρχει κάποιος άλλος που γνωρίζω. Όλοι οι άλλοι είναι άγνωστοι για μένα.
Θέλω, κ. Πρόεδρε, να φτάσουμε στο τέλος σε αυτά που έχω να σας πω, θέλω να σας πω ότι είχατε ρωτήσει στην αρχή τον κ. Βλαστό αν είχε σκεφτεί να αλλάξει ζωή. Ήταν από τις πρώτες ερωτήσεις που του είχατε κάνει. Το θυμάμαι καλά. Του είπα τότε έγινα παράνομος από πράγματα που σας είπα. Με αδίκησε η δικαιοσύνη κ. Πρόεδρε. Δεν είμαι παράνομος. Στη ζωή μου υπήρξα νόμιμος σε όλη μου τη ζωή. Έχω ένα παιδί, δούλευα από μικρός και έχω χιλιάδες ένσημα. Ήμουν αθλητής για πολλά χρόνια,
(Πρόεδρος: σε ποιο άθλημα;) ποδοσφαιριστής. Ήμουν και καλός ποδοσφαιριστής. Στο Ρέθυμνο. Έχω και χαρτιά. Έπαιξα στις μεικτές που είναι οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές και έχω βραβευτεί fair play;
(Πρόεδρος: Ήσασταν επιθετικός;) Τερματοφύλακας. Λοιπόν, δεν είχα ποτέ μου αδικήσει κανένα. Μάλιστα όποιος συνάνθρωπός μου χρειαζόταν βοήθεια τον είχα βοηθήσει. Και αυτό ήταν και πρόσφατα ένα βράδυ στο λιμάνι του Ρεθύμνου, το έχω κάνει και πολλές φορές στο παρελθόν, στο χωριό μου, εκεί από κάτω, όπως γνωρίζουν τα της Κρήτης εκεί της περιοχής, είναι μια πολύ επικίνδυνη θάλασσα, όλα τα χρόνια όταν ήμασταν μικροί, έχει πολλά θαλάσσια ρεύματα και πολλές φορές στις παραλίες δεν είχε ναυαγοσώστη με τέτοια, εμείς κάναμε τα παιδιά της περιοχής. Πολλές φορές όποτε συνάνθρωπός μου χρειάστηκε βοήθεια, τον βοήθησα, με όποιο τρόπο μπορούσα. Δεν πιστεύω ότι είμαι αδίστακτος άνθρωπος και το έχω δείξει ακόμα και στην πράξη την παράνομη που έκανα. Και το παραδέχθηκε αυτό και ο κ. Παναγόπουλος και ο μάρτυρας που έφερα εδώ, ο κ. Σφακιανάκης, ο καθηγητής Ψυχολογίας που είπε ότι δεν είχε συναντήσει ποτέ τη συμπεριφορά τη δική μου ενός απαγωγέα, απέναντι στο θύμα. Και αυτό σημαίνει ότι δεν ήθελα. Κ. Πρόεδρε θέλω να μου δώσετε την ευκαιρία να συνεχίσω αλλιώς τη ζωή μου. οι φυλακές κ. Πρόεδρε δεν είναι σωφρονιστικά ιδρύματα. Οι φυλακές δεν παράγουν σωφρονισμό, οι φυλακές το μόνο που κάνουν είναι να σε εξοντώνουν.
Σε εξοντώνουνε, σε στεγνώνουνε από συναισθήματα και σε κάνουνε ζώο, για να τελειώσω εκεί μέσα. Μια καλή ποινή σήμαινε ότι θα βγω πιο γρήγορα σε άδειες. Έχω αποδείξει ότι δεν είμαι επικίνδυνος, έχω αποδείξει είμαι κοντά πόσο τώρα δέκα μήνες, δεκάμιση μήνες ελεύθερος πάλι, από τη στιγμή που έκλεισε το δεκαοχτάμηνο, έχω αποδείξει ότι δεν έχω διαπράξει, δεν έχω περάσει με κόκκινο φανάρι, τηρώ κανονικά το παρόν μου στην αστυνομία παρουσιάζομαι κανονικά στο Δικαστήριο σας, τις περισσότερες φορές έχω έρθει, έρχομαι στο Δικαστήριο ερχόμαστε από την Κρήτη. Εγώ αυτό που θέλω από τη ζωή μου είναι να αφήσω αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία πίσω μου και να προσπαθήσω να φτιάξω τη ζωή μου. Είμαι νέος άνθρωπος και ελπίζω, η ζωή είναι πάντα στα χέρια του Θεού, αυτός κανονίζει, βρίσκεται όμως και στα δικά σας χέρια πλέον. Ελπίζω λοιπόν να μου δώσετε την ευκαιρία να συνεχίσω να ελπίζω ότι μπορώ να φτιάξω τη ζωή μου. Αυτά έχω να σας πω εγώ προσωπικά, είμαι έτοιμος να ακούσω τις ερωτήσεις σας.
(Πρόεδρος: Εγώ προσωπικά έχω καλυφθεί)
Χαίρομαι.»
