H κα Κεγαλογιάννη μίλησε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμνιση και αναφέρθηκε στο άρθρο 16 και τις πολιτικές ευθύνες της Αντιπολίτευσης.
Πριν από μερικούς μήνες αιχμή του δόρατος για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αποτέλεσε η αναθεώρηση του Άρθρου 16. Ένα θεσμικό βήμα, που αν και θα συνέβαλε δραστικά στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας του δημόσιου πανεπιστημίου, ωστόσο δεν πραγματοποιήθηκε. Αιτία, στάθηκε η συνήθης ανικανότητα της αντιπολίτευσης να συναινέσει, διακινδυνεύοντας το πιθανό πολιτικό της κόστος.
Σήμερα, μερικούς μόλις μήνες αργότερα, η Παιδεία βρίσκεται ξανά στην κορυφή της ατζέντας. Στην εποχή του σκληρού ανταγωνισμού της διεθνοποιημένης γνώσης, ωθούμενοι από πραγματικές ανάγκες και ελλείψεις, επανερχόμαστε στην παραδοχή ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα χρειάζεται ακόμα περισσότερη φροντίδα και ακόμα ριζικότερες αλλαγές για να ανταποκρίνεται στα σύγχρονα δεδομένα. Οδηγούμαστε αναπόφευκτα στο καθολικό αίτημα να ολοκληρωθεί συντεταγμένα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε κάθε βαθμίδα.
Αυτή η παραδοχή, ξεκινά καταρχήν από εμάς τους ίδιους, την κυβέρνηση και την παράταξή μας. Αποδείξαμε ότι έχουμε γνώση των προβλημάτων. Με υπευθυνότητα και συνέπεια απέναντι στην κοινωνία και τη νέα γενιά, έχουμε ήδη δρομολογήσει σημαντικά βήματα προς ένα καλύτερο σχολείο και ένα καλύτερο πανεπιστήμιο, προς σύγχρονα και ανταγωνιστικά εκπαιδευτικά προγράμματα, προς αρτιότερες υποδομές. Αποδείξαμε ότι από την πρώτη κιόλας τετραετία διακυβέρνησης η αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της Παιδείας ήταν και είναι πρώτη προτεραιότητα. Ειδικότερα…
- Στο επίπεδο της προσχολικής εκπαίδευσης, κάναμε υποχρεωτική την προσχολική αγωγή, αυξήσαμε τα ολοήμερα νηπιαγωγεία και δρομολογήσαμε τη δημιουργία πολλών ακόμα.
- Στο επίπεδο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δημιουργήσαμε περισσότερα από 900 ολοήμερα δημοτικά σχολεία, αναβαθμίσαμε μεγάλο αριθμό των υφιστάμενων κτιριακών υποδομών και διευρύναμε βαθμιαία την εφαρμογή του Ολοήμερου Σχολείου.
- Στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, κάναμε σημαντικές προσπάθειες για την τόνωση της εξωστρέφειας και την ποιοτική αναβάθμιση των πανεπιστημίων μας, εφαρμόζοντας το νόμο για τα μεταπτυχιακά, ιδρύοντας το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, σχεδιάζοντας και εφαρμόζοντας το νόμο για τη Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση και εισάγοντας για πρώτη φορά σύστημα αξιολόγησης.
Όμως, παρόλα τα σημαντικά αυτά βήματα, δε σταματάμε εδώ την προσπάθειά μας. Αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερα. Να καλυφθούν ακόμα 
περισσότερες ανάγκες μέσα από ουσιαστικές αλλαγές, και όχι μέσα από πρόχειρες και βραχύβιες διορθωτικές παρεμβάσεις, όπως αυτές που μας είχαν συνηθίσει μέχρι πρότινος οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αναγνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, μια ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που θα μπορεί να εφαρμοστεί με ασφάλεια σε βάθος χρόνου.
Μετά από την εφαρμογή του νόμου πλαισίου για τα πανεπιστήμια, σειρά έχει τώρα η επιβεβλημένη αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια και η ανάγκη γενικευμένης αναμόρφωσης του Λυκείου. Δύο πτυχές του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που κατά γενική ομολογία, παρουσιάζουν πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα.
Αυτές τις δύο προτεραιότητες παρουσίασε ο Πρωθυπουργός στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Παιδεία, ως τον επόμενο στόχο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ένα στόχο δύσκολο, που χρειάζεται να προσεγγίσουμε μέσα από έναν ευρύ διάλογο και να δρομολογήσουμε με την συναίνεση όλων των κομμάτων. Και η συναίνεση τώρα, στις συζητούμενες εκπαιδευτικές αλλαγές είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, εάν θέλουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα να πάψει να αλλάζει άναρχα προς όφελος πολιτικών σκοπιμοτήτων και κομματικών συμφερόντων.
Κάπως έτσι, βλέπουμε να διαμορφώνεται το σημερινό ζητούμενο για την Παιδεία. Ο στόχος διαφέρει, αλλά οι προϋποθέσεις παραπέμπουν στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Άρθρου 16. Τότε επιδιώξαμε μέσω της αναθεώρησης, να δημιουργήσουμε συνθήκες ανταγωνισμού, και άρα ποιοτικής αναβάθμισης, για το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η πολιτική συναίνεση. Σήμερα, επιδιώκουμε να συνεχιστεί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με άξονες προτεραιότητας τη βελτίωση της λυκειακής εκπαίδευσης και την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Απαραίτητη προϋπόθεση και πάλι, η συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Η κοινή παραδοχή των προβλημάτων και η συμμετοχή όλων στον ανοιχτό διάλογο που διατιθέμεθα να ξεκινήσουμε από μηδενική βάση.
Δυστυχώς, έπειτα από την πρόσφατη προ ημερησίας για την Παιδεία, ηχεί ακόμα στα αυτιά όλων η άρνηση της αντιπολίτευσης να προσέλθει στο διάλογο για τα εκπαιδευτικά ζητήματα. Τώρα, το θέμα είναι, κατά πόσο νομιμοποιείται η αντιπολίτευση, να χρεώνει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία με τους καιροσκοπικούς χειρισμούς της. Το κατά πόσο υπάρχει περιθώριο να χάσουμε ακόμα μια ευκαιρία, μετά και τη μη-αναθεώρηση του άρθρου 16, προς την αναβάθμιση της Παιδείας. Το κατά πόσο μπορούν τα μικροκομματικά συμφέροντα της ανεύθυνης αντιπολίτευσης να καταδικάζουν την Παιδεία στην οπισθοδρόμηση.
Η απάντηση, εκτιμώ ότι είναι για όλους μας αυτονόητη. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια για χαμένες ευκαιρίες. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι επιβεβλημένη και πρέπει να αξιώνουμε όλοι τη συνέχισή της. Η υπευθυνότητα της Κυβέρνησης, δε νοείται να ακυρώνεται από τις κοντόφθαλμες πρακτικές της ανεύθυνης αντιπολίτευσης. Τα ζητήματα της Παιδείας δε μπορεί να γίνονται βορρά κομματικών σκοπιμοτήτων, ούτε να αντιμετωπίζονται με επιπολαιότητα. Το κόστος για τους νέους και τα παιδιά μας, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι το πολιτικό κόστος που φοβούνται να καταβάλουν οι αρνητές της συναίνεσης. Είναι καιρός, να αναλάβουμε άμεσα όλοι τις ευθύνες μας. Ο διάλογος που προτείνουμε σήμερα είναι η αφετηρία, που δεν θα πρέπει κανένας, λογικά σκεπτόμενος, να απορρίπτει και να παρακάμπτει.
