Μανώλης Ρασούλης: «Με πέταξανε στα σκουπίδια»
- Tον απέλυσαν από την ΕΡΤ, δεν είχε λεφτά ούτε για το νοίκι
17/3/11
Το σκληρό πρόσωπο της κρατικής εξουσίας, που από τα νιάτα του πολεμούσε μέσα από τους στίχους του, τελικά φαίνεται ότι ήταν και αυτό που σκότωσε τον Μανώλη Ρασούλη. Η κοινή γνώμη παραμένει συγκλονισμένη από την απώλεια του μεγάλου στιχουργού, που σκέπασε το απόγευμα της Τρίτης η αττική γη. Ακόμα πιο πολύ όμως, συγκλονίζει η τελευταία επιστολή του, στην οποία εκφράζει ανοιχτά τα παράπονά του για τους φορείς της πολιτείας. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Ρασούλης καταγγέλλει την απόλυσή του από την ΕΡΤ πριν λίγες εβδομάδες, όπου διατηρούσε επί χρόνια εκπομπή στο κρατικό ραδιόφωνο. «Με πέταξαν στον κάδο» σχολιάζει ο ίδιος, ενώ κυρίως δηλώνει ότι στεναχωρήθηκε με τον τρόπο που έγινε αυτό.
«Αντί ν΄ακούν εμάς, που περάσαμε από 40 κύματα και να μαθαίνουν, μόλις πήραν το σκήπτρο άρχισαν με τη γνωστή εμπάθεια, απάθεια και αμάθεια τις εκκαθαρίσεις. Νομίζω ότι μέσα στο γενικό και αποδεδειγμένο μπάχαλο, τέτοιες ανόητες εξουσιαστικότητες είναι καταδικασμένες και τιμωρητέες», σχολιάζει ο Μανώλης Ρασούλης σχετικά με την αποπομπή του από το κρατικό ραδιόφωνο της ΝΕΤ.
Και προσθέτει, περιγράφοντας το δράμα το οποίο ζούσε - και το οποίο δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό για ποιον λόγο βρίσκονταν επί δέκα μέρες νεκρός στο σπίτι του αλλά κανένας δεν τον είχε αναζητήσει: «Είμαι άνεργος και αχρήματος και ηλικιωμένος. Δεν έχω να πληρώνω ούτε και το νοίκι μου. (…) Σύνταξη δεν έχω πάρει ακόμα. Ευελπιστώ. Κι όπως ξέρεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».
Τελικά η ελπίδα του Ρασούλη πέθανε, μαζί με τον ίδιο. Στην… ψάθα. Έμεινε όμως πίσω αυτή η συγκλονιστική επιστολή του. Ένα γράμμα το οποίο είχε παραδώσει ο κορυφαίος στιχουργός πριν ένα μήνα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο - και ο τελευταίος δημοσίευσε απόσπασμά του στην στήλη «Ματιές» που διατηρεί στα «Νέα». Διαβάστε το, καθώς μέσα από τις γραμμές του, βγαίνει η αγωνία του και η στενοχώρια του:
Η επιστολή
«Άρτι αφιχθείς από την Αυστραλία, όπου πήγα για έναν μήνα ν΄ αλλάξω παραστάσεις, να πάρω μια ανάσα γιατί μοιάζω με μωρό στη φωτιά και αρχαία σκουριά, με όλα
τούτα τα τεκταινόμενα εγχωρίως, πληροφορήθηκα ότι οι ιθύνοντες μου έκοψαν την εκπομπή που είχα στο Α΄ πρόγραμμα του ραδιοφώνου (105,8) επί 6 χρόνια,
κρατώντας τα μπόσικα στην κατιούσα.
Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα με τον τρόπο που με πέταξαν στον κάδο, γιατί βασ
ικά είμαι ένας απ΄ αυτούς που υποστηρίζουν τις αξίες.
Είμαι άνεργος και αχρήματος και ηλικιωμένος. Σύνταξη δεν έχω
πάρει ακόμα. Ευελπιστώ.
Κι όπως ξέρεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Δεν έχω, πάντως, να πληρώνω ούτε και το νοίκι μου. Εδίωξε και την κόρη μου, από το δημοτικό Κανάλι 1 του Πειραιά, αμέσως μόλις βγήκε δήμαρχος ο μπασκετμπολίστας Φασούλας. Κι ας έκανε το χαρισματικό και μορφωμένο κορίτσι επί 4 χρόνια εκπομπές πρότυπα. Είμαι στο κουρμπέτι και το ραδιοφωνικό 50 χρόνια και ξέρω τι είναι τι και ποιος είναι ποιος. Η αυτογνωσία μου είναι πολύ ενισχυμένη.
Αντί ν ακούν εμάς, που περάσαμε από 40 κύματα και να μαθαίνουν, μόλις πήραν το σκήπτρο άρχισαν με τη γνωστή εμπάθεια, απάθεια και αμάθεια τις εκκαθαρίσεις.
Νομίζω ότι μέσα στο γενικό και αποδεδειγμένο μπάχαλο, τέτοιες ανόητες εξουσιαστικότητες είναι καταδικασμένες και τιμωρητέες. Όποιος φοβάται τη γνώμη μου ή όποιος νομίζει ότι είναι ανώτερος, ας βγει να μετρηθούμε στα φανερά. Η χώρα δεν αντέχει άλλο κυνισμό, σαχλαμάρα, μπαλαφάρα, αμάθεια και αρχοντοχωριατισμό. Το μικρό μου έργο δείχνει ότι είμαι πειθαρχημένος στα κοινωνικά ιδεώδη και στην παραγωγή κοινωνικής και εθνικής συνείδησης. Ο υπουργός Πολιτισμού Τηλέμαχος Χυτήρης, ο Παπαδημητρίου και ο Ταγματάρχης με ξέρουν χρόνια πολλά. Ποιος ιθύνων έβγαλε την απόφαση να με διώξουν; Ας βγει να μας πει το σκεπτικό. Με το ίδιο σκεπτικό με έδιωξαν το ΄84 και από την τότε ΥΕΝΕΔ, όταν είπα μια μαντινάδα που αφορούσε τον Κοσκωτά…».
Άραγε, τι να σκέπτονται τώρα ο Λάμπης Ταγματάρχης μέσα από την Θαλαμηγό του, “Feretti” από την Μαρίνα Καλαμακίου καθώς και οι ιθύνοντες του ραδιοφώνου της ΕΡΤ; Πολύ αργά…
