Η φτώχια της πανδημίας και η «παχιά Σαντορινιά αγελάδα»
Τα λουκέτα της πανδημίας στρέφουν πολλούς στην υποτιθέμενα ανθηρή οικονομία της Σαντορίνης
Η επιδρομή των “Ακρίδων”.
Η πολύμηνη αδράνεια που προκάλεσε η πανδημία στην εθνική μας οικονομία, έχει αναγκάσει πολλούς Έλληνες (κι όχι μόνο!) να αναζητήσουν «επίγειους παραδείσους» σε «άλλης γη άλλα μέρη». Ένας εξ αυτών, η Σαντορίνη!
Για πολλούς η εκτίναξη του τουριστικού brand name της Σαντορίνης τη τελευταία δεκαετία, έχει δημιουργήσει ποικίλες φαντασιώσεις, ότι όποιος θα «προσγειωθεί αλεξιπτωτιστής» στο νησί επιχειρώντας να αποκομίσει οικονομικά οφέλη από τη τοπική της οικονομία και κατά συνέπεια από τη «πίτα» της αγοράς, θα σωθεί!
Φαιδρό, απατηλό και βεβαιωμένα άστοχο.
Κι αυτό διότι ούτε και η Σαντορίνη έχει αποφύγει την οικονομική λαίλαπα που δημιουργεί ο «φυτευτός» ιός των χημικών και φαρμακευτικών παγκόσμιων δικτατόρων, υπεύθυνων για τη διάδοση του COVID-19.
Το νησί μετράει ήδη σημαντικές απώλειες, η πίτα έχει υποστεί ουσιαστική σμίκρυνση και είναι πέρα για πέρα λάθος να θεωρούν κάποιοι ότι εξακολουθεί να προσφέρει νέες ευκαιρίες πλουτισμού ή έστω νέων επιχειρηματικών προσεγγίσεων.
Αφορμή για το παρόν αποτελούν οι αναρίθμητες προσεγγίσεις που αρκετοί επιχειρούν το τελευταίο εξάμηνο σε μια προσπάθεια να παρεισφρήσουν σε επαγγελματικές κατηγορίες, απλά και μόνο επειδή στο τόπο τους… «κρανίου τόπος».
Ένα παράδειγμα εξ αυτών είναι οι αλλότριες ηλεκτρονικές εφαρμογές και διαδικτυακές πλατφόρμες. Με «λουστρασιόν περιτυλίγματα» και πομπώδεις φράσεις του τύπου «Εμείς είμαστε το μέλλον», κλπ προσπαθούν να αφαιμάσσουν τα τελευταία κέρματα του τοπικού κορβανά. Και όταν κανείς ερευνήσει εις βάθος, ανακαλύπτει μόνο τα φύκια και καθόλου μεταξωτές κορδέλες.
Επίσης, πολλές αναφορές καταφθάνουν στα γραφεία της εφημερίδας μας για νέες προτάσεις στο χώρο της παροχής ασφαλείας, των επιχειρήσεων εστίασης και αναψυχής, καθώς και στο αποστεωμένο μεταφορικό τουριστικό έργο. Ευτυχώς τέτοια φαινόμενα δεν απαντώνται ακόμα στο ξενοδοχειακό χώρο κι αυτό γιατί θέλει πολλά λεφτά το χτίσιμο!
Κι αυτά επισημαίνονται σήμερα, καθώς τέτοιες πρακτικές οδηγούν αναμφισβήτητα σε χρέη προς τη τοπική αγορά, φέσια και διενέξεις που τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε δικαστικές αίθουσες, αλλά όταν εκδίδεται η απόφαση από την «έδρα», παγίως … μην τον είδατε τον Παναή!
Καθίσταται ηλίου φαεινότερο ότι τα 7.000 περίπου επαγγελματικά ΑΦΜ που κατέκλυζαν το νησί το 2018 και 2019 είναι ήδη υπερβολικά πολλά για την αδυνατισμένη τωρινή τοπική οικονομία και ότι η όποια νέα δράση που εν πρώτοις και δημοκρατικά ομιλώντας είναι ευπρόσδεκτη, εντούτοις θα πρέπει να δημιουργεί μια επαγρύπνηση στους ντόπιους επιχειρηματίες.
Η προάσπιση λοιπόν των συμφερόντων της εντοπιότητας θα πρέπει να θωρακίζει άπαντες, αφού το νησί δεν προσφέρεται πλέον ούτε για «αρπαχτές» ούτε για το «σύστημα ακρίδα».
