Περί εκλογών ο λόγος

Περί εκλογών ο λόγος

• Τι ζητάτε; Τι δεν θέλετε; Και τι απαιτείτε;

       8/9/10

του Βασίλη
Κασιμάτη Ο Σεπτέμβριος μαζί με την έναρξη της σχολικής περιόδου, μαζί με την έναρξη του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος & του champions league, σηματοδοτεί και την έναρξη ενός ακόμα αγώνα. Ενός αγώνα, σκληρότερου, δίχως κανόνες, ενός αγώνα αδηφάγου και αδυσώπητου.  Του προεκλογικού αγώνα.

«Καλλικράτης 2010». Πολύς ντόρος, πολλές υποσχέσεις, πολλά όμως και τα ερωτηματικά.
Τι περιμένει ο πολίτης την 8^η Νοεμβρίου, επόμενη των εκλογών. Να λυθούν τα προβλήματά του; Να ξημερώσει η πολυπόθητη άσπρη ημέρα για τον Έλληνα φορολογούμενο και τα παιδιά του; Να του λυθούν αυτομάτως όλα τα προβλήματα που η «ανατολή» του 2010, έφερε.
Μήπως το νέο αυτοδιοικητικό σύστημα (Καλλικράτης) θα είναι πιο κοντά στο πολίτη και συνάμα πιο … μακριά από το Αθηνοκεντρικό κράτος;

Σε καμία περίπτωση! Και όποιος τυχόν (απειροελάχιστοι αυτοί) το έχει πιστέψει, οι γύρω του γελούν!
Και γιατί τόσος ντόρος, αναρωτιέται το σχολιαρόπαιδο;

Γιατί τελικά αυτοί οι μεγάλοι ασχολούνται με πράγματα τα οποία δεν τους ωφελούν παρά αμβλύνουν το πρόβλημα σε μια εποχή που οι μπαμπάδες κατάφεραν να προσφέρουν στις οικογένειές τους μόνο ανασφάλεια και αβεβαιότητα προερχόμενη από το κυβερνητικό κρεσέντο.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι … τι κάνουμε από ΄δω και πέρα;

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, κλπ έχουν επιδοθεί τις τελευταίες ημέρες σε έναν αγώνα ονοματολογίας. Ποιον θα βάλουν εδώ και ποιόν εκεί.

Το ερώτημα είναι αν ο λαός θα ξαναψηφίσει με γνώμονα την πολιτική του συνείδηση και ιδεολογία (υπάρχει άραγε αυτό το φρούτο ακόμα) ή αν θα επιχειρήσει να αποτινάξει από πάνω του τη κομματική του ταυτότητα (που καταδίκασε όλα αυτά τα χρόνια τους Έλληνες) και θα ασχοληθεί με πρόσωπα.

Πρόσωπα ικανά να σηκώσουν το βάρος του νέου αυτοδιοκητικού συστήματος, που ως γνωστόν για την πρώτη τουλάχιστο διετία θα είναι καρμανιόλα για τους όποιους δημάρχους εκλεγούν.

Είναι επίσης γνωστό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό εκ των αυριανών δημάρχων θα κάψουν το χαρτί τους, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πρώτη θητεία, θα είναι θητεία προσαρμογής, οραματισμού και οργάνωσης.

Άρα εμείς που ψηφίζουμε, τι να περιμένουμε; Ουσιαστικά τίποτα! Και καλά, αν λεγόμασταν Γερμανία, ή Ελβετία με λυμένα τα κυρίαρχα ζητήματα. Λεγόμαστε όμως Έλληνες και φορτωθήκαμε το μεγαλύτερο βάρος που φορτώθηκε ποτέ Ευρωπαίος πολίτης από καταβολής της Ένωσης.

Συνεπώς δεν υπάρχει ούτε χρόνος για χάσιμο αλλά ούτε και περιθώρια για υπομονή. Επομένως που οδεύουμε; Σε ένα αύριο δίχως γυρισμό; Οι Έλληνες απανταχού την επικράτεια πονούν, παλεύουν για την επιβίωση και είναι αγανακτισμένοι.
Δεν είναι το ότι δεν δούλεψαν, αλλά τους δούλεψαν! Δεν ήταν τεμπέληδες, αλλά αφελείς! Δεν είμαστε άγονος τόπος αλλά τόπος προς εκμετάλλευση!

Ένα μόνο λοιπόν μας μένει. Να φωνάξουμε. Με τον όποιο τρόπο θεωρεί κανείς ότι θα κερδίσει ή αν μη τη άλλο θα του απαλύνει τη ψυχή.

Ας φωνάξουμε λοιπόν ότι στις εκλογές του Νοεβρίου θέλουμε να δούμε πολιτικούς να δεσμεύονται με αντίκρισμα. Με ρήτρες και ποινές. Ας απαιτήσουμε λοιπόν το κοινό καλό και όχι το μικροσυμφεροντάκι μας από το ρουσφέτι, το οποίο τόσα χρόνια μας πήγε και άλλα τόσα πίσω!

Καλή προεκλογική περίοδο και μην ξεχνάτε … κρατάτε πολύ πολύ - μικρό καλάθι!