Ακούει κανείς ;
8/12/10
του Νίκου Νίνου
Δημοτικού Συμβούλου
Επικεφαλής της
δημοτικής μειοψηφίας Επί πολλά χρόνια, ακόμα και όταν η τουριστική περίοδος ήταν επτάμηνη ,(και πλέον!), ακούγαμε να μιλούνε για την δυνατότητα παράτασης της τουριστικής περιόδου, δεδομένου ότι οι κλιματολογικές μας συνθήκες όχι απλώς το επιτρέπουν αλλά και «το απαιτούν» !
Σήμερα ,όταν η τουριστική περίοδος έχει συρρικνωθεί σε ελάχιστους μήνες, και όταν οι κλιματολογικές συνθήκες έχουν «βελτιωθεί» (κατά το γνωστό γνωμικό «ουδέν κακόν αμιγές καλού!), αυτή η δυνατότητα παίρνει τον υπερθετισμό της μέγιστης αναγκαιότητας!
Θα μας παρατηρούσε κανείς ,πως είναι προκλητικά άκαιρη αυτή η υπόμνηση ,και υπερβολικά παράλογη τούτη η αποτόλμηση μας , να βάλουμε πάνω στο τραπέζι, τώρα, ένα τέτοιο προβληματισμό μια τέτοια πρόταση και αίτηση !
Δεν θα αντιπαρατεθούμε σε αυτή την επισήμανση, ούτε θα επιχειρηματολογήσουμε για να δικαιολογηθούμε, διότι πραγματικά ,όλα τα δεδομένα αυτής της στιγμής είναι αρνητικά, όλα τα «όπλα» είναι απενεργοποιημένα, όλες οι παράμετροι είναι απογοητευτικές.
Όμως υπάρχει μια αναμφισβήτητη , υπαρκτή και προκλητική , μια δυσάρεστα ειρωνική και περιπαικτική, μια χιλιοπαραμετρικά ,(κατά το γνωστό , «μια εικόνα = χίλιες λέξεις»!), αφοπλιστική και αναυδιστική τελειότητα ομορφιάς, η οποία «επιβάλλει» να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλη αυτή την συσσωρευμένη αρνητικότητα.
Αλλωστε, οι περισσότερες επαναστάσεις ήταν ενάντια σε λογικές και σε μετρήματα, και αποτελούσαν ώριμασμένες υπερχειλίσεις συναισθημάτων, ήταν «φωτιές» που άναψαν οι στιγμιαίες «σπίθες» κάποιου Θούριου!
Βλέποντας , και απολαμβάνοντας ,τούτες τις ηλιόλουστες μέρες , την προκλητική παραλία μας, την νωχελικά ξαπλωμένη αμμουδιά μας, τα απαλά χάδια του ανάλαφρου κυματισμού της ήσυχης θάλασσας μας πάνω στην πεντακάθαρη άμμο, δεν μπορούμε να περιορίσουμε τα υπερχειλισμένα συναισθήματα μας, δεν συγκρατιόμαστε από τα μνημονιακά περιχαρακώματα και δεν οριοθετούμε τις αρωματισμένες σκέψεις μας σε κόκκινες γραμμές λογικής και ρεαλισμού.
Η συνημμένη φωτογραφία της προκλητικής και πανέμορφης παραλίας μας αιχμαλωτίζει την ταλαιπωρημένη σκέψη, και σαν ανάλαφρο πούπουλο την οδηγεί σε απελευθερωμένους «ουρανούς», εκεί που τα κολημμένα βαρειά γρανάζια της ξεμπλοκάρουν και λειτουργούν δημιουργικά.
Οι χαρακτηριστικοί ήχοι του εκτυπωτικού της ,θυμίζουν τζακποτικά ξεχειλίσματα , και γεμίζουν το «τραπέζι» της συζήτησης με πυκνογραμμένες πολύχρωμες σελίδες , από σχέδια ,εικόνες και γράμματα, που με λειτουργική φαξική έρχονται από όλες τις «ξενητεμμένες» , όλες τις «καταπλακωμένες» , όλες τις «απωθημμένες» επιθυμίες και αναπτυξιακές βλέψεις μας.
Βλέπουμε αυτήν την άδεια παραλία να γεμίζει από περιπατητές, να χρωματίζεται από μελωδικές παιδικές φωνές, να αρωματίζεται από χαρούμενη ζωή και ποιοτικές δραστηριότητες.
Βλέπουμε πίσω της, εκεί στις παραπονεμένες άδειες αποβάθρες του λιμανιού μας, κατάλευκα πλοία να «συζητούν» με τις χαμογελαστές δέστρες.
Βλέπουμε ,εκεί στην άκρη της αμμουδιάς ,πίσω από τον υπήνεμο μώλο, πολλά πολυτελή σκάφη να ομορφαίνουν τον ορίζοντα της παραλίας μας.
Βλέπουμε ,πιο πίσω ,στο βάθος της ματιάς μας, να κατεβαίνει και να κρύβεται πίσω από την ξαναγενημμένη Φορτέτζα μας, το χελιδόνειο υδροπλάνο της γραμμής, που μας φέρνει νέους επισκέπτες της φιλόξενης πόλης μας.
Βλέπουμε στον παραλιακό δρόμο της προκυμαίας μας, μέσα στο αναπλασμένο θαλάσσιο μέτωπο, να περιπατούν πολλές πολύχρωμες ανθρώπινες φιγούρες , δημιουργώντας ένα πανέμορφο ζωντανό ζωγραφικό πίνακα. Βλέπουμε τα στεναχωρημένα καταστήματα μας, επιτέλους, να ανοικτοκαρδίζουν και να πλημμυρίζουν από ζωηρούς και ευχαριστημένους πελάτες.
Βλέπουμε τα αθόρυβα λεωφορεία της πυκνής και επαρκούς αστικής μας συγκοινωνίας να πηγαινοέρχονται , εξυπηρετώντας τους ευτυχισμένους πολίτες της πόλης μας.
Βλέπουμε τα ολοπράσινα μπαλκόνια των κτιρίων, τους κρεμαστούς κήπους των δρόμων και τις καταπράσινες ταράτσες των οικοδομών να βελτιώνουν το μικροκλίμα της πόλης και να ξεκουράζουν την κουρασμένη ματιά μας.
Βλέπουμε ,με τα « μάτια» της αλάνθαστης διαπίστωσης, το «ανέβασμα» της ταλαιπωρημένης καθημερινότητας της πόλης μας, σε άλλο επίπεδο , σαν να άλλαξε το «αρχείο» που «διαβάζει» τις εικόνες της οθόνης του «υπολογιστή» μας!
Βλέπουμε τα έντονα χρώματα της ευχαρίστησης και της ποιότητας, να έχουν αντικαταστήσει το γκριζωτικό καθεστώς που ζούσαμε πολλά χρόνια μέχρι σήμερα.Αλήθεια , είναι εντυπωσιακό ,το πόσα πράγματα μπορείς να βλέπεις από εκεί ψηλά!
Υπάρχει μια μικρή, (όμως πολύ ουσιαστική), λεπτομέρεια, που πρέπει να επισημάνουμε.
Για να δείς όλα όσα καταγράψαμε ,(και πολλά άλλα που η οικονομία του χώρου τα κράτησε στο αρχείο), πρέπει να δείς την παραλία μας και να αιχμαλωτισθείς από αυτήν!
Όμως, μπορεί όλοι να κοιτάζουμε ,( αν κοιτάζουμε!), αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα όσον αφορά στο πόσοι βλέπουμε και δεν κοιτάζουμε απλώς!
Εμείς ,που είδαμε την ηλιόλουστη ήσυχη και προκλητική παραλία μας, και εισπράξαμε την απαίτηση για αξιοποίηση της, «φωνάζουμε» τα όσα είδαμε !
Η παραλία μας ( και όχι μόνον!), αποτελεί μια πλουτοπαραγωγική πηγή του προικισμένου τόπου μας.
Περνούμε δύσκολες εποχές, και ,για να «ξεφύγουμε» ,οφείλουμε να αξιοποιήσουμε (να αξιοποιήσουμε και όχι να ξεπουλήσουμε!),τον τοπικό μας πλούτο, που έχει όλες τις «διαστάσεις» μεγέθους και ποιοτικά και ποσοτικά, και μας περιμένει πότε θα αποφασίσουμε να ασχοληθούμε.
Ακούει κανείς;
