Το crack-up της Μαρίας Δαμανάκη
- «Το σενάριο απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι, καθώς και η μεθόδευση του».
27/5/11
του Στέφανου Κασιμάτη
kassimatis@kathimerini.gr
«Φυσικά, όλη η ζωή είναι μια διαδικασία κατάρρευσης, αλλά τα χτυπήματα που δίνουν τον δραματικό χαρακτήρα στη διαδικασία -τα μεγάλα, αιφνίδια χτυπήματα που έρχονται, ή φαίνεται να έρχονται, απ? έξω-, εκείνα που θυμάσαι, που τους ρίχνεις την ευθύνη και, σε στιγμές αδυναμίας, μιλάς γι? αυτά στους φίλους σου, δεν δείχνουν το αποτέλεσμά τους αμέσως. Υπάρχει ένα άλλο είδος χτυπημάτων, που έρχεται από μέσα – αυτά που δεν τα αισθάνεσαι, ώσπου είναι πολύ αργά να κάνεις οτιδήποτε γι? αυτά, ώσπου συνειδητοποιείς οριστικά ότι, κατά κάποιο τρόπο, δεν θα είσαι ποτέ πια ξανά γερός άνθρωπος. Το πρώτο είδος κατάρρευσης συμβαίνει γρήγορα – το δεύτερο είδος συμβαίνει σχεδόν χωρίς να το καταλαβαίνεις, συνειδητοποιείται όμως ξαφνικά».
Μετέφρασα προχείρως την πρώτη παράγραφο από το περίφημο αυτοβιογραφικό δοκίμιο «The Crack-up» του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, διότι υποψιάζομαι ότι αφορά άμεσα την περίπτωση της Ελληνίδας επιτρόπου κυρίας Μαρίας Δαμανάκη και αυτό που της συνέβη προχθές. Η επίτροπος άφησε ξερούς τους πάντες, διανέμοντας σύντομη γραπτή δήλωση, όπου προειδοποιεί: «Το σενάριο απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι, καθώς και η μεθόδευση του». Το έκανε, όπως διευκρινίζει στη δήλωση, επειδή αισθανόταν την υποχρέωση να μιλήσει ανοικτά.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι η κυρία Δαμανάκη, εκεί όπου ευρίσκεται, στο διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περνάει μια δοκιμασία, την οποία δεν θα ευχόμουν σε κανέναν.
Οι καθημερινές λοιδορίες κατά της χώρας, οι ειρωνείες και τα περιπαικτικά αστειάκια εις βάρος μας, είναι μία κατάσταση την οποία υφίστανται ακόμη και αθώοι άνθρωποι, που ουδεμία σχέση έχουν με τη διακυβέρνηση της χώρας, όταν δηλώνουν την εθνικότητά τους σε κύκλους ξένων.
(Παρεμπιπτόντως, μόλις χθες μου έλεγε διαπρεπής νομικός, που μετείχε προσφάτως σε συνέδριο στο Ελσίνκι, ότι μόλις συστήθηκε σε Φινλανδό συνάδελφό του, επειδή ήθελε να τον ρωτήσει κάτι, η αντίδραση που συνάντησε ήταν: «Α, τι ωραία! Χρειάζεται και κάποιος να ξοδεύει αυτά που εμείς μαζεύουμε»…)
Φαντασθείτε, λοιπόν, πόσο δυσκολότερη πρέπει να είναι η κατάσταση για την κυρία Δαμανάκη. Για πόσο ακόμη να την αντέξει; Εσπασε, λοιπόν, η γυναίκα. Κατέρρευσε – είχε ένα crack-up, για να το πούμε στα ελληνικά του συρμού. Και, ξέρετε, ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά όταν σπάει.
Ο ένας, λ. χ., παθαίνει κρίση κατατονίας, ο άλλος πετάει από πάνω του τα ρούχα κι αρχίζει να τρέχει τσίτσιδος στους δρόμους. Η συμπαθής επίτροπος (και, ειλικρινά, δεν τη χαρακτηρίζω έτσι με διάθεση ειρωνική, αλλά επειδή τη συμπονώ) αντέδρασε με το σύνδρομο «Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!». Ανοιξε, δηλαδή, το παράθυρο και πάτησε τις φωνές.
Ωστόσο, το ζήτημα έχει δύο πτυχές, την τεχνική και την πολιτική, τις οποίες πρέπει να εξετάσουμε εν συντομία. Όσον αφορά την πρώτη και εξ όσων γνωρίζω, ακόμη δεν υπάρχει η τεχνική για την έξωση μιας χώρας από το ευρώ. Εντούτοις, υπάρχει η δυνατότητα οικειοθελούς αποχώρησης, που όμως συνεπάγεται και αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στέρηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, το ότι δεν υπάρχει τώρα τρόπος έξωσης της Ελλάδος από το ευρώ δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει στο μέλλον! Όσο η Ελλάδα επιμένει να αντιμετωπίζει την κρίση με τον αυτιστικό τρόπο της, προς τα εκεί εξωθεί τα πράγματα· και η ζωή, όπως όλοι ξέρουμε, αργά ή γρήγορα βρίσκει τον δρόμο της.
Για πόσο ακόμη οι ξένοι θα επωμίζονται το βάρος της ανευθυνότητάς μας; (Εδώ κάνω μία ακόμη παρέκβαση, για να σας μεταφέρω αυτό που αφηγείται ο Κωστής Χατζηδάκης -σοβαρός άνθρωπος- και το οποίο δίνει το μέτρο της δυσφορίας που προκαλεί η ελληνική περίπτωση στους ευρωπαϊκούς κύκλους: «Καλά», του έλεγε πολιτικός από ευρωπαϊκή χώρα, «για την εκτροπή των οικονομικών σας φταίει ο καπιταλισμός· για το Μνημόνιο φταίνε αυτοί που σας δανείζουν· για τους λαθρομετανάστες που κατακλύζουν τη χώρα σας φταίει η Τουρκία. Υπάρχει, τέλος πάντων, κάτι από όλα αυτά που σας συμβαίνουν για το οποίο φταίτε εσείς οι ίδιοι;»)
Ως προς την πολιτική διάσταση της δήλωσης της κυρίας Δαμανάκη, εγείρεται ένα ερώτημα, το οποίο δεν μπορεί εύκολα να το προσπεράσει κανείς: Αν πράγματι έχει έγκυρη πληροφόρηση για τη μεθόδευση έξωσης της Ελλάδος από το ευρώ, την οποία ουδείς άλλος είναι σε θέση να έχει, γιατί δεν τη μετέφερε κατευθείαν στον πρωθυπουργό, αλλά τη διακοίνωσε urbi et orbi;
Μήπως επειδή δεν είχε τη δυνατότητα, επειδή ο Γιώργος, πλήρως απορροφημένος στη μάχη για τη σωτηρία της χώρας, είναι δυσεύρετος ακόμη και γι? αυτή την Ελληνίδα επίτροπο; Αν ισχύει αυτό και δεδομένων των επιπτώσεων που μπορεί να έχει στο τραπεζικό σύστημα η προειδοποίηση, τότε σε τι εξυπηρετεί; Οι καχύποπτοι θα μπορούσαν να πουν ότι, στην περίπτωση αυτή, η χρησιμότητα της προειδοποίησης έγκειται στο ότι, μέσω αυτής, η κυρία Δαμανάκη επιχειρεί να σώσει τον εαυτό της έναντι της ελληνικής κοινής γνώμης, πλήττοντας – ίσως ανεπανόρθωτα- το κύρος της ως επιτρόπου. Ο καιρός θα δείξει. Ως τότε, εύχομαι περαστικά!
Ο ΓΑΠ δάσκαλος
Στις 5.30 μ. μ., ώρα Ελλάδος, χθες ξεκίνησε η πανηγυρική εκδήλωση του ΟΟΣΑ για τα πενηντάχρονα του διεθνούς οργανισμού, στην οποία συμμετέχει και ο Γιώργος Παπανδρέου. Δεδομένου ότι το θέμα της συζήτησης με την οποία θα ξεκινήσει η εκδήλωση είναι «Αντιμετώπιση της κρίσης – Μαθήματα για τους ηγέτες», θεωρώ αυτονόητο ότι ο δικός μας έχει προσκληθεί για να διδάξει. Άλλωστε, η διδασκαλία, όπως έχει αποδειχθεί στα υπουργικά συμβούλια της κυβέρνησής του, είναι το φόρτε του!
