Παγίδες “θανάτου” κατά μήκος της εθνικής οδού
- Απαράδεκτες εικόνες στο κόμβο Ατσιποπούλου
- Μέτρα από την πολιτεία ζητούν οι πολίτες
22/10/09
της Μαρίας Καλογεράκη
Εικόνες ντροπής και εγκατάλειψης. Εικόνες που, δυστυχώς για τους διερχόμενους οδηγούς, είναι παγίδες θανάτου. Στον κόμβο Ατσιποπούλου, όπου καθημερινά διέρχονται εκατοντάδες πολίτες, επικρατεί ένα χάος.
Κατεστραμμένα διαχωριστικά στηθαία από τροχαία δυστυχήματα, που έχουν συμβεί στο παρελθόν, ελλειπής φωτισμός, μουτζουρωμένες πινακίδες σήμανσης, ενώ η αγανάκτηση των πολίτων για όλα αυτά ξεχειλίζει.
Η λειτουργία των φαναριών, που αν και έχουν τοποθετηθεί εδώ και ένα χρόνο, τέθηκε μόνο μια φορά σε λειτουργία, χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα σε οδηγούς, αλλά και εμπλεκόμενους φορείς, αφού σχηματίστηκαν ατελείωτες ουρές οχημάτων.
Όμως, αρκετοί είναι εκείνοι, που βλέποντας τα συνεχιζόμενα τροχαία ατυχήματα στην περιοχή, ζητούν να τεθούν και πάλι σε λειτουργία οι φωτεινοί σηματοδότες.
Επίσης, η παρουσία ανδρών του τμήματος τροχαίας στην διασταύρωση, για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας των οχημάτων, είναι ακόμα ένα από τα μέτρα, που θέτουν οι πολίτες στους αρμόδιους φορείς, προκειμένου να διέρχονται με ασφάλεια από το συγκεκριμένο δρόμο.
Ωστόσο, ανάλογες εικόνες συναντά κανείς και κατά μήκος της Εθνικής Οδού. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι σε σημεία όπου εκατοντάδες πολίτες έχουν χάσει τη ζωή τους και έχουν καταστραφεί τα διαχωριστικά στηθαία κατά μήκος του δρόμου, κανείς από τους αρμοδίους δεν έχει ευαισθητοποιηθεί για να τα αποκαταστήσει. Και δεν είναι μόνο τα διαχωριστικά στηθαία, αλλά και η άσφαλτος που έχει φθαρεί με την πάροδο του χρόνου και δεν έχει αποκατασταθεί, όπως επίσης και οι πινακίδες, άλλες μουτζουρωμένες από κάποιους επιτήδειους, άλλες φθαρμένες και άλλες τελείως κατεστραμμένες.
Μήπως λοιπόν, μέχρι να ολοκληρωθούν οι μελέτες για την αναβάθμιση του βόρειου οδικού άξονα Κρήτης, πέρα από τις συνεχείς συσκέψεις, οι αρμόδιοι φορείς θα πρέπει να εξετάσουν και να δρομολογήσουν άμεσα λύσεις, για να σταματήσει το μακελειό στους δρόμους της ασφάλτου;
Το ότι για πρώτη φορά γίνεται μια ουσιαστική παρέμβαση για τη λύση ενός χρόνιου προβλήματος, είναι σαφώς ένα θετικό βήμα, όμως δεν αρκεί…
