Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Τον καιρό της χούντας και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης υφίστατο η λογοκρισία, ειδικότερα στη τηλεόραση. Τα πάντα πέρναγαν από επιτροπή τηλεοπτικής δεοντολογίας.
Γράφει ο
Βασίλης Κασιμάτης
ΤΟΤΕ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑΝ ΟΛΟΙ.
Σήμερα και μετά την αχαλίνωτη και ανεξέλεγκτη παρουσίαση εκπομπών τηλεσαβούρας με καταιγιστικό ρυθμό, που μοναδικό στόχο έχουν την αποχαύνωση, προβατοποίηση και εκμαυλισμό των πολιτών, εκτιμώ ότι οι λογικότεροι από εμάς, αναπολούμε τα χρόνια εκείνα, τότε που η τηλεόραση ήταν μέσο ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και παιδείας και όχι μέσο εκπόρνευσης ιδεών και μετρητής αλητείας.
Φανταστείτε μια τηλεόραση χωρίς survivor, Αννίτες, Τατιάνες, Rodeo και τα λοιπά τηλεσκουπίδια, όπου για να γίνει κάποιος συντελεστής πρέπει να είναι ή gay ή ρουφιάνος ή να πίνει κόκες!!
Κριτήριο για tv-μάγειρα τα τατουάζ, για παρουσιάστρια πρωϊνάδικου ή κουτσομπολίστικου ο πεο-θηλασμός σε καναλάρχη και για παρουσιαστή ειδήσεων η παπαγαλία.
Η αρχή είχε γίνει με τα Ciao ANT1 και τα 3-2-1 της Ρούλας. Και αφού αντίδραση ? καμία, η ολοκληρωτική κατρακύλα επήλθε με το Big Brother. Τότε κάποιοι αντιδρούσαμε και φωνάζαμε σε βαθμό υστερίας κατά εκείνων των προγραμμάτων. Κι εγώ τότε ήμουν μονάχα 25 χρονών (το ´92).
Μας αποκαλούσαν γραφικούς. Και να τα χάλια μας. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε έθνος, όπου η μίζα έγινε trendy, το ρουσφέτι… must, η κλεψιά… αναγκαιότητα, οι λαμογίστικες ΜΚΟ… μόδα, η πολιτική… αλητεία, η αλητεία… καθωσπρεπισμός, και ο τηλεθεατής? ΠΡΟΒΑΤΟ.
Νευριάζω που το εκστομίζω αλλά … Αχ ρε Παπαδόπουλε?.!!!!!!!
