Από σήμερα εγκαινιάζουμε ένα νέο κύκλο ενημέρωσης, αυτό της γνώσης σε ότι αφορά την Ελληνική γλώσσα γενικότερα.
Συνεργάτης μας και συνοδοιπόρος σε αυτό το μαγικό ταξίδι είναι ο κ. Χαράλαμπος Κοτρογιάννης απόφοιτος του Μαθηματικού Αθηνών και με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ετυμολογία λέξεων.
=====================================================
Λοιπό
ν : “Ήξεις, αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις”
Του Χαράλαμπου Κοτρογιάννη
Οι αρχαίοι Ελληνες (Τον καιρό του ρητού) στον γραπτό τους λόγο….όχι στον προφορικό …ΔΕΝ είχαν κόμματα, σημεία στίξεως, πεζά γράμματα, και κενά στις λέξεις όπως σήμερα, ΔΕΝ τα είχαν ανάγκη δηλαδή.
Ως εκ τούτου και επί του προκειμένου δια το “ΟΧΙ”, το “ΔΕΝ”, είχαν και το ΟΥ και το ΟΥΚ. Και έχουμε, αν έβαζαν το ΟΥΚ η αρνηση αφορούσε το πρώτο μέρος της προτάσεως, αν έβαζαν το ΟΥ η αρνηση αφορούσε το δεύτερο μέρος άρα διαλέγουμε παίρνουμε και μεταφέρουμε στην Νεοελληνική :
ΗΞΕΙΣΑΦΗΞΕΙΣΟΥΚΕΝΤΩΠΟΛΕΜΩΘΝΗΞΕΙΣ (Δεν γραφόταν ακριβώς έτσι αλλά για να γίνουμε απολύτως κατανοητοί)
Ήξεις αφήξεις ουκ, εν τω πολέμω θνήξεις : Θα πας αλλά δεν θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο.
ΗΞΕΙΣΑΦΗΞΕΙΣΟΥΕΝΤΟΠΟΛΕΜΩΘΝΗΞΕΙΣ (Πάλι για λόγους κατανοήσεως το γράφω με σημερινούς χαρακτήρες)
Ήξεις αφήξεις, ου εν το πολέμω θνήξεις : Θα πάς θα γυρίσεις, στον πόλεμο δεν θα πεθάνεις.
Οι Αρχαίοι δεν αφήναν περιθώρια “παρεξηγήσεως” στην χρήση της γλώσσας ΠΟΤΕ !!! Εμείς σήμερα δεν ξέρουμε τί λέμε.
Άρα κακώς σήμερα η έκφραση χρησιμοποιείται (όντως) για υπόδειξη ασάφειας. Δηλώνει δε καταφανέστατη απόδειξη αμαθείας.
