περί …καρέκλας!

περί …καρέκλας !

Αφορμή για το παρόν σατυρικό και δραματικό σημείωμα μου, ήταν μια γελοιογραφία, [από εμένα, όμως, εισπράττεται σαν δραματική εικόνα και αλήθεια!], στην οποία μια γιαγιά στέκεται έξω από το καμμένο σπίτι της, (την περίοδο των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο), και στην ερώτηση του δημοσιογράφου τι θέλει, ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία, η ταλαίπωρη γιαγιά απαντά:

 
του Νίκου
Νίνου* Μια καρέκλα,παιδάκι μου !

{ για να καθίσει να ξαποστάσει από την αγωνία και την συμφορά της }.

Στην σκέψη μου τριγύρισε για κάποιες στιγμές, αυτή η «μία καρέκλα», και σαν το ευρετήριο του ιντερνετικού Google, μου άνοιξε μια σειρά από περιπτώσεις που αναφέρονται στην «καρέκλα»!

• Μιά καρέκλα, για να καθήσει να ξαποστάσει η κάθε εξουθενωμένη ταλαίπωρη ψυχή, όπως η γιαγιά της {αμφισβητούμενης } γελοιογραφίας.
• Μια «καρέκλα», για να ανέβει, να στηθεί, να ψηλώσει  και να λαλήσει, ο κάθε «νανοκόκορας», που δεν έχει δικό του μπόι να δείξει και να προβάλλει.
• Μια καρέκλα, για να υλοποιήσει, να «κηρύξει» και να κρατήσει ιδιωτικοποιημένη, την θέση στάθμευσης στον δρόμο, από τον παρόδιο καταστηματάρχη κλπ.
• Μια καρέκλα, για να ανέβει ο κάθε υποψήφιος  κάποιας «καρέκλας», να εκφωνήσει τις υποσχέσεις και τις διαβεβαιώσεις του.
• Μια «καρέκλα» για την ικανοποίηση του ονείρου, και την υλοποίηση του «οράματος» του, για τον κάθε φιλόδοξο σωτήρα μας.
• Μια καρέκλα στην πόρτα του μαγαζιού, στο παλιό άδολο Ρέθυμνο, κατά την μεσημβρινή ανάπαυλα του μαγαζάτορα.
• Μια καρέκλα, στην καθημερινή και συνηθισμένη κατάληψη κάθε χώρου προοριζόμενου για τον πεζό.
• Μια καρέκλα, του οδοντίατρου, για την «επισκευή» των οδοντοστοιχιών μας.
• Μια μπλε ψάθινη καρέκλα, στο νησιώτικο ουζάδικο, για να απολαύσουμε τον μεζέ μας και να ρουφήξουμε την απόλαυση των αρωμάτων με όλες τις αισθήσεις μας.
• Μια «καρέκλα», για τον ειλικρινή και αγνό εργάτη των κοινών πραγμάτων, να καθήσει να δουλέψει για τον τόπο του.

Ο κατάλογος αυτός είναι απεριόριστος και οι καταγραφείσες περιπτώσεις, ας είναι σαν ένα μικρό δείγμα.

Για την «καρέκλα» παραμερίζονται φιλίες και συγγένειες, υποτιμούνται αξιοπρέπειες και ανθρωπιές, ξεπουλιώνται περιουσίες, εγκαταλείπονται εργασίες.

Η «καρέκλα» γίνεται πάθος, γίνεται «ναρκωτικό», γίνεται αυτοσκοπός.

Ο κόσμος της «καρέκλας», έχει δύσκολες παραμέτρους, έχει «σκαψίματα», έχει «χρησιμοποιήσεις», έχει σκοπιμότητες, έχει ριξίματα, έχει «αμνησίες», έχει «ανέξοδες» συμφωνίες, έχει τραπέζια με περίσσιο χώρο από κάτω τους, έχει μπόλικη αβεβαιότητα.

Η «καρέκλα» είναι προσωρινή και οφείλεις να γνωρίζεις, ότι κάποια στιγμή θα την παραχωρήσεις στους επόμενους.

Η καρέκλα έχει ένα μικρό κόστος που το πληρώνεις για να καθήσεις, αλλά η «καρέκλα» έχει πολύ περισσότερο κόστος, και πολλές φορές το πληρώνεις, χωρίς καν να καθήσεις!

Είναι προφανές, ότι δεν είναι μόνο για σάτιρα και καλόπιστη ειρωνεία, αλλά και για πολύ δράμα με συνέπειες.

Πολύ περιεχόμενο έχει αυτή μικρή λεξούλα, και πάρα πολλά μπορεί να γράψει κανείς γι αυτήν.

Μια καρέκλα !

*ο κ. Νίκος Νίνος 
είναι Δημοτικός Σύμβουλος
& επικεφαλής της μειοψηφίας
στον Δήμο Ρεθύμνου