Το κλέψιμο της Νύφης
12/2/10
Η αφετηρία του χάνεται στα βάθη του χρόνου, στην εποχή της τουρκοκρατίας και η διατήρηση του οφείλεται στον προφορικό λόγο.
Οι ιδιοφυείς Μελιδονιώτες το «εφεύραν» για να διακωμωδήσουν και να χτυπήσουν τους Τούρκους χωρίς αντίποινα.
Το έθιμο σατιρίζει τους Τούρκους όπου έβαζαν στο μάτι τις πιο όμορφες κοπέλες του χωριού και τις έπαιρναν για γυναίκες τους. Σατιρίζει και τον Τούρκο δικαστή ή Καντή όπου «εξέταζε» κάθε υποψήφια νύφη για την τιμιότητα – παρθενιά της.
Στήνουν λοιπόν το γλέντι στην πλατεία του χωριού οι έξι αδελφοί της νύφης, ντυμένοι με παραδοσιακές κρητικές στολές, φορώντας μάσκες και κρατώντας βίτσες, μαζί με την μονάκριβη αδελφή τους ντυμένη νύφη.
Παρακινούν τους παραβρισκόμενους να χορέψουν, όπου συμβολίζουν τους Τούρκους.
Μπαίνουν στο χορό και προσπαθούν να κλέψουν την νύφη παίρνοντας την μαζί τους τρέχοντας.
Οι κρητικοί- αδελφοί, τους προλαβαίνουν και τους χτυπούν με τις βίτσες. Οι επίδοξοι κλέφτες την αφήνουν και έτσι η νύφη επιστρέφει στον χορό.
Αυτό επαναλαμβάνεται αρκετές φόρες. Κάποια στιγμή, κλέβεται από «γνωστούς» και επανεμφανίζεται έγκυος πια.
Αργότερα γεννάει, αλλά κανείς δεν γνωρίζει τον πατέρα του παιδιού.
Πάνω σε γάιδαρο ο Καντής – Τούρκος δικαστής, κάνει την εμφάνιση του, για να αποφανθεί για το ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού.
Η νύφη τον βλέπει και εκφράζει την βεβαιότητα της, ότι αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού της.
Εκείνος στην αρχή δεν το αποδέχεται αλλά στην συνέχεια παραδέχεται την πατρότητα.
Στην συνέχεια βγαίνουν οι μάσκες και αποδεικνύεται ότι τελικά ο Τούρκος δικαστής είναι Έλληνας μεταμφιεσμένος σε Τούρκο.
Το έθιμο ανελλιπώς αναβιώνει στο Μελιδόνι εδώ και 400 περίπου χρόνια από τους νέους του χωριού κάθε εποχής. Το θεωρούσαν τιμή τους να το αναβιώσουν και να διασκεδάσουν όλοι μαζί.
Το 1981 ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μελιδονιου και από τότε έχει αναλάβει αυτός την ευθύνη.
Το έθιμο αναβιώνει την Καθαρή Δευτέρα στην πλατεία του χωριού στις 2:30 το μεσημέρι και ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, προσκαλεί όλο τον κόσμο να το παρακολουθήσει και για ένα κέρασμα…
