Ομοσπονδιακού τύπου Δημοκρατία της Ελλάδας; Γϊνεται;

Ομοσπονδιακού τύπου  Δημοκρατία της Ελλάδας; Γίνεται;

• “… μην βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος”

21/6/2010
του Βασίλη Κασιμάτη

Πριν από μερικές εβδομάδες η ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ κατέθεσε ένα πεντασέλιδο άρθρο της με τίτλο «Που οδεύομαι; Πολλοί μιλούν για αυτονομία»

Είχαμε υποσχεθεί ότι αυτό ήταν το πρώτο μέρος ενός εκτενούς ρεπορτάζ που διενεργούμε εδώ και τριάμισι χρόνια. Οι τοποθετήσεις χιλιάδων αναγνωστών πραγματικά μας εντυπωσίασαν. Άλλοι (εκ της Κρήτης κυρίως) εκφράστηκαν περί της πλήρους αυτονόμησης του νησιού και το χειροκρήτησαν. Άλλοι πάλι θεώρησαν το άρθρο προδοτικό, Άλλοι (εκ της υπόλοιπου κυρίως Ελλάδας) φοβήθηκαν ότι μια εφημερίδα προερχόμενη από τη Κρήτη, άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου για την αυτονομία της Κρήτης.

Η αλήθεια αγαπητοί μας αναγνώστες είναι ότι η “ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ” δεν πήρε καμία θέση για το αν η Κρήτη πρέπει να αυτονομηθεί.
Το δημοσίευμα λοιπόν «έπεσε» στη κατάλληλη στιγμή με σκοπό να καταθέσει στοιχεία για το ποια είναι η Κρήτη σήμερα και ποια θα έπρεπε να ήταν. Ποια η οικονομική της θέση σήμερα και ποια θα έπρεπε να ήταν. Πέντε σελίδες από στοιχεία και έρευνες για το υπερπλουτοπαραγωγικό κομμάτι της Κρήτης, σελίδες γεμάτες με την θέση της στην ιστορία, τον πολιτισμό, την προσφορά της σε αίμα και πλούτο στο σύνολο της χώρας μας.
Και όλα αυτά για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους με κυρίαρχο αποδέκτη το παλιοκομματικό (δικομματικό) σύστημα που χρόνια τώρα αμελεί για το που βρίσκεται γεωγραφικά η Κρήτη, όπως και άλλες περιοχές της Ελληνικής περιφέρειας.

Η στιγμή της αλήθειας

Ήρθε λοιπόν η ώρα να δώσουμε το στίγμα μας και το τι αληθινά πρεσβεύουμε.

Το 2009 και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η Κρήτη έδωσε στο Α.Ε.Π.το 13% και έλαβε ανταποδοτικά μόνο το 4,5%. Ομοίως τα στοιχεία κάνουν λόγο για τα ίδια σχεδόν νούμερα σε προσφορά και ανταπόδοση και τα 12 προηγούμενα Καποδιστριακά χρόνια, ομοίως και τα ημερολογιακώς, πίσω από αυτά.

Γιατί λοιπόν αυτή η άδικη μεταχείριση της Κρήτης όλα τα χρόνια από την μεταπολίτευση και τούδε;
Το ζήτημα όμως δεν είναι Παγκρήτιο! Για τα ίδια παραπονιούνται και οι Έλληνες και από άλλες περιφέρειες της χώρας, όπως η Μακεδονία, η Στερεά Ελλάδα, τα νησιά, κλπ.
Άρα εξ ορισμού και εκ των διαμορφωθέντων θέσεων γεωπολιτικά, προκύπτει ότι οι Έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι παραπονούμενοι.
Γιατί όμως αυτό. Γιατί μια χώρα με τεράστιο πλούτο, είναι οικονομικά σε δεινή θέση; Ίσως στην χειρότερη του 20ου & 21ου αιώνα!
Γιατί;
Μα η απάντηση είναι πλέον διατυπωμένη στα στόματα όλων των Ελλήνων. Κάποιοι μας τα κλέβουν εδώ και χρόνια. Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν εισπράξει το σύνολο των βελών, αφού έχουν στοχοποιηθεί ότι συμπράττουν με τους παγκόσμιους κερδοσκόπους.
Έχει λοιπόν απομυθοποιηθεί κατά κράτος η παρουσία του Έλληνα πολιτικού, ο οποίος δυστυχώς έχει χάσει την υπόληψή του. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι και συνείδηση έχουν και επίγνωση της κατάστασης κατέχουν. Υπάρχουν πολιτικοί, τίμιοι και ειλικρινείς αλλά δυστυχώς υποσκιάζονται υπό το τεράστιο βάρος των αποκαλύψεων των σκανδάλων.

Το στίγμα

Η εφημερίδα λοιπόν, στοιχείο που κατέθεσε και στο πρώτο δημοσίευμα, αναφέρεται στο Αμερικάνικο και Γερμανικό μοντέλο Ομοσπονδιακής αυτοδιοκητικής διακυβέρνησης.

Η Γερμανία έχει 16 ομόσπονδα κρατίδια (Βάδη-Βυρτεμβέργη, Βαυαρία, Βερολίνο, Βρανδεμβούργο, Βρέμη, Αμβούργο, Έσση, Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, Κάτω Σαξωνία, Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, Ρηνανία-Παλατινάτο, Σάαρλαντ, Σαξωνία, Σαξωνία-Άνχαλτ Σλέσβιχ-Χολστάιν, Θουριγγία) τα οποία έχουν τις δικές τους μικρές κυβερνήσεις, οι οποίες όλες διέπονται από το ενιαίο Γερμανικό σύνταγμα, έχουν κοινή σημαία (πλην της δικής τους), ένα στράτευμα, ενιαίο νόμισμα, κοινή εξωτερική πολιτική κλπ, αλλά σε οικονομικά θέματα, ορίζουν αυτόνομα τις μοίρες αλλά και τις τύχες τους.
Τα ίδια και στην Αμερική. Και οι δύο αυτές όμως χώρες ευημερούν.
Έχουν όμως και ένα κοινό χαρακτηριστικό. Η λέξη ρεμούλα δεν υπάρχει στο λεξικό τους!!
Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι Παγκοσμιοκράτορες, ή αλλιώς οι παγκόσμιοι (αλλά και ημεδαποί) κερδοσκόποι αναζητούν κράτη με ένα κυβερνήτη, με τον οποίο οι παράνομες συνδιαλλαγές και η ρεμούλα πραγματοποιούνται ευκολότερα και δίχως την παραίνεση του πολίτη δια των πολιτικών εκπροσώπων του.
Στα ομοσπονδιακά κράτη όμως αυτό δεν υφίσταται.
Ας διδαχθούμε από τον εμπορικό όρο “franchise”. “Η δύναμης εν τη ενώτητα“. Ενώνονται επιχειρήσεις κάτω από ένα brand name (σημαία), έχουν κοινή τιμολογιακή πολιτική (νόμισμα), κοινή διαφημιστική καμπάνια με μειωμένα έξοδα (εξωτερική πολιτική), ενιαίο γενικό λογιστήριο (στράτευμα) και άλλα πολλά, αλλά ξεχωριστά ταμεία τα οποία αποδίδουν στον δικαιοπάροχο (franchisor) τα μερίσματά του.
Μα και το κράτος μια επιχείρηση δεν είναι;
Ταμείο, έσοδα – έξοδα και κοινό στόχο την επιτυχία.

Επομένως η λύση που προτείνουμε δεν είναι και δεν ήταν ποτέ η πλήρη αυτονομία της Κρήτης, αλλά η ενδυνάμωση της Ελληνικής περιφέρειας (ήτοι πρωτογενής τομέας, κλπ), όπου η κάθε μεγάλη περιφέρεια ξεχωριστά θα μπορεί να ορίζει ίσως και οικονομικώς ανεξάρτητα τη τύχη της, να ορίζει αλλά και να ελέγχει καλύτερα το πλούτο της και να σμιλεύει ορθότερα και αποδοτικότερα τη κληρονομιά της.

Όλα τα άλλα συστήματα έχουν αποτύχει. Η παρούσα πολιτική κατάσταση μας έχει περίτρανα αποδείξει ότι είναι ένα σκουριασμένο και κυρίως πολυευάλωτο σύστημα, με αναρίθμητες πύλες διαρροών, στοιχείο που εν έτει 2010 έχει παντελώς αποτύχει, κάτι που βιώνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ολοένα και περισσότερο καθημερινά.
Και ο Σεπτέμβρης κρύβει ακόμα μεγαλύτερες εκπλήξεις, που θα μας βυθίσουν ακόμα περισσότερο στην Μεσαιωνική πραγματικότητα που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μας και που θα την θυμόμαστε όλοι σαν … την «Εποχή του Δ.Ν.Τ. και της Τρόικας». 

Άλλο Κρήτη και άλλο Ελλάδα;

Όχι βέβαια!! Η Κρήτη είναι Ελλάδα και η Ελλάδα είναι μια και αδιαίρετη. Ουδείς οραματίζεται μια Κρήτη αυτόνομη και πλήρως αποκομμένη από την υπόλοιπη χώρα.
Όμως οι χιλιάδες αναφορές στα site και blogs του ιστοτόπου (διαδικτύου) που αναφέρονται για προδοτικές εφαρμογές και σκέψεις Κρητικών, καταμαρτυρούν μια αδικαιολόγητη ανησυχία μεταξύ των  Ελλήνων εκτός Κρήτης.
Με μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει κανείς ότι το υβρεολόγιο και οι αναίσχυντες αναφορές των ομοεθνών μας από τα βορειότερα της χώρας, είναι σε τέτοιο ανατριχιαστικό σημείο που θα καθήλωνε ακόμα και παιδικά μυαλά.

Γιατί; Γιατί δίχως να ψάξουν τι ακριβώς ανησυχίες έχει ο Κρητικός ή τι ακριβώς ψάχνει, το αποκαλούν προδότη, όταν δεν κοιμάτε ολόρθιος στο καναπέ του αλλά προσπαθεί να βρει λύσεις που θα οδηγήσουν όλη τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει;
Γιατί όταν ο Κρητικός αποδεικνύει ότι δεν κάθεται μοιρολατρικά να δεχθεί την πίεση που έχει δεχθεί η χώρα από τα αλλότρια συμφέροντα και αναζητεί απεγνωσμένα ίσως καμιά φορά λύσεις, οι άλλοι τον χλευάζουν υποτιμητικά;
Ακόμα και η εφημερίδα μας στοχοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα όταν αναφέρθηκε στο πρώτο μέρος του δημοσιεύματος για αλλαγές, απλά επειδή αυτοί που μας στηλίτευσαν δεν κατανόησαν ότι πρόκειται για κατάθεση στοιχείων με σκοπό την διερεύνηση λύσεων και την κατάθεση γόνιμων προτάσεων.
Δεν τους κακιώνουμε! Άλλωστε η επιπολαιότητα είναι μέσα στο DNA πολλών συμπατριωτών μας γενικότερα.

Η εφημερίδα μας είναι όμως, θέμε δε θέμε Κρητική.
Απευθύνεται κυρίαρχα σε Κρητικούς.
Όταν το σπίτι σου καίγεται, δεν κοιτάς το σπίτι του γείτονα, ή μήπως θελουν κάποιοι να μας πείσουν ότι όταν όλα τα σπίτια στη γειτονιά καίγονται θα αφήσουν τα κοπέλια τους να καούν για να σβήσουν τη φωτιά του γείτονα;
Έτσι λοιπόν στη Κρήτη γίνονται γόνιμες συζητήσεις για το τι μπορεί να αλλάξει. Και μέσα από αυτές τις συζητήσεις, ποιος ξέρει … μπορεί να δοθούν λύσεις για να αλλάξει όλη η χώρα προς το καλύτερο.
Θα συμφωνήσουμε λοιπόν όλοι ότι η χώρα μας χρειάζεται αλλαγή άμεσα διότι απλούστατα έτσι όπως πάμε και με την αγανάκτηση του Έλληνα σε κορυφαία και μνημειώδη κλίμακα, θα οδηγηθούμε σε καμιά επανάσταση και τότε θα χαθούμε όλοι!
Επομένως η θέση της εφημερίδας αλλά και των ανθρώπων που συνοδηπορούν μαζί μας είναι προς αποκλιμάκωση και σε καμία περίπτωση δεν πυροδοτεί εντάσεις που τυχόν θα φέρουν αρνητικά αποτελέσματα.
Ο Κρητικός λέει: Κρήτη δυνατή, σημαίνει Ελλάδα δυνατή!

Φτωχιές και πλούσιες γειτονιές

Πάμε όμως και στο δια ταύτα!
Η Θράκη είναι φτωχιά. Θα συμφωνήσουμε. Ομοίως και η Ήπειρος.
Ομοίως όμως και τα Σφακιά ή περιοχές στον Μυλοπόταμο.
Όπως λοιπόν μέσα σε ένα ομόσπονδο Ελληνικό κράτος με 7 ίσως οικονομικά ανεξάρτητες περιφέρειες, η Μακεδονία θα απορροφήσει την Θράκη και η Θεσσαλία την Ήπειρο, έτσι και η Κρήτη θα απορροφήσει τις δικές της φτωχές περιοχές που αποδεδειγμένα έχει.
Τι πετυχαίνεις λοιπόν εκείνη τη στιγμή;
Δημιουργείς επτά, οικονομικώς ανεξάρτητες περιφέρειες μέσα στην Ελλάδα, υπό ενός νέου τύπου διακυβέρνησης, τα οποία θα απορροφήσουν τις φτωχότερες γείτονες περιοχές τους και οπλίζεσαι έτσι αδρά απέναντι στους κερδοσκόπους, αφού ο δικαιωματικός σου πλούτος είναι σε σαφώς καλύτερα χέρια.
Αυτή προφανώς είναι και εν μέρει η θέση του πρωθυπουργού όταν συζητά για σύμπτυξη του Ελληνικού κοινοβουλίου σε 200 βουλευτές και επτά οικονομικά ανεξάρτητες περιφέρειες στην Ελλάδα, ως μεταγενέστερη σκέψη του “Καλλικράτη”.

Η Κρήτη όπως καταθέσαμε και στο πρώτο μέρος του ρεπορτάζ είναι η πλέον πλουτοπαραγωγική περιοχή της Μεσογείου.
Ακόμα και η Έκθεση Lipton του 1973 με δορυφορικές αναφορές και άλλες μελέτες, έφερνε τη Κρήτη ως την πλέον πλουτοπαραγωγική περιοχή της Ευρώπης ικανή να θρέψει αξιοπρεπώς τρία και πλέον εκατομμύρια πληθυσμού.
Μάλιστα την χαρακτήριζε τότε ως το «Ταμιευτήρα» της Μεσογείου, αναφερόμενη στους αστείρευτους υδάτινους πόρους του νησιού. Έκτοτε πολλαπλές έρευνες έχουν μελετηθεί από εμάς, στοιχεία των οποίων παρουσιάζονται στις τρεις θεματικές ενότητες τους ρεπορτάζ μας.

Επομένως είναι απολύτως κατανοητό το δεδομένο ότι οι Κρήτες συζητούν για ταξικές και χωροταξικές αλλαγές, όταν βλέπουν το πλούτο και την εργασία τους να χάνεται. Ας ακούσουμε λοιπόν με προσοχή το τι φωνάζουν στα χωριά και ας διδαχθούμε μέσα από αυτές τις τοποθετήσεις οι οποίες ενίοτε είναι και σε λανθάνουσα βάση.
Κάπου πίσω από την αφέλεια αλλά και την λογική, κρύβεται η αλήθεια.

Ώρα για απαντήσεις

Πολλοί μας κατηγόρησαν ή κατηγορούν τον Κρητικό ότι οραματίζεται μια Κρήτη πλήρως αυτόνομη με τη σημαία με το ένα κόκκινο τεταρτημόριο και το αστέρι. Τα ίδια και με τα 100 χρόνια της Ένωσης με την Ελλάδα βάσει της Συνθήκης του Λονδίνου.

Για να αποτυπώσουμε λοιπόν την πραγματικότητα, η σημαία με τα τρία τεταρτημόρια μπλε και το ένα τεταρτημόριο κόκκινο, συμβολίζει:

• τρία τεταρτημόρια μπλε: την Ελληνική πλειονότητα, τότε.
• ένα τεταρτημόριο κόκκινο: την Τουρκική μειονότητα, τότε
• Το αστέρι εντός του κόκκινου τεταρτημόριου: Την υπεροχή του Σουλτάνου στη Κρήτη, τότε.

Επειδή όμως Τούρκοι σήμερα δεν ζουν στη Κρήτη και επειδή ο Σουλτάνος δεν υφίσταται ούτε καν σαν σκέψη στους σημερινούς Τούρκους, η εν λόγω σημαία δεν έχει καμία απολύτως υφή και δεν θα πρέπει να αποτελεί σύμβολο για κανένα Κρητικό καθόσον ίσως και να εμπεριέχει σημεία ή στοιχεία αποντροπιασμού.

Όσων αφορά τα 100 χρόνια της Ένωσης, που διάφοροι αναφέρουν, η συνθήκη του Λονδίνου και ακολούθως του Βουκουρεστίου (1912-1913) δεν αναφέρει σε κανένα σημείο της ότι η Κρήτη ενώνεται με την Ελλάδα υπό ένα καθεστώς συμβίωσης για 100 χρόνια.
Συνεπώς τα 2 αυτά στοιχεία που ορισμένοι Κρητικοί έχουν στα μυαλά τους είναι στοιχεία ανυπόστατα.
Η Κρήτη αυτονομήθηκε από το Τουρκικό ζυγό επίσημα την 1^η Δεκεμβρίου του 1913 και αμέσως μετά υλοποιήθηκε το όραμα την Ένωσης με την «Μητέρα Ελλάδα».

Χύθηκε αίμα και αυτό το αίμα πρέπει να σεβαστούν οι γενιές. Το Κρητικό αίμα για την απελευθέρωσή της και ακολούθως το αίμα που έχυσε με την συμβολή της νήσου στην απελευθέρωση της Βορείου Ελλάδας υπό του Εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου.

Ο δικός μας στόχος και ρόλος λοιπόν είναι να αφουγκραστούμε αυτό το λαϊκό παλμό και να εμβαθύνουμε, δίνοντας στο συμπατριώτη μας να καταλάβει τι είδους ανεξαρτησία (οικονομική) μπορεί να οραματίζεται για το καλό των παιδιών μας.

Οικονομική ανεξαρτησία είναι ο ορατός και γόνιμος τρόπος, με τον οποίο η Κρήτη αλλά και η υπόλοιπη Ελλάδα μπορεί να οδηγηθεί σε καλύτερες ημέρες.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω ενός αυτοδιοικητικού συστήματος που σε άλλες χώρες έχει πετύχει αυτά που δεν πέτυχε η Ελλάδα από το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο και έπειτα.

Ο επίλογος

Αυτό είναι το σχέδιο αγαπητοί μας αναγνώστες, αυτή και η πρότασή μας και όχι οι προδοτικές «αυτομολήσεις» που αδίκως αναφέρουν ορισμένοι και μεθοδευμένα στηλιτεύουν κάποιοι άλλοι.

Θα συμφωνήσουμε λοιπόν το δίχως άλλο, ότι η χώρα χρειάζεται σημαντικές αλλαγές εδώ και τώρα, πριν οδηγηθούμε από το « … χείλος της Αβύσσου» που ανάφερε ότι βρισκόμαστε, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας στα τέλη Απριλίου, εντός της πραγματικής Αβύσσου!

Ας κοιτάξουν λοιπόν όσοι  θαρραλέοι και τίμιοι πολιτικοί μας έχουν απομείνει, πως τυχόν η χώρα μας θα μπορέσει να διακυβερνηθεί καλύτερα με μια Ομοσπονδιακού τύπου, δημοκρατία.
Αυτή είναι η δική μας πρόταση.
Αν υπάρχουν άλλες ας κατατεθούν στο «τραπέζι» και ας συνταχθούμε σε ένα κοινό σκοπό. Χρειαζόμαστε ριζική αλλαγή για να αντισταθούμε στην συνεχή κερδοσκοπία εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου.