Η αυτοκτονία και πως αυτή σχολιάζεται από τους Ρεθυμνιώτες μετανάστες της Αυστραλίας
- Η Κρήτη διώχνει πλέον τα «παιδιά» της και κυρίως εκείνα που έχουν περίσσια γνώση
21/6/12
Της Ντέπυς Φιλιππάκη*
Η Κρήτη μας έχει τα πρωτεία στις αυτοκτονίες τα τελευταία έτη. Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη όσον αφορά τους αυτόχειρες συμπολίτες μας, κι όχι μόνο λόγω καταγωγής. Περίπου 3 εκατομμύρια συμπολίτες μας, κι αναφέρομαι σε όσους απείχαν από τις εκλογές, μένουν αδιάφοροι απέναντι σε τέτοιου είδους ειδήσεις και πραγματικά αναρωτιέμαι πως μπορείς να λέγεσαι Άνθρωπος, με κεφαλαίο το Α, μετά από αυτό;
Κι επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να μιλήσω για το θέμα των κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν ήδη επανδρώσει τα σχολεία μας, από την πρώτη στιγμή της κρίσης. Μιλάω σαφώς για εκείνη την ιστορική στιγμή, εκείνον τον τραγικό Μάιο του 2010 στο Καστελόριζο, που θα μείνει χαραγμένος στην Ιστορία ως ο Μάιος του Παπανδρέου… και ο Μάιος που όλα πήραν την κατηφόρα ώστε αυτός και μερικοί άλλοι «κύριοι», το κύριοι πάντα σε εισαγωγικά, να αλωνίζουν ελεύθεροι απολαμβάνοντας τα μπανάκια τους κι ο ελληνικός λαός να βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο.
Στο «Όσο μπορείς» του Καβάφη, υπάρχουν οι εξής στίχοι, πάντα βαθιά χαραγμένοι μέσα μου… πιστός σύντροφός μου σε όλες τις στιγμές…
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου.
Κι αυτό είναι κάτι το οποίο δεν κατάφεραν δυστυχώς να κάνουν πράξη οι καιροσκόποι και φιλοχρήματοι πολιτικάντηδες τούτου του τόπου.
Επιτακτική είναι λοιπόν η ανάγκη πρόσληψης ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία και καθώς αυτό είναι πολύ δύσκολο λόγω της οικονομικής κρίσης, ας συσπειρωθούμε γύρω από τους συλλόγους και της ΜΚΟ κι ας αγκαλιάσουμε τον εθελοντισμό, έναν εν δυνάμει θεσμό που δυστυχώς βρίσκεται ανενεργός.
Και σας καλώ να έρθετε σε επαφή με το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου, με άτομα όπως ο επίκουρος καθηγητής Νικολόπουλος που ασχολείται με την Σχολική Ψυχολογία, μαθήτρια του οποίου υπήρξα κι εγώ στο παρελθόν, και να κάνετε κρούσεις για εθελοντικές ομάδες από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές. Η Ελλάδα θα αναστηθεί μόνο από την αυτοθυσία, και ο εθελοντισμός είναι μια από τις πιο δημιουργικές μορφές αυτοθυσίας.
Η αυτοκτονία δεν είναι αυτοθυσία, αν και στην Τυνησία ο λαός ξεσηκώθηκε έπειτα από την αυτοκτονία ενός πλανόδιου μανάβη…
Και ξαναλέω, σχεδόν 3εκατομμύρια από τους κατοίκους αυτής της χώρας θα μείνουν αδιάφοροι στην παραπάνω είδηση. Είναι αυτοί οι οποίοι άφησαν την τύχη τους έρμαιο στους δυνάστες τόσων δεκαετιών…
Ο κυρίαρχος λαός μίλησε. Ψήφισε παραλίες, καφετέριες και ΝΔ. Και μόλις ψήφισε τράβηξε και το καζανάκι. Ότι κι αν συμβεί από εδώ κι εμπρός, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Και προτού κλείσω θα ήθελα, δοθείσας της ευκαιρίας, να μιλήσω για άλλα δυο σημαντικά ζητήματα. Το ένα είναι η προσπάθεια των δημοτικών βιβλιοθηκών του νησιού να οργανώσουν θερινά προγράμματα για τα παιδιά. Το πρόγραμμα έχει τίτλο «Διαδρομές με πυξίδα την βιβλιοθήκη» και προσφέρεται τους μήνες Ιούλιο κι Αύγουστο αλλά συνεργάζονται κι άλλες βιβλιοθήκες της χώρας. Να ενισχύσουμε εθελοντικά όπως μπορούμε, επικοινωνήστε με τις τοπικές σας βιβλιοθήκες για περισσότερες πληροφορίες.
Είναι ευκαιρία τα παιδιά να έρθουν πιο κοντά με το θέατρο και το βιβλίο, το τόσο παραμελημένο τη σήμερον ημέρα βιβλίο, και να ζήσουν μέσα από τις σελίδες τους. Ίσως αυτά καταφέρουν μέσα από την αθωότητά τους να μας δώσουν τα εφόδια για να δούμε τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια.
Και το άλλο θέμα που θα ήθελα να θίξω, έχει κι αυτό να κάνει με τον πολιτισμό. Βαρεθήκαμε πια να μιλάμε για τα κομματικά. Ας αναδείξουμε τον ελληνικό πολιτισμό, αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα. Αρκετοί αρχαιολογικοί χώροι της χώρας παραμένουν κλειστοί λόγω έλλειψης κονδυλίων ή προσωπικού. Ένας από αυτούς κι ο αρχαιολογικός χώρος Δίον στον Όλυμπο και το μουσείο του, ο θρησκευτικός χώρος των Μακεδόνων, τόπος πανάρχαιας λατρείας του Ολυμπίου Διός ως οποίος αναδείχθηκε στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ.
Με τα ευχολόγια, τα προεκλογικά «θα» και τις συμβουλές για το πώς θα αποφύγουμε τις παρενέργειες του ανάδρομου Ερμή, δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι…
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα είδος μοντέρνας εναλλακτικής βιομηχανίας με σεβασμό προς το περιβάλλον και μια στροφή προς την αποκέντρωση, τον αγροτουρισμό και τον αρχαιολογικό/ πολιτιστικό τουρισμό για να δημιουργηθούν όχι απλά νέες θέσεις εργασίας αλλά να αναδείξουμε και τα δυνατά σημεία της χώρας μας. Δίνοντας πρωτίστως σημασία στον εσωτερικό τουρισμό.
* Η κα Φιλιππάκη (απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κρήτης-Ρέθυμνο) είναι ένα από το «θύματα» του Ρεθύμνου που εξαναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό την τελευταία διετία, ως οικονομικοί μετανάστες και για ένα καλύτερο αύριο, από την στιγμή που η χώρα μας δεν διαθέτει πλέον τα εχέγγυα να προσφέρει τα προς το ζην στους μορφωμένους και ενεργούς, άξιους πολίτες της.
